Czy zainstalowanie kominka jest trudne?Przy obecnej ofercie rynkowej oraz rozwiązaniach technicznych na pewno nie i właściwie sami wyznaczamy sobie trudność tego przedsięwzięcia. Kominek można zbudować od podstaw, ale raczej odchodzi się dzisiaj od tradycyjnych kominków otwartych (ich grzanie jest nieekonomiczne). Korzystniej jest zabudować wkład kominkowy lub do starego kominka zamontować...
Czy zainstalowanie kominka jest trudne?
Przy obecnej ofercie rynkowej oraz rozwiązaniach technicznych na pewno nie i właściwie sami wyznaczamy sobie trudność tego przedsięwzięcia. Kominek można zbudować od podstaw, ale raczej odchodzi się dzisiaj od tradycyjnych kominków otwartych (ich grzanie jest nieekonomiczne). Korzystniej jest zabudować wkład kominkowy lub do starego kominka zamontować kasetę kominkową. Wydajność grzewcza tych urządzeń sprawi, że spokojnie ogrzejemy przynajmniej jedno pomieszczenie, a przy odpowiedniej instalacji nawet więcej. Instalacje grzewcze z kominkiem nazwane DGP (Dystrybucja Gorącego Powietrza) są ostatnio coraz bardziej popularne. Niekiedy, w małych domach, służą jako jedyne źródło ogrzewania.
Większe niż kominki są piece wolno stojące (działające na tej samej zasadzie, dawniej znane jako kozy), które można postawić prawie w dowolnym miejscu, oby tylko dało się wyprowadzić na zewnątrz przewód kominowy.
Tak naprawdę, to najtrudniejszy może okazać się wybór typu kominka czy pieca. Kasety duże i małe, z różnymi drzwiczkami, żeliwne, stalowe, opalane drewnem, gazem, węglem lub peletami, z wymuszonym obiegiem powietrza lub nie, ze szprosami, z szybami panoramicznymi, otwieranymi na bok lub do góry, rozsuwanymi, czy w końcu te najmniej kłopotliwe, elektryczne, całkiem udanie imitujące opalanie tradycyjnym opałem i migające sztucznym ogniem.
Jaki opał jest najkorzystniejszy?
Wiadomo, że najładniej spala się drewno (do kominka musi być odpowiednio wysuszone i najlepiej liściaste), ale też jest najmniej ekonomicznym wsadem. Są zatem też i kominki gazowe, których obsługa ogranicza się właściwie do regulacji płomienia. Kominki elektryczne, najczęściej o mocy 2 kW, potrzebują napięcia 230 V.
Dogłębniejszej analizy tematu potrzeba, gdy zdecydujemy się na piec wolno stojący i na dodatek będzie on naszym jedynym źródłem ciepła w domu. I tu, obok rozważań o wielkości pieca i jego walorach aranżacyjnych, trzeba wybrać model przystosowany do konkretnego opału: drewna, brykietów, węgla kamiennego lub na pelety. W tym przypadku ważna będzie analiza ekonomiczna funkcjonalności naszego urządzenia oraz częstotliwość jego obsługi.
Czy do małego wnętrza też można?
Kominka nie można wybudować w pomieszczeniu mniejszym niż 12 m2. Trzeba również wziąć poprawkę na zachowanie, co najmniej, 80 cm odległości kominka od mebli i przedmiotów łatwopalnych.
Lepiej z nowoczesnością czy tradycją?
W odniesieniu do kominków i pieców wolno stojących oba podejścia są odpowiednie. Kominki i kozy w wydaniu tradycyjnym mają swój niezaprzeczalny urok, a możliwość "rzeźbienia" żeliwa i malowania na wiele kolorów, czyni z nich niezwykłe elementy aranżacji wnętrza. Ale to, oczywiście, rzecz gustu, i taką samą funkcję pełnią kominki i piece wykonane ze stali, które dla odmiany charakteryzują się zdecydowanie nowocześniejszymi sylwetkami. Zatem, na pytanie czy z nowoczesnością czy z tradycją, odpowiadamy – w zgodzie ze sobą i charakterem wnętrza.
Czy kominek wymaga specjalnego komina?
Dobry i ładny kominek to rzeczywiście dopiero połowa sukcesu. By działał sprawnie musi być wyposażony w odpowiednią instalację kominową (chyba, że zdecydowaliśmy się na kominek elektryczny). Czy wybrać ceramikę, czy system tradycyjny z cegły, czy system ze stali kwasoodpornej? Współczesne systemy odprowadzania spalin bardzo często charakteryzuje budowa modułowa. Dzięki temu ich montażu może podjąć się sam inwestor, o ile komin będzie przeznaczony tylko do odprowadzania dymu z kominka.
Produkt spalania węgla czy drewna (dym) zawiera dużo cząstek stałych. Jest więc dość "gęsty" i przepływa ze sporymi oporami. Niesione z nim cząstki, choć drobne i rozproszone, osadzają się na wewnętrznych ścianach przewodu (sadza), zwężając go coraz bardziej i tworząc powierzchnię nierówną, co ogranicza ciąg.
Podstawową część układu odprowadzania produktów spalania stanowi pionowy przewód kominowy lub spalinowy, wyprowadzający je ponad połać dachową lub – w kominach wolno stojących – do wyższych warstw powietrza. Wysokość komina mierzona od miejsca podłączenia przewodu dymowego nie może być mniejsza niż 450 cm, a wylot komina powinien być wyprowadzony ponad kalenicę.
Komin o przekroju 14 x 14 cm lub średnicy 150 mm jest uznany za rozmiar minimum. Pozwala to na zainstalowanie kominka o powierzchni otworu paleniska do 0,25 m2. W takim rozwiązaniu trzeba jednak pamiętać, że kominek będzie służył wówczas zdecydowanie celom estetycznym, a nie grzewczym.
