Wentylacja to wymiana powietrza zużytego na świeże. Za „zużyte” uważa się powietrze zawierające zbyt dużo wilgoci albo dwutlenku i tlenku węgla, a także nieprzyjemnie pachnące czy zanieczyszczone kurzem lub dymem papierosowym.
(fot. Went-Dom)
Wymiana zużytego powietrza w domu jest niezbędna nie tylko ze względu na zdrowie i samopoczucie mieszkańców, ale też i kondycję samego budynku. Tam, gdzie wentylacja jest niesprawna, dochodzi do trwałego zawilgocenia elementów budynku, a w następstwie tego – do rozwoju grzybów i mikroorganizmów: szkodliwych dla zdrowia i niszczących materiały budowlane.
Wymiana powietrza
Właściwa intensywność wymiany powietrza w budynku – choć bywa przedmiotem sporów wśród specjalistów – musi odpowiadać wymaganiom przepisów budowlanych. Wymagania te należy traktować jako minimalne: instalacja wentylacyjna powinna być tak zaprojektowana, by okresowo, gdy mamy np. licznych gości, dało się zwiększyć intensywność wymiany powietrza.
Zgodnie z przepisami. Wentylacja powinna zapewniać:
usuwanie zużytego powietrza z kuchni, łazienek, toalet oraz pomieszczeń bez okien (garderoba, spiżarnia),
nawiew świeżego powietrza do pozostałych pomieszczeń,
swobodny przepływ powietrza wewnątrz budynku – pomiędzy pomieszczeniami, do których trafia powietrze z zewnątrz, a pomieszczeniami, z których jest usuwane (najczęściej osiąga się to, pozostawiając szczelinę pomiędzy dolną krawędzią drzwi i podłogą albo wybierając drzwi z otworami w dolnej części).
Intensywność wentylacji jest w przepisach określana w m3 na godzinę wymienianego powietrza, i zależnie od pomieszczenia powinna wynosić
w kuchni z kuchenką:
– gazową – 70 m3/h, – elektryczną – 50 m3/h,
w łazience – 50 m3/h,
w oddzielnym WC – 30 m3/h,
w pomieszczeniach pomocniczych bez okna (garderoba, spiżarnia itp.) – 15 m3,
w pokojach mieszkalnych, które oddzielają od kuchni lub łazienki więcej niż dwie pary drzwi (albo znajdują się na innej kondygnacji) – 30 m3/h.
W kuchniach i łazienkach zaleca się montowanie urządzeń (wentylatorów wyciągowych), umożliwiających okresowe zwiększenie intensywności wentylacji co najmniej do 120 m3/h.
W godzinach nocnych dopuszcza się zmniejszenie intensywności wentylacji, jednak nie więcej niż o 40%.
Sumując określone w przepisach wartości, w typowym domu jednorodzinnym otrzymamy minimalną wymianę powietrza na poziomie 200 m3/h.
Stosownie do kubatury budynku. W przybliżeniu właściwą intensywność wentylacji można wyznaczyć, przyjmując, że wymiana powietrza powinna odpowiadać 0,5–1 kubatury pomieszczeń na godzinę. W domu jednorodzinnym o powierzchni 150 m2 oznacza to wymianę w granicach od 200 do 400 m3/h. Dolna granica wymiany jest więc zbieżna z minimum określonym w przepisach.
