Suche elewacje są mocowane na drewnianych, aluminiowych lub stalowych rusztach. Najczęściej - głównie ze względu na cenę - stosuje się pierwszy rodzaj rusztu. Tworzą go łaty z zaimpregnowanego suchego drewna iglastego.
Pozostałe rodzaje rusztów przystosowane są do wybranego materiału elewacyjnego. Materiałem tym najczęściej bywa oblicówka winylowa i drewniana. Elewacje takie stosuje się przede wszystkim do wykańczania docieplanych budynków. Pod elewacją na ruszcie można ukryć zwykłe mury, podobnie wykańcza się też ściany zbudowane w technologii szkieletowej.
Tworzą ją panele z PVC barwione na różne kolory, najczęściej pastelowe. Długość pojedynczego panelu ma standardowo od 3 do 6 m długości, od 23 do 29 cm szerokości i od 1 do 1,2 mm grubości.
To okładzina z desek. Deski te wykonuje się z drewna świerkowego, sosnowego, modrzewiowego lub z gatunków egzotycznych. Ich wymiary to: długość - od 3 do 5 m, szerokość - od 94 do 150 mm.
Ruszt oblicówki zbija się z dwóch wzajemnie prostopadłych warstw. Jeśli budynek tego wymaga, między elementami rusztu umieszcza się ocieplenie, a rozstaw łat dostosowuje do szerokości płyt termoizolacyjnych. Jeżeli ściana nie będzie ocieplana, listwy rozmieszcza się co 40-60 cm.
Panele na oblicówkę są specjalnie wyprofilowane i łączy się je na pióro i wypust lub zakład (przylgę). Mocuje się je pionowo lub poziomo. Uważa się, że oblicówka pionowa jest trwalsza, bo łatwiej spływa po niej woda deszczowa. Układanie paneli najkorzystniej zacząć od otworów okiennych i drzwiowych, a następnie dużych płaszczyzn.
Kawałki pozostałe po przycinaniu długich elementów można wykorzystać na małych płaszczyznach (np. wnęki i loggie). Oblicówkę mocuje się wkrętami (do prac nie używa się klejów). Ale paneli nie należy przytwierdzać na sztywno, bo znacznie się rozszerzają i kurczą pod wpływem zmian temperatury. Dlatego przy montażu należy zachowywać luz pomiędzy poszczególnymi elementami.
Aby między oblicówką a ścianą lub warstwą ocieplającą nie zbierały się skropliny pary wodnej, trzeba utworzyć przestrzeń wentylacyjną - oddzielającą deski od termoizolacji lub ściany. Dzięki niej wilgoć będzie wywiewana. Ponadto ocieplenie z wełny mineralnej, pod oblicówką osłania folię wiatroizolacyjną, która nie przepuszcza wody, a umożliwia swobodne przenikanie pary; pełni ona też funkcję ochrony wełny przed wydmuchiwaniem. Izolacje ze styropianu stosowane są bardzo rzadko, choćby dla tego, że jest zbyt mało elastyczny, by dobrze wypełnić pola rusztu.
W przypadku uszkodzenia oblicówki wymienia się jedynie uszkodzony panel - bez przymusu demontowania całej elewacji. Oblicówka z PVC nie wymaga zabiegów konserwacyjnych. Wystarczy w razie potrzeby wyczyścić ją wodą z dodatkiem łagodnych środków myjących. Inaczej jest w przypadku oblicówki drewnianej - co kilka lat trzeba poddawać ją konserwacji. Drewno trzeba przede wszystkim systematycznie impregnować. Gdy kolor impregnowanych desek spłowieje miejscowo, to znak, że czas powtórzyć impregnację.
Należy użyć do tego preparatu do impregnacji zewnętrznej o dużej wodoodporności - najlepiej takiego jak ten, którym był robiony poprzedni zabieg konserwujący. Impregnację powinno poprzedzać czyszczenie drewna - szarym mydłem z wodą lub płynem do naczyń. Do mocniej zabrudzonych miejsc elewacji można użyć papieru ściernego. Przecierać należy bardzo delikatnie, aby nie powstały na surowym drewnie jasne plamy. Po 2-3 dniach od mycia drewno powinno wyschnąć i wówczas można rozpocząć impregnację.
Mycie budynku i impregnację elewacji drewnianej należy przeprowadzać w suche i ciepłe dni.
Ze względu na to, że elewacje te wykonywane są w technologii suchej, prace można przeprowadzać w dowolnej porze roku.
Redakcja BD
fot. otwierająca: Vox
Skomentuj
