Mieszkańcy terenów
podłączonych do
sieci gazowej najczęściej
wybierają
gaz ziemny. Jeśli
w pobliżu nie ma sieci
gazowej, ale wiemy,
że w niedalekiej
przyszłości powstanie,
warto zdecydować
się na instalację
z kotłem na gaz
płynny. Późniejsza
zmiana nośnika energii
będzie wymagała
jedynie wymiany
dysz palnika w kotle.
Jeśli na czas przejściowy
wybierzemy
węgiel lub olej opałowy,
trzeba będzie
wymienić cały kocioł.
(fot. Vaillant)
Wybór konkretnego nośnika energii sprawia,
że trzeba będzie spełnić określone wymagania
formalne związane z przyłączem oraz
techniczne określające miejsce montażu kotła
(kotłowni) oraz zbiornika na paliwo.
Gaz płynny
Gaz płynny jest sprzedawany i magazynowany
w stanie skroplonym, stąd jego nazwa.
Korzystanie z niego nie różni się od korzystania
z gazu ziemnego – służą do tego te
same (lub przezbrojone) urządzenia grzewcze
(kotły, kuchnie, podgrzewacze wody).
Formalności. Ogrzewanie domu gazem
płynnym wymaga zgłoszenia w starostwie
powiatowym budowy instalacji zbiornikowej.
Typowe zbiorniki do domowych instalacji
grzewczych, o mocy mniejszej niż
50 kW, mają pojemność zaledwie 2,7 m³ i na
ich budowę nie jest wymagane pozwolenie.
Jeżeli dla naszej działki nie istnieje aktualny
plan zagospodarowania przestrzennego,
należy wystąpić do gminy o wydanie decyzji
o warunkach zabudowy. Jeśli plan istnieje,
wówczas trzeba uzyskać z urzędu gminy
warunki zabudowy zbiornika i przyłącza gazowego.
W tym celu należy złożyć wniosek
wraz z mapą geodezyjną do celów informacyjnych,
z naniesioną lokalizacją zbiornika.
Dopiero na podstawie uzyskanych warunków
zabudowy można wykonać projekt instalacji,
który trzeba dołączyć do zgłoszenia
budowlanego. Jeśli w ciągu 30 dni od daty
zgłoszenia nie otrzymamy decyzji administracyjnej
o jego odrzuceniu, możemy przystąpić
do prac.
Miejsce na zbiornik. Zbiornik z gazem
płynnym umieszcza się na zewnątrz budynku.
Może stać na powierzchni terenu, można
go też zakopać, jeśli nie ma przeciwwskazań
ze względu na wysoki poziom wód
gruntowych. Zbiornik wraz z przewodem,
którym gaz będzie dopływał do budynku
(przyłączem), jest traktowany jako osobna
instalacja wykonywana niezależnie od instalacji
znajdujących się w domu.
Dostawca gazu. Najczęściej zbiornik
dzierżawi się lub wypożycza od dystrybutora
gazu. Po podpisaniu umowy dostawca
zleca uprawnionej osobie wykonanie projektu
instalacji zbiornikowej, dostarcza zbiornik
i podłącza go do instalacji wewnętrznej
w budynku. Inwestor zwykle pokrywa
jedynie część kosztów instalacji: 1000–
2000 zł, resztę bierze na siebie dystrybutor.
Podpisując umowę, zobowiązujemy się do
ponoszenia kosztów dzierżawy i eksploatacji
zbiornika oraz do tego, że w zamian za
niską cenę instalacji zbiornikowej zamówimy
określoną ilość gazu u właściciela zbiornika.
Jeśli zechcemy zrezygnować z kupowania
gazu od tego dostawcy, w okresie
obowiązywania umowy, będziemy musieli
zapłacić karę na pokrycie kosztów instalacji
zbiornika lub zwrócić uzyskany rabat.
Joanna Dąbrowska
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 6/2011