Od dwóch lat użytkownik mieszka w nowym domu, gdzie konieczność szybkiej przeprowadzki sprawiła, że w pierwszej kolejności wykończono łazienki i kuchnię. Choć płytki ceramiczne na ścianach nadal wyglądają idealnie, fugi między nimi kruszą się i odklejają, zwłaszcza przy połączeniach wanny i umywalki ze ścianą. Przyczyną tego mogą być: zbyt wysoka wilgotność wynikająca z nieskutecznej wentylacji lub źle dobrana i położona spoina. Poprawne wykonanie fugi wymaga uwzględnienia materiału i wymiarów płytek oraz różnic temperatury. Wyróżnia się cztery główne rodzaje mas do spoinowania: cementowe, cementowe elastyczne, epoksydowe i silikonowe.
Przyczyn powstałego problemu może być kilka. Potencjalne są takie: zbyt długo utrzymująca się wysoka wilgotność (efekt nieskutecznej wentylacji), albo bardziej prawdopodobna wynikająca z opisu, źle położona, czy też nieprawidłowo dobrana spoina.
Spoina ułożona między płytkami pozwala im bezproblemowo odkształcać się pod wpływem zmian temperatury. Poprawnie wykonana nie pęka i nie odkleja się. Przy jej wyborze należy wziąć pod uwagę: materiał, z którego wykonane są płytki, ich wymiary oraz różnicę temperatury w danym miejscu. Im wyższa różnica temperatury i wymiary płytek, tym szersza powinna być spoina. W przypadku kafelków ułożonych na ścianach kuchni i łazienek wahania temperatury będą znikome.
O wytrzymałości spoiny decyduje również poprawność przyklejenia płytki oraz czas schnięcia kleju. Jeśli położono fugę zanim klej w pełni związał, wtedy będzie ona narażona na niszczenie przez powstające naprężenia.
Przy doborze zaprawy należy zwrócić szczególną uwagę na zalecenia producenta co do konkretnej szerokości spoiny. Nie wolno używać zaprawy przeznaczonej do wykonywania spoin o szerokości do 4 mm, gdy spoina ma 7 mm. Jest to często popełniany błąd, kiedy przy wyborze bierze górę dostępna kolorystyka, a nie warunki zastosowania. Prowadzi to oczywiście do niszczenia takiej fugi.
Rodzaje mas do spoinowania
Rozróżniamy cztery rodzaje mas do spoinowania:
- zwykłe zaprawy cementowe (najpopularniejsze ze względu na łatwość układania oraz niską cenę);
- zaprawy cementowe elastyczne (stosowane zarówno do wnętrz, jak i na zewnątrz, wodoodporne i mrozoodporne);
- masy epoksydowe (bardzo szczelne, odporne na uszkodzenia oraz środki chemiczne);
- masy silikonowe, silikonowo-akrylowe i akrylowe (wodoodporne, stosowane do wypełniania szczelin, głównie przy urządzeniach sanitarnych oraz w przestrzeniach między płytkami w narożach ścian, również na ich styku z podłogą).
Najczęściej stosowane w kuchniach i łazienkach są zaprawy cementowe (bądź cementowe elastyczne) oraz masy silikonowe.
Spoiny cementowe
W przedstawionym przypadku, należy pozbyć się całkowicie pokruszonej oraz popękanej spoiny. Usuwa się ją spomiędzy płytek skrobakiem lub metalową szpachelką, potem pędzelkiem czyści się powstałą szczelinę z pyłu.
Przygotowując nową fugę, należy ściśle przestrzegać zaleceń producenta co do proporcji, gdyż już na tym etapie nadmiar wody powoduje, że fuga staje się mniej wytrzymała. Niewielką ilość spoiny nanosi się szpachelką lub pacą, którą rozprowadza się najpierw ukośnie między płytkami, a następnie prostopadle do krawędzi płytek. Nie wolno używać zardzewiałych narzędzi, ponieważ rdza może przeniknąć do zaprawy i będzie widoczna na spoinie. Po wyschnięciu fugi, płytki czyści się wilgotną gąbką. W miejscach szczególnie narażonych na kontakt z wodą, spoiny zabezpiecza się środkiem impregnującym, który nanosi się za pomocą rozpylacza.
Przeczytaj
Może cię zainteresować
Dowiedz się więcej
Zobacz więcej
Zobacz mniej
Spoiny silikonowe
Najpierw przed położeniem nowej warstwy silikonu, należy powierzchnię oczyścić, osuszyć i odtłuścić. Jeśli te podstawowe wymagania nie będą spełnione, wtedy powstaną nieszczelności, w których będą rozwijały się zarodniki pleśni. Wnikną one pod wypełnienie, czego widocznym efektem będzie czarny nalot oraz odspajenie i odklejanie się fugi. Jeżeli do tego dojdzie, konieczna jest wymiana spoiny.
Odklejającą się starą fugę silikonową, należy usunąć ostrym narzędziem, np. nożykiem. Następnie, na jej resztki, pędzelkiem nałożyć cienką warstwę rozpuszczalnika do silikonu. Zmiękczone kawałki zeskrobać szpachelką. Czynność tę powtarza się, aż do uzyskania czystej płaszczyzny.
Porowate krawędzie płytek pokrywa się środkiem gruntującym zalecanym pod uszczelniacze silikonowe, zamykającym pory i tworzącym warstwę polepszającą przyczepność. Brzegi płytek okleja się taśmą malarską.
Dopiero tak dokładnie przygotowaną szczelinę można wypełnić nową warstwą silikonu.
Redakcja BD
fot. otwierająca: Baumit
1
