Elewacje murowane to tzw. obmurówki. Tworzą zewnętrzną warstwę murowanej ściany trójwarstwowej, która osłania izolację termiczną ściany nośnej. Do wykonania elewacji murowanych używa się cegieł oraz różnorodnych płytek elewacyjnych, a także bloczków silikatowych.
Cegły klinkierowe. Charakteryzują się małą nasiąkliwością - ok. 6%, dużą mrozoodpornością i trwałością. Aby elewacja dobrze wyglądała, należy pomieszczać cegły z różnych palet (mogą mieć różne odcienie).
Ceramiczne cegły licowe. Mają cechy zbliżone do zwykłej cegły pełnej. Ich nasiąkliwość - w zależności od metody produkcji - mieści się w zakresie 6-9%. Mogą mieć powierzchnię zdobioną przez ryflowanie lub piaskowanie. Niektóre cegły licowe wykonywane są ręcznie - mają rozmaite celowe wady kształtu oraz ślady po narzędziach, przez co nadają elewacjom wygląd starych murów.
Elewację z cegieł buduje się na tej samej zasadzie co ściany ze zwykłych cegieł.
Uwaga! Przy ociepleniu wełną mineralną i ścianie wykonanej ze szczeliną wentylacyjną, trzeba pozostawić otwory wentylacyjne. Umożliwią one swobodną wymianę powietrza oraz osuszanie izolacji i ściany osłonowej od wewnątrz. Kratki wentylacyjne montuje się w spoinach na dole ściany i pod okapem w odstępach mniej więcej co 1 m.
Płytki klinkierowe. Elewacje z nich wykonane wyglądają podobnie jak te wymurowane z cegieł. Płytki jednak są znacznie łatwiejsze w układaniu, ponieważ są cieńsze i lżejsze. Na elewacje stosuje się płytki z klinkieru, gresu, silikatów i kamienia długości 21-29 cm, szerokości 5-7 cm i grubości od 8 do 20 mm.
Płytki elewacyjne mocuje się do podłoża na zaprawę klejową. Tę nakłada się i na płytki, i na podłoże, by nie dopuścić do tworzenia się pod okładziną pustych przestrzeni, które mogłaby penetrować woda. Po dociśnięciu płytek do ściany zaprawa całkowicie wypełnia przestrzeń pod okładziną. Po ułożeniu płytek spoiny wypełnia się elastyczną zaprawą do spoinowania.
Uwaga! Do mocowania płytek elewacyjnych należy stosować elastyczne mrozoodporne zaprawy klejowe przeznaczone do prac na zewnątrz budynku.
Resztki spoin pozostałe po zafugowaniu należy usunąć w czasie do dwóch godzin po tej czynności. Wykwity solne można zmyć po dłuższym czasie koncentratem na bazie kwasów rozcieńczonym wodą. Wszelkie zabrudzenia usuwa się, gdy cegły są suche. Po czyszczeniu cegły opryskuje się wodą.
Z kurzu i brudu elewacje murowane czyści się wodą lub parą pod ciśnieniem. Trzeba jednak uważać, żeby nadmiernie nie zwilżać elewacji.
Cegły o nasiąkliwości większej niż 6% należy pokrywać preparatem impregnującym - zwłaszcza te, które położone są w miejscach szczególnie narażonych na zawilgocenie - cokoły, parapety itp. Impregnat wnika w głąb materiału i ogranicza chłonność i chroni przed zabrudzeniem, działa przez 3 do 6 lat. Warto pamiętać, że impregnaty przyciemniają barwę cegieł.
Cegły można też pokrywać preparatami ochronnymi. Te nie wnikają w materiał i nie zmieniają jego barwy. Chronią przed zaplamieniem i zabrudzeniem. Preparatów ochronnych używa się w odstępie 5 do 7 lat.
W przypadku cegieł, pokrytych porostami, pleśnią itp. usuwa się nalot, a potem ścianę opryskuje się odpowiednim preparatem.
Prac murarskich nie można wykonywać podczas deszczu i mrozu, aby zaprawa nie zamarzła lub nie była wypłukiwana ze spoin na lico muru. Po wykonaniu elewacji z płytek trzeba na 14 dni zabezpieczyć je przed zawilgoceniem folią. Folię zawiesza się w taki sposób, aby umożliwić swobodny przepływ powietrza.
Redaktor: Emilia Rosłaniec, Jarosław Antkiewicz
fot. otwierająca: Vandersanden
Skomentuj
