| Osoby zdrowe i sprawne fizycznie nie zdają sobie sprawy, że wykonanie niektórych prostych, codziennych czynności może być trudne. Wszyscy muszą nie tylko się myć czy korzystać z WC, ale także prać, suszyć, przechowywać środki czystości oraz kosmetyki. Jednak osoby w pełni sprawne i niepełnosprawne wykonują te czynności w różny sposób. Niepełnosprawność, bowiem „wymaga” nie tylko większej przestrzeni, ale także indywidualnego przystosowania każdego elementu wyposażenia. Sposób oraz zakres przystosowań zależą w głównym stopniu od rodzaju niepełnosprawności. Osoby poruszające się o kulach mają nieco inne potrzeby niż te poruszające się na wózkach. Jeszcze inne są wymagania osób starszych. Pamiętajmy, że właściwie dostosowana łazienka, pozwoli osobie niepełnosprawnej uniezależnić się od innych lub ograniczyć ich pomoc w wykonywaniu najbardziej intymnych czynności w tym intymnym miejscu. W przypadku osoby poruszającej się na wózku, na usytuowanie sedesu wpływa przede wszystkim sposób przesiadania się: przodem, bokiem, po skosie oraz wielkość wózka. Przykładowo, jeśli jest to bokiem, to muszla powinna być zamontowana równolegle z siedziskiem wózka. Przy innych metodach nie jest to aż tak istotne. Można mieć też swoją własną, indywidualnie wypracowana metodę, którą w takim przypadku należy uwzględnić przede wszystkim. Jeśli jest wystarczająco dużo miejsca, to należy muszlę tak usytuować, żeby możliwe było przesiadanie się na nią na jak najwięcej sposobów. Aby łatwiej było podjechać wózkiem, najlepiej zastosować muszlę wiszącą. Wysokość zamontowania muszli, a ściślej muszli i deski, powinna odpowiadać wysokości siedziska wózka; musi być taka sama. W przypadku osób poruszających się o kulach i przy balkonikach tę wysokość również dostosowujemy indywidualnie, tyle że do wzrostu danej osoby. Zbyt niskie, jak też zbyt wysokie zamontowanie sprawi kłopot przy podnoszeniu się. Odległość muszli od ściany powinna zależeć od sposobu przesiadania się. Również osobie poruszającej się o kulach lub przy balkoniku musimy zapewnić odpowiednie miejsce na podejście do ustępu, a w razie potrzeby uwzględnić indywidualne wymagania danej osoby. Możemy wybrać rodzaj muszli klasyczną lub z otworem. Otwór pozwoli nam łatwiej utrzymywać higienę. Jeśli mamy sprawne ręce możemy korzystać z klasycznego rezerwuaru z przyciskiem spłukującym. W przypadku niesprawnych rąk musimy zastosować np. przyciski pneumatyczne – podtynkowe tylne lub boczne. Typowy rezerwuar (za plecami siedzącego) służy również jako oparcie. W przypadku jego braku możemy w tym miejscu zamontować specjalne oparcie. Wielkość muszli klozetowej jest istotna i, w przypadku osób niepełnosprawnych, najlepiej w trakcie zakupu usiąść, żeby... wybrać najwygodniejszą, uwzględniając przede wszystkim wymiary ciała. Ostatnią ważną sprawą są poręcze. Ich liczbę (jedna czy dwie) i rodzaj (stałe lub składane) znowu zależą od naszego sposobu przesiadania się. W przypadku przesiadania się przodem potrzebujemy dwóch, w pozostałych przypadkach jednej poręczy. Druga by nam przeszkadzała. Oczywiście, jeśli znajdą się tu poręcze składane (tzw. uchylne), nic nie stoi na przeszkodzie, aby zawsze były dwie. Stałe poręcze stosujemy wówczas, gdy sąsiadują one ze ścianą lub z oknem, gdzie nie zabierają nam miejsca. Poręcze montujemy do ściany albo do posadzki. Warto połączyć funkcję oparcia (poręczy) z uchwytem na papier toaletowy. Czasem zdarza się, że musimy się umyć po skorzystaniu z muszli klozetowej. Wtedy możemy to zrobić siedząc na niej i korzystając z sąsiedztwa umywalki, bądź skorzystać z armatury bidetowej. Dlatego muszlę należy lokalizować w sąsiedztwie jednego bądź drugiego urządzenia. |
Pobierz wersję pdf: Wygodna łazienka
