Najpopularniejszym sposobem na wykonanie tarasu jest ułożenie kostki betonowej na gruncie. Wielu zwolenników mają też tarasy na betonowej płycie, wykończone płytkami. Ale to nie jedyne warianty. Amatorzy naturalnych rozwiązań mogą wybrać drewno, a inwestorzy z zasobniejszym portfelem – bardzo modny ostatnio kompozyt.
Na jakim etapie budowy najlepiej zaprojektować taras?
O tym, jak będzie wykonany taras, najlepiej pomyśleć podczas projektowania domu. Zaplanowanie i prowadzenie prac przy istniejącym budynku jest możliwe, choć bardziej uciążliwe.
Niezależnie od wybranej technologii, taras musi być solidny. Jest przecież stale narażony na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak deszcz, śnieg, bardzo niska i wysoka temperatura. Wpływ na jego żywotność mają nie tylko zastosowane materiały, ale także prawidłowe wykonanie. Musi być też wygodny, czyli przede wszystkim nie za mały. Ma pomieścić meble ogrodowe, często także grill. Przyjmuje się, że minimalna, potrzebna do tego przestrzeń, to 20 m2. Najczęściej taras ma kształt prostokątny, rzadziej półkolisty. Nieregularne kształty wyglądają efektownie, ale są trudniejsze do wykonania i pochłaniają więcej środków.
Każdy taras musi mieć ok. 2% spadek od ściany domu w kierunku ogrodu, aby zapewnić odpływ wodzie opadowej.
Jak wykończyć nawierzchnie tarasu na betonowej płycie?
Wylanie betonowej płyty i wykończenie jej płytkami ceramicznymi to technologia stosowana od lat. Mimo że świetnie znana wykonawcom, wielu z nich wciąż popełnia błędy. Efektem jest odspajająca się od podłoża posadzka. Aby tego uniknąć, trzeba zastosować odpowiednie materiały i starannie prowadzić roboty budowlane.
Po wytyczeniu i wyrównaniu terenu, usypujemy warstwę piasku i dokładnie zagęszczamy podłoże. Następnie wylewamy betonową płytę o grubości ok. 10 cm. Należy zastosować beton o klasie co najmniej C12/15. Kolejnym krokiem jest umieszczenie hydroizolacji – w postaci papy lub folii. Następnie tworzy się warstwę wyrównawczo-spadkową o grubości co najmniej 4 cm, wykorzystując beton lub masę posadzkową. Jak wspomniano, taras musi mieć min. 2% spadek, dlatego jeśli sama płyta betonowa nie ma takiego nachylenia, to należy odpowiednio ukształtować kolejną warstwę.
Bardzo ważne jest ułożenie izolacji podpłytkowej z elastycznej zaprawy wodoszczelnej lub płynnej folii. Zapobiega ona wnikaniu przez spoiny i mikropęknięcia wody w betonowe podłoże oraz przenikaniu pod kafelki wilgoci z gruntu. Na tak przygotowanym podłożu układa się płytki. Zaprawę nakłada się zębatą pacą – zarówno na podłoże, jak i na kafelki. Jeżeli klej nie będzie rozprowadzony równomiernie, pod posadzką zostaną puste przestrzenie, w których będzie zatrzymywać się woda. Po usunięciu nadmiaru kleju, który pojawi się po dociśnięciu płytek do podłoża, można przystąpić do fugowania. Fugi powinny mieć min. 5 mm szerokości.
Zarówno zaprawa klejowa, jak i fuga, muszą być elastyczne. Pomoże to zniwelować naprężenia konstrukcji, które powstają na skutek zmian temperatury. Z tego samego powodu należy wybrać płytki o niezbyt dużych rozmiarach – o boku 20–30 cm.
Na taras najlepiej nadają się produkty antypoślizgowe, nienasiąkliwe i odporne na ścieranie. Koniecznie muszą być mrozoodporne.
