|
| (fot. Berker) |
Instalację inteligentną można by nazwać elektroniczną pomocą domową, która za nas steruje oświetleniem, ogrzewaniem, wentylacją i osłonami okiennymi, oszczędnie zarządzając w ten sposób energią elektryczną. Instalacja inteligentna może też – dzięki magnetycznym czytnikom – otwierać drzwi bez użycia kluczy, a także sterować urządzeniami znajdującymi się poza domem – bramą garażową, furtką, oświetleniem zewnętrznym, kamerami, zraszaczami ogrodowymi czy fontanną.
Elektroniczna gosposia może nam ułatwiać codzienne czynności w różnym stopniu – zależnie od potrzeb. Najprostsza taka instalacja integruje po prostu tradycyjne samodzielne i niezależne instalacje elektryczne. Innymi słowy – łączy je w jeden system, który czuwa nad: ogrzewaniem, oświetleniem, pracą urządzeń elektrycznych i systemów alarmowych, a czasem też podlewaniem ogrodu.
Inaczej rzecz się ma w bardziej zaawansowanych instalacjach inteligentnych, w których głównym elementem jest jednostka centralna, zwana potocznie centralą. Do niej doprowadzone są przewody od rozmieszczonych w domu i na zewnątrz czujników ruchu, natężenia światła, wilgotności, ciśnienia itd. Z centrali przewody poprowadzone są do urządzeń i sprzętów domowych: kotła, grzejników, wentylatorów, oświetlenia, żaluzji, rolet, domofonu, bramy garażowej itd.
Wszystkie te przewody tworzą magistralę komunikacyjną. Tu trzeba dodać, że przekazywanie informacji z jednostki centralnej do pozostałych elementów może odbywać się także drogą bezprzewodową, tj. przez sygnał radiowy – co jest szczególnie wygodne w wykończonych już domach. Instalacja ta bowiem nie wymaga kucia ścian w celu poprowadzenia kabli.
Pracą poszczególnych urządzeń albo obwodów można sterować ręcznie lub zdalnie – za pomocą pilota, telefonu komórkowego, Internetu czy przez polecenia głosowe.
Projekt i wybór rodzaju instalacji
Aby instalacja inteligentna w pełni spełniała nasze oczekiwania, powinna być wykonana według profesjonalnego projektu. Powinniśmy być przy jego powstawaniu, wtedy na bieżąco będziemy mogli określać swoje potrzeby i korygować to, co nam nie odpowiada. Projekt taki składa się z rysunków przedstawiających rozmieszczenie elementów i tras przewodów; zawiera opis działania systemu, a także zestawienie potrzebnych urządzeń.
Następnie w domu prowadzi się magistralę komunikacyjną, czyli wszystkie przewody wchodzące w skład systemu. Dzięki niej poszczególne urządzenia są połączone z jednostką centralną i można nimi sterować. System może też być podłączony do Internetu, monitorowany i sterowany przez komputer.
Instalacja bezprzewodowa. Taką łatwiej zastosować w już istniejących domach. Komunikacja między urządzeniami (czujniki, sterowniki, centrala) następuje wtedy drogą radiową. Sygnał jest na tyle mocny, że może przenikać przez ściany. Jednocześnie promieniowanie od niego jest ok. 200 razy słabsze niż w telefonach komórkowych, a jego zasięg może znacznie przekraczać 30 m. Sygnał radiowy ma własny numer identyfikacyjny, dzięki czemu nie zakłóca działania podobnych instalacji w sąsiednich domach.
Emilia Rosłaniec
Pełna wersja artykułu: Elektroniczna gosposia
