Elewacje

(fot. Vandersanden)

W budownictwie jednorodzinnym stosuje się różne formy elewacji: standardowe tynki, różnego typu okładziny i ekskluzywne obmurówki. Jednak podczas wyboru materiału wykończeniowego, oprócz jego kosztu i walorów estetycznych, trzeba wziąć pod uwagę wpływ na zjawiska fizyczne zachodzące w ścianie zewnętrznej. Chodzi przede wszystkim o ruch i wykraplanie się pary wodnej w ścianie.

Tynki

Jest to najpopularniejszy sposób wykończenia elewacji. Tynk można zastosować na każdym rodzaju ściany.

 

Na ociepleniu

 

Do ocieplania najczęściej stosuje się styropian odmiany EPS 70, ale w przypadku murów z materiałów porowatych (betonu komórkowego, pustaków keramzytobetonowych) lub gdy mają one podwyższoną wilgotność, należy użyć wełny mineralnej, która umożliwi dyfuzję pary wodnej na zewnątrz i tym samym szybsze osuszenie muru. W zależności od stopnia nierówności podłoża, płyty mocuje się na placki kleju lub klej nakłada się pacą zębatą. Dodatkowo wykonuje się mocowanie przy użyciu kołków z talerzykiem dociskowym (min. 4 szt./m2). Na ocieplenie nakłada się zaprawę klejową z wtopioną siatką zbrojącą. W narożnikach i wokół otworów okiennych należy dodatkowo wstawić kątowniki. Po utwardzeniu tej warstwy, aplikuje się preparat gruntujący w kolorze tynku, który zapewni mu dobrą przyczepność i zapobiegnie prześwitywaniu podłoża we wgłębieniach tynku.

 

Ostatnią warstwą – dekoracyjną – są cienkowarstwowe, barwione masy tynkarskie na spoiwie mineralnym, akrylowym, silikonowym lub silikatowym. Rodzaj spoiwa decyduje o własnościach paroprzepuszczalnych tynku, odporności na przywieranie zanieczyszczeń i trwałości barwy. Zawarte w tynku kruszywo lekkie o uziarnieniu 1–3 mm nadaje mu strukturę. Zależnie od sposobu zacierania, pozwala na uzyskanie różnej faktury. W przypadku ścian szkieletowych, tynk na ociepleniu wymaga nieco innego przygotowania podłoża. Ścianę taką należy po - kryć folią wiatroizolacyjną o wysokiej paroprzepuszczalności. Umożliwi ona przenikanie pary wodnej z wnętrza domu, a jednocześnie będzie stanowić hydroizolację od strony zewnętrznej.

 

Jako materiał ociepleniowy stosuje się płyty rowkowane, które po ułożeniu tworzą kanały wentylacyjne. Łączenia płyt powinny mijać się mniej więcej co połowę szerokości płyty, przy czym układ rowków musi pokrywać się na całej wysokości elewacji. Innym rozwiązaniem jest zamocowanie styropianowych pasków dystansowych o grubości 2 cm, w rozstawie 40–50 cm, do których mocuje się płyty ociepleniowe. Warto użyć twardszego styropianu EPS 100 z frezowanymi krawędziami, ze względu na punktowe mocowanie. Płyty można też sklejać na zakładach klejem do styropianu.

 

 

Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 9/2012