Dom nad wodą dla pokoleń: Nowoczesny komfort na emeryturze

Liczne walory tej okolicy (m.in. krajobrazowe, wypoczynkowe) są powszechnie znane i doceniane. Zamieszkanie w niej na stałe, albo chociażby w okresie letnim, jest marzeniem wielu inwestorów. Nic zatem dziwnego, że przed przejściem na emeryturę, Danuta i Czesław opuścili dla niej miejskie mieszkanie. Na odziedziczonej działce w 2012 roku postawili całoroczny dom według współczesnej murowanej technologii.

Dlaczego nie zamieszkali w tym zastanym, po rodzicach? Głównie dlatego, że jest mały (jego powierzchnia to zaledwie 30 m2), drewniany, wzniesiony ponad siedemdziesiąt lat temu. Uwzględnili też opinię inspektora budowlanego (sprowadziła go córka), który po audycie technicznym doradził zainwestowanie w nowy, współczesny obiekt, a nie w rozbudowę i modernizację starego "drewniaka".

Para wybrała technologię murów dwuwarstwowych, z użyciem bloczków z betonu komórkowego i styropianu, poza tym dostosowała (z architektami) układ pomieszczeń do potrzeb ludzi starszych. Zadbała, naturalnie, żeby z okien i podniesionego tarasu roztaczała się panorama na wodę i zieleń. Słowem - ma tu teraz cudowną "miejscówkę" do życia.

Nowy, murowany, dom (wyższy) wzniesiono obok starego. Wykończono je w podobny sposób - otynkowano zaprawą mineralną w odcieniu kremowym, pokryto dachówką cementową w kolorze grafitowym. Dzięki temu nie widać, że ten drugi (wyremontowany) ma już ponad siedemdziesiąt lat i jest drewniany. Na podjeździe ułożono betonową kostkę (jasnoszarą i grafitową).

Parter dla seniorów

Właściciele zarezerwowali dla siebie przestrzeń na parterze, dla odwiedzających ich dzieci - poddasze.

Architektura: Artur Mańko, Jerzy Małecki; Rzut parteru i rzut parteru po zmianach

- Zależało nam na takim układzie pomieszczeń, żebyśmy mogli ograniczyć do minimum chodzenie po schodach - opowiada Danuta. - Wybraliśmy gotowy projekt, który przekazaliśmy architektowi jako prototyp do dalszych ulepszeń, dopasowania do wielkości i stromego ukształtowania działki, bliskości domu po rodzicach. W budynku, od strony zalewu, zaprojektował zwartą połączoną przestrzeń wspólną, zaś w dalszej części dolnej kondygnacji - naszą sypialnię, łazienkę z wanną i prysznicem, klatkę schodową. Na poddaszu ulokował cztery sypialnie i identycznie wyposażoną łazienkę. To dlatego, że przez dwa lata mieszkał z nami syn z rodziną (wyprowadził się, kiedy postawił własny dom), odwiedza nas też córka.

Zgodnie z naszym życzeniem, bryła jest prosta, natomiast zgodnie z wytycznymi MPZP - przykryta dachem ukośnym (zaplanowaliśmy dwuspadowy, o nachyleniu 38°). Postaraliśmy się o zgodę na umieszczenie jej nieco wyżej, niż istniejący dom rodziców (w ten sposób wykorzystaliśmy nachylenie posesji w stronę zalewu). Pamiętam bowiem okresowe powodzie, w trakcie których woda opadowa i z zalewu wdzierała się na działkę, sięgała prawie do ścian drewniaka. Przy obecnym położeniu, powinno być bezpiecznie. Z uwagi na piękny widok, przy elewacji skierowanej w stronę wody (i wschodu) ulokowaliśmy taras. Jest podniesiony, o wymiarach 6 x 4 m, otoczony ażurową balustradą, przez którą widoczny jest krajobraz.

Ścianę przy głównym wejściu obłożono betonową okładziną, imitującą łupany granit. Jej kolorystykę dopasowano do odcienia dachówki cementowej, marmolitu na podmurówce, bruku na podjeździe. Elementem ocieplającym aranżację są drewniane drzwi wejściowe i drewnopodobny laminat na ramach okien (z sześciokomorowego PVC).

Elewację wypoczynkową zwrócono w stronę zalewu (i wschodu). Na poziomie parteru (przy jadalni) ulokowano podniesiony taras, z którego roztacza się piękna panorama na rozległy akwen i okolicę. Nic nie zasłania widoku, bo dom stoi w pierwszej linii brzegowej, w najwyższym punkcie stromej posesji. Danuta i Czesław otoczyli go różnorodną zielenią.

Posadzkę tarasu o wymiarach 6 x 4 m wykończono płytami betonowymi. Celowo zamontowano ażurowe balustrady ze stali nierdzewnej, bo takie nie ograniczają widoku, są trwałe.

Priorytety - solidne materiały, doświadczeni fachowcy

Nie trudno się domyślić, że stojąc u progu emerytury, właściciele prowadzili budowę z ołówkiem w ręku i w taki sposób, żeby dom przetrwał lata, bez napraw, remontów. Do kolejnych robót zatrudnili poleconych lokalnych wykonawców. Na pierwszego z nich, odpowiedzialnego za realizację stanu surowego, czekali kilka miesięcy. Mając bowiem dużą ilość zamówień, wielokrotnie przekładał termin, ostatecznie roboty zaczął we wrześniu, zamiast w czerwcu. Kolejni specjaliści kontynuowali je aż do października następnego roku, pod nadzorem architekta oraz czujnymi oczami Czesława i Danuty (tymczasowo mieszkali w odnowionym domu po rodzicach).

Właściciele urządzili parter samodzielnie, albo z pomocą córki. Wykorzystali materiały, które są trwałe, ich obsługa łatwa, np. laminowane panele podłogowe (te przeznaczyli do pomieszczeń z grzejnikami na ścianach), płyty gresu (nad podłogówką). W całej strefie dziennej zadbali o spójną, stonowaną kolorystykę.

Małżonkowie przeprowadzili się do nowego domu jesienią 2013 roku, po wykończeniu wnętrza na parterze, później wspólnie z synem urządzili poddasze.

- Wykorzystywaliśmy solidne, długowieczne materiały, żeby murowany dom był jeszcze bardziej trwały, niż ten drewniany, a my nie musielibyśmy w podeszłym wieku kłopotać się remontem - opowiada Czesław. - Zadbaliśmy też, naturalnie, o jego dobrą termoizolację. Mury z bloczków z betonu komórkowego ociepliliśmy białym styropianem o grubości 15 cm (tak doradzili fachowcy). Dach zaś, wykończony dachówką cementową, wełną mineralną (25 cm). Zamówiliśmy okna dobrej jakości (wybraliśmy te z ramami z sześciokomorowego PVC, trzy szyby ma przeszklenie tarasowe 180 x 220 cm, pozostałe mniejsze - dwie, typu termofloat). Córka podpowiedziała, żeby koniecznie wykonano "ciepły" montaż. Taki rzeczywiście zdaje egzamin, otwory okienne zostały szczelnie zamknięte, ciepło trzyma też parapet z grubego styropianu - co istotne, taka usługa kosztowała tylko 1000 zł więcej, niż montaż standardowy.

Ściany na zewnątrz wykończyliśmy tynkiem mineralnym, wnękę przy głównym wejściu betonową okładziną imitującą łupany granit (w tym miejscu ściany brudzą się najbardziej). Przegrody od wewnątrz - tynkiem cementowo-wapiennym (wolimy tradycyjny, nanoszony ręcznie, a nie gipsowy, maszynowy). Wszystko to razem sprawia, że w budynku jest ciepło, rocznie za gaz z sieci płacimy tylko 3600 zł. Jeżeli chodzi o estetykę, to najbardziej odpowiada nam połączenie klasycznych i współczesnych elementów wykończeniowych. Te pierwsze są bowiem sprawdzone, wywołują wrażenie przytulności i wykorzystania umiejętności dobrych rzemieślników. Nowoczesne zaś na ogół szybko się układa, ich obsługa i pielęgnacja jest łatwa. Tak jest na przykład z panelami podłogowymi, okładziną elewacyjną, wyrobami z betonu na tarasie i podjeździe.

W salonie, przy wewnętrznej ścianie, ulokowali wkład kominkowy (o mocy 12 kW), od którego ciepło skierowali do głównej sypialni (zależało im na grawitacyjnym, a nie elektrycznym sposobie jego rozprowadzania). Obudowę zaprojektowali samodzielnie, wykorzystali trawertyn i ognioodporne płyty g-k. Przez narożną szybę widzą ogień też z jadalni.

Instalacje wygodne dla seniorów

Siedemdziesiąt lat temu, przy wyposażaniu drewnianego domu, rodzice nie mieli możliwości wykonania przyłączy do sieci gazowej, wodociągowej, kanalizacji zbiorczej (bo takie jeszcze nie istniały w tej okolicy). Co innego Danuta i Czesław - małżonkowie bez wahania skorzystali z nowoczesnej miejscowej infrastruktury, która powstała z biegiem czasu.

Wystrój kuchni to dzieło Danuty, Czesława i stolarzy. Zabudowie, wykonanej z płyt MDF, nadali kształt litery U, wyposażyli w liczne szuflady z nowoczesnymi prowadnicami, szafki, obszerny laminowany blat, kuchenkę gazową.

- Dom stoi w odległości 7 m od ulicy, w której biegną wszystkie sieci - mówią. - Dzięki temu przyłącza kosztowały niedużo, ogrzewanie wnętrza jest bezobsługowe, podobnie jak czerpanie wody z wodociągu i odprowadzanie ścieków do kanalizacji. Dla nas, seniorów, ma to duże znaczenie, bo opieka nad domem jest na miarę naszych sił, koszty jego utrzymania na miarę emeryckiego budżetu. W przypadku tych podstawowych instalacji, najwięcej kosztowało centralne ogrzewanie. Wydaliśmy na nie 30 000 zł, w tym ponad 6000 zł na kondensacyjny dwufunkcyjny kocioł gazowy (z przepływowym sposobem podgrzewania wody w zbiorniku o pojemności 54 l, taki zupełnie wystarcza).

Skoro zaplanowaliśmy energooszczędny kondensacyjny kocioł, to uwzględniliśmy też ułożenie podłogówki. Zajmuje ona około 40% powierzchni parteru, rozciąga się w kuchni, łazience, korytarzu, przedsionku. W reszcie pomieszczeń zastosowaliśmy grzejniki ścienne. W salonie (przy środkowej ścianie) - wkład kominkowy z narożną szybą. Ten ostatni okazał się hitem. Bardzo lubimy wypoczywać przy ogniu, bo z nim jest swojsko i przytulnie. Wyższość tego domu nad domkiem rodziców, który ogrzewaliśmy tylko kominkiem, polega właśnie na prozaicznym komforcie grzewczym - rano jest ciepło, bo działa kocioł gazowy, nie musimy rozpalać ognia, dygocąc z zimna. Jeszcze istotniejszą zaletą jest poczucie, że wszystko tu jest nowe, sprawne. W drewniaku (teraz korzystają z niego goście) nie mielibyśmy takiej pewności.

W obu łazienkach, zaplanowali komplet urządzeń - m.in. prysznic, wannę. Wystrój w tej na poddaszu to dzieło syna i jego żony.

Danuta i Czesław - W naszym etapie życia, szczególnie istotna jest pewność, że wszystkie elementy przysłowiowych "czterech kątów" są nowe i wykonane z solidnych materiałów, że instalacje obsługuje współczesny osprzęt dobrej jakości. Liczymy, że przez następne 20-30 lat unikniemy napraw, remontów. Chociażby z tych powodów warto zbudować dom u progu emerytury. Ale są też jeszcze inne - np. większe doświadczenie życiowe (niż w młodości), rozwaga przy dokonywaniu licznych decyzji i wyborów.

Tekst i zdjęcia: Lilianna Jampolska