Fachowo wykonane ścieżki
i podjazdy z kostki betonowej są
trwałe, wygodne w użytkowaniu
i wyglądają estetycznie.
Trwałość zapewnia właściwie
wykonana podbudowa i kostka
odpowiedniej grubości,
a wygodę – właściwe wymiary
traktów oraz delikatne spadki,
dzięki którym na bruku nie
tworzą się kałuże.
Wykop pod warstwy
podbudowy
wypełniony
kruszywem,
z zaznaczonymi
poziomami brukowania (fot. Libet)
Z całego obszaru przeznaczonego do utwardzenia najpierw
usuwa się ziemię roślinną, po czym robi się wykop odpowiedniej
głębokości:
– pod ścieżki: 15–25 cm,
– pod podjazd: 25–40 cm.
Na małych powierzchniach wykop można wykonać ręcznie. Do
większych robót ziemnych trzeba wynająć spycharko-ładowarkę.
Ziemię z wykopu najlepiej wykorzystać w ogrodzie, np. do ukształtowania
powierzchni terenu, aby nie trzeba było jej wywozić.
Pamiętajmy, że nawierzchnia sąsiadująca z rabatami powinna
znajdować się nieco ponad ich poziomem (dzięki temu nie będzie osypywała
się na nią ziemia), natomiast na równi z powierzchnią sąsiadującego
trawnika
(aby nie
utrudniała koszenia).
Etap 2: Osadzanie elementów brzegowych
W wykopie osadza się elementy brzegowe: w nawierzchni podjazdu
– krawężniki, a na ścieżkach
– delikatne obrzeża, kształtki
lub palisady. Warto posłużyć
się przy tym poziomnicą
laserową i sznurem (promień
lasera umożliwi wyznaczenie
poziomu obrzeży, a rozciągnięty
między kołkami sznur
– linię ich osadzenia).
Krawężniki mocuje się na
warstwie gęstego betonu,
a po jego związaniu od zewnątrz
obsypuje się je ziemią,
natomiast od środka
– materiałem podbudowy.
Krawężniki wkopuje się
w grunt tak, żeby wystawały
ponad nawierzchnię lub
układa równo z nią. Obrzeża
ścieżek układa się równo
z nawierzchnią.
(fot. Libet)
Etap 3: Układanie warstw podbudowy
Zagęszczanie podbudowy (fot. Semmelrock)
Na wyrównanym i ubitym zagęszczarką dnie
wykopu układa się kolejno następujące warstwy
podbudowy:
– geowłóknina – specjalny materiał odporny
na mróz i wilgoć, zapobiegający mieszaniu
się gruntu rodzimego z kruszywem;
– kruszywo (pospółka lub tłuczeń):
10–20 cm – pod ścieżki, 20–30 cm – pod
podjazd;
– piasek wymieszany na sucho z cementem:
3–5 cm. Podsypka taka ułatwia równe
ułożenie kostki. Po usypaniu ok. 10 cm
warstwy piasku rozsypuje się cement (mniej
więcej 1 worek na 5 m²), a następnie miesza
się go z piaskiem za pomocą łopaty lub glebogryzarki.
Zarówno warstwę kruszywa, jak i podsypkę zagęszczamy kolejno za pomocą
wibratora powierzchniowego.
Na etapie przygotowywania warstw podbudowy należy pamiętać o wykonaniu
wykopów pod instalacje: elektryczną, sanitarną, kanalizacyjną lub odwadniającą,
jeśli takowe mają przebiegać pod nawierzchnią. Wzdłuż takich instalacji
grunt powinien zostać
starannie ubity, by nie doszło
do zapadania się nawierzchni.
Popularne odwodnienie liniowe
instalujemy poprzez
ustawienie w warstwach
podbudowy na wymaganej
głębokości korytek odwadniających
i połączenie ich z rurami
odpływowymi.
Mieszanie podsypki piaskowej
z cementem (fot. Libet)
Etap 4: Kształtowanie poziomu podłoża
Wyznaczamy odpowiedni poziom nawierzchni (z uwzględnieniem
spadków) i wyrównujemy łatą warstwę piasku
z cementem. Trzeba pamiętać, że podsypka po zagęszczeniu
obniży się o 1–2 cm, zatem jej poziom powinien
być odpowiednio wyższy.
Poziomowanie podłoża (fot. Libet)
Kształtowanie warstwy podsypki według wyznaczonego poziomu (fot. Libet)
Etap 5: Układanie kostki
Możemy przystąpić do brukowania nawierzchni. Bruk możemy
układać blokowo, w jodełkę, w spiralę, koliście czy z zastosowaniem
wstawek w kontrastowym kolorze, ale pamiętajmy, że zawsze
należy mieszać kostki z różnych palet, bo materiał z różnych
partii może nieznacznie różnić się kolorem.
Elementy układa się ciasno, dobijając każdy z nich do podłoża
młotkiem gumowym. Niezależnie od wielkości brukowanej nawierzchni,
dylatacje nie są potrzebne. Do przycinania kostek używa
się specjalnej prasy lub szlifierki kątowej z tarczą diamentową
do betonu.
(fot. Semmelrock)
Etap 6: Oporowanie brzegu nawierzchni
Wzdłuż brzegu nawierzchni, który nie będzie narażony na większe
obciążenia, zamiast obrzeży można zastosować oporowanie, czyli
podmurowanie krawędzi nawierzchni na styku z gruntem.
Przygotowanie brzegu nawierzchni do oporowania (fot. Libet)
Oporowanie (fot. Libet)
Etap 7: Stabilizowanie kostki
Gdy cała nawierzchnia pokryta jest kostką, „dobijamy” ją do podłoża
za pomocą wibratora powierzchniowego z gumową nakładką
ochronną i ewentualnie korygujemy niewielkie nierówności.
(fot. Semmelrock)
Etap 8: Wypełnianie fug piaskiem
Ostatnim etapem prac jest rozsypanie na powierzchni kostki
piasku, który ustabilizuje nawierzchnię, wypełniając szczeliny
pomiędzy elementami. Po zmieceniu nadmiaru piasku nawierzchnia
gotowa jest do użytku. Kostkę można jeszcze zabezpieczyć
impregnatem zmniejszającym jej nasiąkliwość i utrwalającym jej
barwę.
Autorka artykułów związanych m.in. z wykańczaniem i urządzaniem ogrodów oraz wnętrz. Zwolenniczka koncepcji slow design w urządzaniu wnętrz, mającej na uwadze świadomy dobór produktów i indywidualne dopasowywanie rozwiązań. Prywatnie zajmuje się malarstwem, które jest jej największą pasją.