(fot. Libet) |
Tarasy na gruncie
Tarasy te, nazywane też naziemnymi, całą powierzchnią spoczywają na gruncie. Choć nie są częścią domu, zwiększają jego przestrzeń, łącząc go z ogrodem, i ułatwiają kontakt z przyrodą.Wykonuje się je na nasypie lub na poziomie gruntu. Mogą mieć nawierzchnię trawiastą, żwirową lub utwardzoną jednym z następujących materiałów:
- kostka kamienna lub betonowa,
- płyty kamienne lub betonowe,
- monolityczna płyta betonowa z okładziną – np. z płytek ceramicznych, drewna itp.,
- bruk drewniany,
- podkłady kolejowe lub ich betonowa imitacja.
Taras, którego powierzchnia nie wystaje ponad poziom terenu, można traktować jako utwardzenie terenu i nie trzeba mieć pozwolenia na jego budowę (nie jest formalnie tarasem). Jednak w lokalnych przepisach może być określona minimalna powierzchnia biologicznie czynna (czyli porośnięta roślinnością), a wtedy teren utwardzony traktowany jest jako zmniejszenie tej powierzchni. Wszystkie inne konstrukcje tarasów – czy to na nasypie, czy ponad gruntem, wymagają pozwolenia na budowę.
Konstrukcje tarasów nad gruntem
Tarasy wyniesione buduje się zazwyczaj nie wyżej niż jeden metr nad terenem. Konstrukcją takiego tarasu jest płyta oparta na słupkach lub ścianach fundamentowych. Fundamenty – stopy lub ławy – sięgają zazwyczaj poniżej głębokości zamarzania gruntu (zależnie od regionu kraju powinno to być od 0,8 do 1,4 m). Prace fundamentowe najlepiej wykonać w tym samym czasie, gdy wykonuje się fundamenty budynku.
Strop żelbetowy. Opiera się na słupkach lub ścianach fundamentowych. Konstrukcja stropu tarasu może być dwojakiego rodzaju:
- monolityczna, czyli betonowana w deskowaniu po zmontowaniu zbrojenia zgodnego z projektem;
- z prefabrykowanych belek żelbetowych i ułożonych na nich pustaków, które łączy się w całość warstwą tzw. nadbetonu, czyli mieszanki betonowej, którą wypełnia się przestrzenie między pustakami a belkami; po stwardnieniu nadbeton tworzy gładką górną powierzchnię płyty.
Konstrukcje drewniane. Są znacznie lżejsze od żelbetowych, dlatego wystarczy oprzeć je na słupkach, zwykle nawet bez stóp fundamentowych. Na gruntach niewysadzinowych (piaskach) posadowienie może być płytkie (0,5 m poniżej poziomu terenu), co ogranicza zakres robót ziemnych. Na słupkach murowanych lub betonowych układa się legary drewniane, a na nich – pokład (poszycie) tarasu z desek z drewna krajowego lub egzotycznego.
Deski należy układać z odstępami ok. 1 cm, aby mogły swobodnie rozszerzać się i kurczyć pod wpływem zmian wilgotności i temperatury: tylko na takim ażurowym pokładzie nie będzie zatrzymywać się woda. Ważne jest też układanie desek pokładu stroną dordzeniową ku górze, gdyż wtedy po spaczeniu przybiorą kształt wypukły. Wszystkie elementy drewniane powinny być zaimpregnowane.
Uwaga! Deski pokładu nie powinny być szersze niż 15 cm, gdyż wtedy widoczne byłyby w nim nierówności spowodowane naturalnym paczeniem się drewna.
Aleksandra Kuśmierczyk
Pełny artykuł w PDF: Tarasy