PYTANIE CZYTELNIKA Chcę ocieplić dom, ale nie mogę zdecydować co jest lepsze: styropian czy wełna? Opinii na ten temat jest równie dużo, co doradców. Większość zwraca uwagę na odporność ogniową wełny, ale jednocześnie zniechęca ryzyko jej zawilgocenia. A ze styropianem jest odwrotnie... REDAKCJA To naturalne, że każdy z producentów chwali przede wszystkim swój produkt. Wełna mineralna i styropian mają jednak tak różne właściwości, że do jednych zastosowań nadają się lepiej, a do innych gorzej.
(fot. Austrotherm)
Na izolacje cieplne nadają się takie materiały, których współczynnik przewodzenia ciepła l jest niższy niż 0,05 W/ (m·K). W praktyce do ocieplania używa się niemal wyłącznie różnych odmian wełny mineralnej w płytach lub matach różnej grubości oraz styropianu. Mimo podobnych właściwości termoizolacyjnych materiały te znacząco różnią się paroprzepuszczalnością, nasiąkliwością, odpornością na oddziaływania chemiczne i wysoką temperaturę.
Wełna mineralna
Tą nazwą określa się dwie grupy wyrobów, produkowanych z różnych surowców: - wełnę skalną wytwarza się ze skał bazaltowych; charakteryzuje się krótkowłóknistą strukturą o wysokiej odporności ogniowej i gęstością – zależnie od stopnia sprasowania – od 35 kg/m3 do 180 kg/m3 (i więcej). Jej współczynnik przewodności cieplnej l wynosi od 0,033 do 0,042 W/m·K – zależnie od gęstości wełny i technologii produkcji. Mimo nasycenia wełny środkami hydrofobizującymi, wykazuje ona jednak pewną nasiąkliwość, co pogarsza jej właściwości ciepłochronne, gdy jest zawilgocona. Dlatego przy wyznaczaniu izolacyjności przegród, jako średnią wartość obliczeniową przyjmuje się współczynnik o wartości 0,04 W/m·K.
(fot. European Owens Corning Fiberglas)
- wełnę szklaną – wytwarza się ze stłuczki szklanej. Ma podobne do skalnej parametry izolacyjne, ale mniejszą odporność ogniową, za to jest bardziej sprężysta. Obie odmiany wełny mineralnej dobrze tłumią dźwięki, a więc nadają się na izolacje akustyczne. Mają też bardzo niski współczynnik oporu dyfuzyjnego, co umożliwia swobodne przenikanie pary wodnej przez ściany zewnętrzne. W technologiach ocieplania budynków stosuje się głównie płyty z wełny skalnej o gęstości: 60–80 kg/m3 – w systemach „suchych” oraz 140–160 kg/m3 – w metodzie lekkiej mokrej. Płyty z wełny szklanej o gęstości 35–55 kg/m3 stosuje się jako ocieplenie pod okładzinami elewacyjnymi.
Styropian
Styropian powstaje w wyniku spienienia polistyrenu o gęstości 15–30 kg/m3 i średnim współczynniku przewodności cieplnej (l=0,04 W/m·K. Jest materiałem samogasnącym, ale ze względu na ochronę przeciwpożarową może być stosowany do ociepleń zewnętrznych wyłącznie w budynkach niskich lub średnio wysokich.
Standardowe płyty styropianowe mają wymiary 50x100 cm, a ich grubość mieści się w zakresie od 2 do 15 cm. Ich krawędzie mogą być proste lub z półwpustem („felcowane”), co ułatwia równe ich układanie i zapobiega powstawaniu mostków cieplnych. Styropian, wbrew powszechnej opinii, nie jest dobrą izolacją akustyczną: zastosowany jako ocieplenie niekiedy może nawet spowodować pogorszenie izolacyjności akustycznej ścian na skutek efektu membrany, jaką jest sztywna płyta ocieplająca. Izolacji ze styropianu nie wolno narażać na kontakt z rozpuszczalnikami organicznymi (także zawartymi w preparatach, np. w lepikach asfaltowych „na zimno”), gdyż pod ich wpływem styropian powoli znika. Dobrze jest go też zabezpieczyć przed dostępem gryzoni i ptaków, które chętnie zakładają w nim gniazda. Styropian stosuje się do ocieplania nowych budynków, jak i starszych, poddawanych termorenowacji – przede wszystkim w systemach ociepleń metodą lekką mokrą, nazywaną w skrócie BSO.
