Gorący powiew

Niemal nie wyobrażamy sobie nowego domu bez kominka w salonie. Warto wykorzystać kominek nie tylko jako ozdobę, ale także efektywne źródło ciepła.

Zgodnie z prawem kominek nie może być jedynym źródłem ogrzewania domu. Jednak warto go wykorzystać przynajmniej do dogrzewania wiosną i jesienią. Przyda się również w czasie bardzo silnych mrozów jako uzupełnienie ogrzewania podstawowego, a także w razie awarii instalacji c.o.

By w pełni wykorzystać możliwości kominka, trzeba jednak rozprowadzić ciepło do wszystkich pomieszczeń. Do tego świetnie nadaje się kominek z systemem dystrybucji gorącego powietrza (DGP) – jest stosunkowo niedrogi inwestycyjnie oraz niekłopotliwy w eksploatacji.

Kominek

Żebra na powierzchni wkładu kominkowego wspomagają oddawanie ciepła

Jeśli kominek traktujemy jako jeszcze jeden dekoracyjny mebel i palić będziemy tylko kilka razy w roku, to inwestycja w jakikolwiek system rozprowadzenia ciepła nie ma sensu, nie musimy także przejmować się właściwościami użytkowymi kominka i możemy skupić się na jego estetyce.

Jeśli natomiast chcemy praktycznie wykorzystać kominek i palić często, choćby po to, by zmniejszyć rachunki za paliwo do kotła c.o., to jego parametry techniczne stają się istotne.

Tylko kominek zamknięty. Chcąc wykorzystać kominek do celów grzewczych, musimy zrezygnować z kominka otwartego (bez wkładu). Taki kominek co prawda grzeje, ale równocześnie bardzo dużo ogrzanego powietrza z pomieszczenia ucieka przez komin. Dlatego sprawność kominka otwartego to zaledwie 20%, podczas gdy zamkniętego ok. 70%.

Do palenia ciągłego lub standardowy. Warte zainteresowania są wkłady przeznaczone do palenia ciągłego – przystosowane do częstego i długotrwałego wykorzystywania. Są trwalsze, ponadto zwykle są w stanie utrzymać żar nawet 8–10 godzin.

Moc kominka. Inaczej niż w kotle c.o. moc jest drugorzędnym parametrem kominka. Wszystko dlatego, że:

nie jest ona stała – zmienia się w miarę wypalania się drewna;
kominek nie musi pokrywać całego zapotrzebowania domu na ciepło, bo jest tylko uzupełnieniem innego sposobu ogrzewania;
nawet najmniejszy kominek ma moc nominalną 8–10 kW, co wystarczy dla domów o powierzchni ok. 150 m2, wybudowanych zgodnie z obecnie obowiązującymi normami izolacyjności cieplnej.

Żeliwny lub stalowy. Większość wkładów kominkowych wykonana jest z żeliwa. To dobry, sprawdzony i bardzo trwały materiał na komorę paleniska. Wkłady żeliwne często są bardzo ciężkie, bo mają grube ścianki paleniska, dzięki czemu są bardziej trwałe i dobrze akumulują ciepło.

Wkład może być też wykonany ze stali. Płyty stalowe są cieńsze i lżejsze niż żeliwne. By zwiększyć ich odporność na wysoką temperaturę i zdolność do akumulacji ciepła, komorę paleniska wykłada się płytami szamotowymi. Jako stalowe wykonuje się zwykle wkłady kominków o nowoczesnej formie, często sprzedawane od razu z obudową. Wkłady stalowe są zwykle droższe niż żeliwne.

Obieg powietrza

W systemie DGP powietrze ogrzewa się, przepływając pomiędzy obudową kominka a wkładem z paleniskiem. Następnie trafia rurami (kanałami nawiewnymi) do innych pomieszczeń w domu. U wylotu kanałów montuje się kratki nawiewne, najczęściej z żaluzją, lub anemostaty, tak by można było regulować ilość gorącego powietrza trafiającego do pomieszczeń.

Jednak DGP działa sprawnie tylko pod warunkiem, że zapewnimy swobodę przepływu powietrza między pomieszczeniami. Sam nawiew gorącego powietrza to za mało – po ochłodzeniu musi ono powrócić w pobliże kominka. By to umożliwić, najczęściej podcina się (ok. 2,5 cm) skrzydła drzwi rozdzielających pomieszczenia.

Nawiew ciepłego powietrza może być grawitacyjny lub wymuszony przez dmuchawę.