Technologia budowy domu o szkielecie drewnianym

Budowa polega na wzniesieniu konstrukcji budynku z drewna świerkowego lub sosnowego, którą wypełnia się materiałem izolacyjnym i zabezpiecza poszyciem od wewnątrz oraz na zewnątrz.

Podstawowym materiałem konstrukcyjnym do budowy szkieletu są deski o grubości 38 mm i szerokości 89 mm (ściany wewnętrzne) i 140 mm (ściany zewnętrzne), rozmieszczane co kilkadziesiąt centymetrów. W siatce słupów wydziela się również otwory na drzwi i okna, a strefy podokienne dodatkowo wzmacnia.

Na oczepach stojących ścian układa się deski będące żebrami stropu, a na nich podłogę z desek lub płyt. Ściany wyższej kondygnacji konstruuje się korzystając z podłogi jako platformy roboczej.

Powstały szkielet obija się poszyciem, które jest specyficzną elewacją i co najważniejsze - usztywnia konstrukcję budynku. Kiedyś poszycie zewnętrzne wykonywano głównie z ukośnych desek drewnianych, obecnie stosuje się twarde płyty OSB, a nawet siding. Od wewnątrz również można użyć płyt OSB oraz różnego rodzaju płyty g-k i g-w.

Przestrzenie między poszyciem wewnętrznym i zewnętrznym wypełnia się płytami z wełny mineralnej lub materiałami sypkimi. Grubość izolacji i jej prawidłowe ułożenie ma główny wpływ na izolacyjność cieplną przegród. W budynkach szkieletowych jest ona bardzo dobra i w większości przypadków wartość współczynnika U nie przekracza 0,3 W/(m²K).

Izolacja termiczna musi być zabezpieczona przed zawilgoceniem i dlatego pod okładziną wewnętrzną układa się warstwę paroizolacyjną, a pod okładzinę zewnętrzną tzw. wiatroizolację. W każdym przypadku są to specjalistyczne folie i nie mogą być lekkomyślnie zastąpione materiałem o pozornie identycznych właściwościach infiltracyjnych (np. papą, folią ogrodową itp.). Stropy oraz dach również wykonuje się jako konstrukcje drewniane. Więźba dachowa może być wykonana na placu budowy z oddzielnych elementów lub być zaprojektowana jako gotowy wiązar.

Tego typu budynki można stawiać na ławie, płycie betonowej lub - w przypadku budynku z podpiwniczeniem - na ścianach fundamentowych. Wysokość posadowienia ma zapobiegać zniszczeniu przyziemnej części elewacji przez kapilarne podciąganie wilgoci i wynosi zazwyczaj min 15-20 cm nad poziomem terenu.

Budowa "kanadyjczyka" wymaga reżimu materiałowego i technologicznego, a to zadanie dla wyspecjalizowanego wykonawcy. Każdy błąd, prędzej czy później da o sobie znać. Na rynku ugruntowały już swoją pozycję firmy, które budują wyłącznie w "szkielecie" i oddają dom gotowy do zamieszkania w ciągu 3 miesięcy.

Jeżeli fundamenty zostaną wylane przed zimą to budowę można kontynuować nadal, aż do oddania budynku do użytkowania. Użytkowanie budynku szkieletowego to niskie koszty ogrzewania, ale pod warunkiem odpowiednio dobranego systemu ogrzewania. Budynek szybko się nagrzewa, ale i szybko wychładza - dlatego też system grzewczy musi mieć odpowiednią (czyli małą) bezwładność.

Odmianą tej technologii jest lekki szkielet stalowy, gdzie zamiast desek używa się rur o przekroju prostokątnym ze stali ocynkowanej.

Drewniany budynek szkieletowy

Aleksander Rembisz
fot. otwierająca: MULTICOMFORT Saint-Gobain / EcoReadyHouse