Sposoby wykonania podłogi i wybór materiałów posadzkowych
Sposoby wykonania podłogi i wybór materiałów posadzkowych
Sposób wykonania podłogi zależy od jej umiejscowienia. Odmienną technologię stosuje się wtedy, gdy element ten znajduje się na gruncie i inną gdy między kondygnacjami. Jeszcze inaczej wykonuje się podłogę na stropie drewnianym. Dodatkowo różnice mogą wynikać z tego, czy w podłodze przewidziano ogrzewanie podłogowe.
Sposób wykonania podłogi zależy od jej lokalizacji, a technologie różnią się w zależności od tego, czy znajduje się na gruncie, między kondygnacjami, czy na stropie drewnianym. Podłoga na gruncie musi chronić przed wilgocią i stratami ciepła, a jej warstwy są inne w domach z piwnicą i bez niej. W budynkach bez piwnicy najczęściej stosuje się chudy beton, izolację przeciwwilgociową, warstwę styropianu lub XPS oraz jastrych. Alternatywy obejmują keramzyt lub cieńsze warstwy izolacji. Podłoga między kondygnacjami nie wymaga izolacji termicznej, chyba że oddziela pomieszczenia o różnych temperaturach. Ważna jest izolacja akustyczna, którą można zapewnić poprzez podłogę pływającą, posadzkę pływającą lub sufit podwieszany. Na stropie drewnianym, z uwagi na ograniczoną nośność, nie stosuje się ciężkich wylewek, lecz wełnę mineralną między belkami, płyty OSB i podkłady wygłuszające. Stropy drewniane często wykańcza się sufitami podwieszanymi. Wybór posadzki zależy od pomieszczenia i preferencji inwestora. Parkiety są trwałe i eleganckie, deski warstwowe łatwe w montażu, a panele popularne i ekonomiczne. Wykładziny PVC oraz ceramiczne i kamienne płytki są praktyczne w pomieszczeniach narażonych na wilgoć, podczas gdy wykładziny dywanowe dodają przytulności wnętrzom.
Podłoga na gruncie, oprócz przenoszenia obciążeń, musi skutecznie chronić przed ucieczką ciepła i przenikaniem wilgoci z gruntu. Z kolei ta umiejscowiona między kondygnacjami powinna przede wszystkim tłumić hałas. Oto jak różni się technologia wykonania w zależności od umiejscowienia podłogi.
Podłoga na gruncie
Układ warstw jest inny w domu z piwnicą i w budynku niepodpiwniczonym. To drugie rozwiązanie jest obecnie powszechniejsze - prawidłowe zabezpieczenie przeciwwilgociowe i termiczne piwnicy jest dość kosztowne, dlatego wielu inwestorów z niej rezygnuje.
Schemat wykonania podłogi na gruncie.
W domach bez piwnicy można zastosować jeden z trzech wariantów. W pierwszym na zagęszczoną podsypkę piaskową (o grubości 10-15 cm) na gruncie rodzimym wylewa się min. 10 cm tzw. chudego betonu klasy C 8/10 (B 10). Na nim układa się izolację przeciwwilgociową z folii izolacyjnej bądź papy podkładowej. Musi być ona połączona na całym obwodzie z izolacją poziomą ścian fundamentowych.
Kolejna warstwa to izolacja cieplna ze styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego XPS (rzadziej stosuje się płyty z twardej wełny mineralnej). Następnie układa się folię, która ma zapobiegać przeciekaniu jastrychu. Wylewany na nią typowy jastrych (oddylatowany od ścian taśmą brzegową), stanowiący podkład posadzki, powinien mieć ok. 5 cm grubości.
Cementowy powstaje z gęstej mieszanki betonowej rozprowadzanej agregatem i wygładzanej mechaniczną zacieraczką (w sprzedaży jest też jastrych samorozlewalny, którego nie trzeba zacierać).
Anhydrytowy ma właściwości samopoziomujące, dlatego nie wymaga wyrównywania. Jego dodatkową zaletą jest to, że szybciej wysycha. Niestety, pod wpływem wilgoci traci wytrzymałość, dlatego nie nadaje się do pomieszczeń narażonych na zawilgocenie.
Suchy jastrych ma postać płyt włóknowo-cementowych, gipsowo-włóknowych bądź drewnopochodnych o grubości ok. 25 mm. Łączy się je za pomocą zakładek brzegowych i wzmacnia klejem oraz wkrętami montażowymi. Ze względu na eliminację prac mokrych, taki podkład stosuje się przeważnie w remontowanych domach.
W wariancie z chudziakiem i styropianem podłoga ma łączną grubość 35-45 cm.
Jastrych samopoziomujący nie tylko nie wymaga wyrównywania, ale także szybciej wysycha. (fot. Baumit)
Płyty suchego jastrychu można montować prostopadle lub równolegle do legarów, pamiętając o ich wzajemnym przesunięciu o połowę długości przyległych krawędzi. (fot. Pfleiderer)
Inna metoda polega na ułożeniu bezpośrednio na wyrównanej warstwie zagęszczonego piasku lub żwiru, ewentualnie piaszczystego gruntu rodzimego, izolacji przeciwwilgociowej z folii lub papy i połączeniu jej z izolacją fundamentów. Kolejne warstwy to ok. 15 cm polistyrenu ekstrudowanego, folia i 5 cm podkładu podłogowego - podobnie jak w pierwszym wariancie. Uzyskana w ten sposób podłoga będzie cieńsza - jej grubość wyniesie 20 cm.
Ostatni, mniej popularny sposób, to zastosowanie keramzytu. 30-cm warstwę układa się na izolacji przeciwwilgociowej. Kolejne elementy to folia i 5 cm podkładu podłogowego. W tym wariancie podłoga ma ok. 35 cm grubości.
W podłodze w piwnicy, o ile kondygnacja ta nie jest ogrzewana, nie układa się izolacji termicznej. Trzeba natomiast zastosować solidniejszą izolację przeciwwodną, która wytrzyma napór wody gruntowej.
Uwaga! Aby ograniczyć ucieczkę ciepła na styku płyty podłogowej i ściany fundamentowej, trzeba pamiętać o odpowiednim ociepleniu obwodu budynku. Najczęściej realizuje się to ocieplając od zewnątrz cokół i zagłębiając izolację w grunt.
Zobacz jak wykonać wylewkę samopoziomującą
Podłoga między kondygnacjami
W tym wariancie również nie jest wymagana izolacja cieplna. Wyjątek stanowią stropy oddzielające pomieszczenia o różnej temperaturze, np. garaż czy strych i piętro. Wówczas termoizolację mocuje się od chłodniejszej strony.
Przy wykonywaniu podłogi na stropie wyzwaniem jest natomiast ograniczenie hałasu między piętrami. Można tego dokonać na kilka sposobów.
Najskuteczniejszym jest utworzenie tzw. podłogi pływającej. Polega to na ułożeniu 3-5 cm specjalnego styropianu akustycznego, twardej wełny mineralnej bądź pianki polietylenowej, folii budowlanej i 4-5 cm wylewki. Wylewka musi być oddzielona od ścian, słupów i innych elementów konstrukcyjnych szczeliną dylatacyjną szerokości 1-2 cm, którą wypełnia się taśmą lub paskami styropianu. Trzeba jednak pamiętać, że znaczne podniesienie poziomu podłogi (o 7-10 cm) i dodatkowe obciążenie stropu musi być uwzględnione w projekcie.
Inną popularną metodą jest posadzka pływająca. W tym wariancie trzeba tylko oddylatować od ścian i pozostałych elementów konstrukcyjnych wierzchnią warstwę podłogi. Niezbędnym elementem jest też izolacja akustyczna oddzielająca posadzkę od stropu. Pod parkiet i panele stosuje się cienką, ok. 1-cm piankę lub miękkie płyty, np. z włókna drzewnego (pilśniowe). W przypadku płytek ceramicznych na izolacji dźwiękochłonnej układa się dodatkowo płyty gipsowo-włóknowe, gipsowo-kartonowe bądź drewnopochodne.
Kolejny wariant to sufit podwieszany. Polega on na przymocowaniu do spodu stropu aluminiowego stelaża, który wypełnia się wełną mineralną i wykańcza płytami g-k. Takie rozwiązanie nie tylko poprawia izolacyjność akustyczną stropu, ale także umożliwia zamontowanie różnych wariantów oświetlenia czy ukrycie pod sufitem przewodów instalacyjnych. Jego wadą jest natomiast obniżenie pomieszczenia, w którym zamontowany jest sufit.
Sposobem na poprawienie izolacyjności akustycznej stropu jest zamontowanie sufitu podwieszanego. (fot. Knauf)
Podłoga na stropie drewnianym
Taki strop jest specyficzną konstrukcją. Ze względu na znacznie mniejszą wagę od najczęściej stosowanych stropów żelbetowych, charakteryzuje się dużo gorszą od nich izolacyjnością akustyczną. Zwykle nie wykonuje się na nich wylewki podłogowej - ze względu na jej duży ciężar. Konieczne jest umieszczenie pomiędzy belkami stropowymi wełny mineralnej o grubości min. 5 cm. Na belkach układa się filcowe podkładki zapobiegające skrzypieniu, a na nich płyty OSB lub mfp o grubości 25-35 mm.
Kolejną warstwę stanowi podkład wyciszający, a w przypadku, gdy posadzka będzie wykonana z płytek ceramicznych - dodatkowo płyty drewnopochodne lub włóknowo-cementowe. Strop drewniany od spodu najlepiej wykończyć sufitem podwieszanym, oddylatowanym od ścian.
Warstwy podłogi na stropie żelbetowym.
Sposób wykonania podłogi na stropie drewnianym.
Jaka posadzka?
Wybór materiałów posadzkowych jest bardzo szeroki. Różnią się one właściwościami użytkowymi, trwałością, nakładami inwestycyjnymi i pracochłonnością ułożenia. Wybierając posadzkę należy zwrócić uwagę przede wszystkim na to, by pasowała do danego pomieszczenia.
Przyjęło się, że w pomieszczeniach takich jak korytarze, kuchnia, łazienka najlepiej sprawdzają się posadzki z materiałów odpornych na ścieranie, nienasiąkliwych i łatwych do utrzymania w czystości (płytki ceramiczne, wykładziny PVC, posadzki kamienne). Natomiast salon, sypialnie i pokoje dziecięce najlepiej wykończyć posadzkami bardziej dekoracyjnymi i przytulnymi (parkiet, panele, wykładziny dywanowe).
Nie jest to jednak sztywną regułą i coraz częściej można spotkać np. płytki ceramiczne w salonie czy drewno w łazienkach. Decyzja zawsze należy do inwestora, a w jej podjęciu może pomóc poniższa charakterystyka najpopularniejszych posadzek.
Parkiet
Jego największe zalety to naturalny wygląd, trwałość, a także niepowtarzalna struktura i kolorystyka. Drewno jest też miłe w dotyku, dobrze izoluje termicznie. Ponadto parkiet można wielokrotnie odnawiać. Jego wadą jest wysoka cena i pracochłonny montaż.
Ten rodzaj posadzek układa się różnie w zależności od odmiany.
Parkiet tradycyjny składa się z drewnianych deszczułek, które łączy się na pióro i wpust, komponując różne wzory (jodełka, drabinka, cegiełka itp.).
Parkiet lamelowy charakteryzuje się cieńszymi deszczułkami, które układa się na styk.
Z kolei parkiet przemysłowy to grubsze deszczułki, układane na sztorc i połączone w płyty taśmą samoprzylepną, którą zrywa się po ułożeniu.
Wpływ na trwałość parkietu ma zarówno prawidłowy sposób ułożenia, jak i gatunek drewna, z jakiego jest on wykonany. Największą popularnością cieszą się średnio twarde odmiany drewna rodzimego, takie jak dąb i jesion. Trwalsze, bardziej odporne na ścieranie i zarysowania są gatunki egzotyczne - merbau, jatoba czy kempas. Są jednak nawet kilkukrotnie droższe.
Mimo pracochłonnego montażu parkiet ma wielu zwolenników. Taka podłoga wygląda naturalnie, a każdy jej element jest niepowtarzalny. (fot. Złoty Sęk)
Deski warstwowe
Zyskują na popularności, ponieważ w przeciwieństwie do typowych podłóg drewnianych nie skrzypią, a ponadto są łatwe w montażu (jako wspomniana już posadzka pływająca). Dodatkowo można je użytkować zaraz po ułożeniu - nie wymagają cyklinowania ani lakierowania, ponieważ wykończone są fabrycznie lakierem bądź olejem.
Składają się z kilku warstw drewna. Na wierzchu jest to twardsza odmiana, bardziej odporna na ścieranie, spodnie warstwy to miękkie drewno drzew krajowych.
Panele podłogowe
Obecnie to jeden na najpopularniejszych materiałów posadzkowych. Oferowane są w szerokiej gamie wzorów i kolorów. W przeciwieństwie do modeli oferowanych jeszcze dwie dekady temu, zazwyczaj charakteryzują się dużą trwałością. Ich zaletą jest też łatwość montażu i przystępna cena. W przeciwieństwie do parkietu, nie trzeba ich cyklinować, lakierować ani impregnować, nie wymagają też specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych podczas eksploatacji.
Aby poprawić ich izolacyjność akustyczną, pod panelami układa się podkład wygłuszający w postaci pianki, korka lub specjalnych mat. Poszczególne elementy łączy się bezklejowo, na zatrzaski. Ważne, by na obwodzie pomieszczenia utworzyć szczelinę dylatacyjną, wsuwając pomiędzy panele a ścianę rozpórki. Należy je usunąć przed zamontowaniem listew wykończeniowych.
Panele podłogowe charakteryzują się nie najlepszą izolacyjnością akustyczną, ale można ją poprawić, układając pod nimi podkład wygłuszający. (fot. Cezar)
Wykładziny podłogowe
Produkowane są z różnych materiałów.
Wykładziny z PVC są nienasiąkliwe i łatwo je utrzymać w czystości. Zazwyczaj znajdują zastosowanie w pomieszczeniach wilgotnych - kuchniach, łazienkach, korytarzach czy w pomieszczeniach gospodarczych.
Odmianą wykładzin z PVC są produkty winylowe. Często imitują drewno lub kamień, dlatego układa się je również w pomieszczeniach bardziej reprezentacyjnych.
Z kolei wykładziny dywanowe przeznaczone są przede wszystkim do pomieszczeń, gdzie wchodzi się bez butów (pokój dziecięcy, sypialnia), ponieważ trudno utrzymać je w czystości. Są za to ciepłe w dotyku i dodają wnętrzom przytulności.
Posadzki ceramiczne i kamienne
Popularne płytki ceramiczne najlepiej sprawdzają się w pomieszczeniach narażonych na wilgoć - w łazienkach, kuchniach i pralniach. Są bowiem odporne nawet na długotrwałe zawilgocenie, a ponadto łatwe do utrzymania w czystości. Z kolei odporne na ścieranie posadzki kamienne często stosuje się w miejscach intensywnie eksploatowanych, takich jak korytarze, ale także pokoje dzienne. Wadą tych materiałów jest to, że są zimne w dotyku.
Płytki przykleja się do podłoża zaprawą klejową, rozprowadzając ją pacą zębatą. Ważne, by klej znalazł się pod całą powierzchnią płytki, aby element nie popękał w trakcie użytkowania. Szerokość spoin pozwalają zachować krzyżyki dystansowe. Po stwardnieniu kleju można przystąpić do fugowania.
Płytki mocuje się do podłoża na zaprawę klejową, którą rozprowadza się pacą zębatą. (fot. Baumit)
Norbert Skupiński fot. otwierająca: Finishparkiet
FAQ Pytania i odpowiedzi
Jak różni się technologia wykonania podłogi w zależności od jej umiejscowienia?
Podłoga na gruncie musi chronić przed ucieczką ciepła i wilgocią, natomiast ta między kondygnacjami powinna tłumić hałas. Na stropie drewnianym uwzględnia się mniejszą wagę konstrukcji.
Czym charakteryzuje się podłoga na gruncie w domu z piwnicą i w domu bez piwnicy?
W domu bez piwnicy stosuje się różne warianty izolacji przeciwwilgociowej i termicznej na chudym betonie lub keramzycie. W domu z piwnicą izolacja przeciwwodna jest solidniejsza, ale brak izolacji termicznej, jeśli piwnica nie jest ogrzewana.
Jakie są metody wykonania podłogi między kondygnacjami?
Warianty obejmują podłogę pływającą z izolacją akustyczną, posadzkę pływającą z pianką wygłuszającą, a także sufit podwieszany, który poprawia izolację akustyczną stropu.
Jak wykonuje się podłogę na stropie drewnianym?
Stosuje się wełnę mineralną między belkami, podkładki filcowe i płyty OSB, a na nich podkład wyciszający. Często montuje się sufit podwieszany w celu poprawy izolacji akustycznej.
Jakie są najważniejsze rodzaje posadzek i ich cechy?
Parkiety są trwałe i naturalne, ale drogie. Deski warstwowe są łatwe w montażu. Panele są tanie i popularne, ale wymagają wygłuszenia. Wykładziny PVC są łatwe w czyszczeniu, a ceramiczne i kamienne posadzki odporne na wilgoć, choć zimne w dotyku.
Z mediami jestem związany od 20 lat. Bardzo lubię pisać i redagować, starając się dopasować przekaz do konkretnej grupy odbiorców. W AVT Korporacja pracuję od dekady. Początkowo zajmowałem się infrastrukturą sportową, potem budownictwem - w miesięczniku „Budujemy Dom” i w tematycznych dodatkach specjalnych.
Moją największą pasją jest zwiedzanie bliższych i dalszych miejsc, o których piszę na swoim blogu podróżniczym. Poza tym interesuję się tematyką międzynarodową i geografią polityczną. W wolnych chwilach jeżdżę na rowerze, pływam i gram w koszykówkę.
Bardzo fajny poradnik. Ja pod panele kładłam podkład kwarcowy 1.8mm bo zależało mi na takim który nie dość że wyciszy to jeszcze będzie ciepło przewodził.
1
