Do kuchni i łazienki – kamień, gres lub płytki ceramiczne. Do salonu i holu – twardy dąb, a do sypialni – miękka sosna. Posadzka w całym domu nie musi być taka sama. Ważne by była dostosowana do intensywności użytkowania pomieszczeń.
(fot. Barlinek)
Wystrój mieszkania, meble, zasłony i kolory ścian możemy zmieniać często. Wymiana posadzki to poważne przedsięwzięcie, oznacza bowiem dość kosztowny i uciążliwy remont: wynoszenie mebli, usuwanie starej posadzki, wyrównywanie podłoża i układanie nowego wykończenia. Dlatego zanim zdecydujemy się na to, jaki materiał ułożymy, zobaczmy co mamy do wyboru.
Drewno
Podłogi drewniane wykonuje się głównie z drewna krajowego. Te z drzew liściastych są twardsze, a z iglastych bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne, ale tańsze. Ostatnio coraz większą popularność zdobywają rozmaite gatunki drewna egzotycznego.
Mają one znakomite właściwości użytkowe. Kempas ma znacznie większą twardość niż nasz rodzimy dąb czy, uważany za szczególnie wytrzymały, klon kanadyjski. Natomiast tek czy iroko, zaimpregnowane naturalnymi olejkami, nadają się do układania w pomieszczeniach mokrych – np. w łazienkach.
Parkiet. Tradycyjna posadzka drewniana z deszczułek z twardego drewna liściastego – dębu, buka, jesionu, brzozy ma najczęściej grubość 22 mm. W najpopularniejszym z typów parkietu dwa sąsiednie boki mają wpust, pozostałe dwa – pióro. Wokół dolnej części deszczułki biegnie wrąb tworzący mały, trapezowy rowek, w który wchodzi masa klejąca. Obecnie stosuje się nowoczesne kleje, w większości dyspersyjne. Parkiet można układać w różne wzory – jodełkę, cegiełkę, kwadraty, romby lub dodawać do niego ozdobne elementy.
Mozaika. Jest dużo cieńsza od parkietu. Wykonuje się ją z deszczułek z twardego drewna liściastego o wymiarach ok. 3x10 cm i grubości 8-10 mm. Ma formę kwadratowej płyty, składającej się z połączonych ze sobą małych elementów, ułożonych w kwadraty, prostokąty lub romby i naklejanych fabrycznie na arkusze papieru lub na siatkę termoplastyczną.
Panele z drewna klejonego warstwowo. W odróżnieniu od materiałów z drewna litego nie paczą się i nie ulegają zwichrowaniu pod wpływem wilgoci. Mają grubość 7–22 mm, (z czego 2,5–7 mm stanowi warstwa wierzchnia), długość 60–250 cm, a szerokość 7–17 cm.
Panele składają się z trzech warstw: dolnej – wykonanej ze sklejki, środkowej – z drewnianych listewek i warstwy wierzchniej, którą tworzą kilkumilimetrowej grubości deszczułki z twardego drewna (dębu, buka, klonu, wiśni, orzecha, jesionu, brzozy).
Warstwa wierzchnia może być woskowana albo lakierowana. Krawędzie, zwłaszcza mniejszych elementów, również mogą być wyprofilowane w pióro i wpust. Panele z desek klejonych warstwowo układa się jako pływające, to znaczy nie mocuje się ich na stałe do podłoża, lecz układa na matach z pianki. Maty izolują posadzkę cieplnie i akustycznie. Poszczególne panele łączy się na pióro i wpust klejem lub na zatrzaski. To drugie rozwiązanie nie tylko przyspiesza i ułatwia pracę, ale pozwala także na zdemontowanie podłogi bez zniszczenia jej elementów.
