Porównanie 54 klejów do płytek (do zastosowania wewnętrznego i zewnętrznego)
Porównanie 54 klejów do płytek (do zastosowania wewnętrznego i zewnętrznego)
Większość producentów oferuje przynajmniej kilkanaście różnych klejów do płytek. Jak wybrać ten właściwy? Przede wszystkim zwracajmy uwagę na parametry opisane na etykiecie i w karcie technicznej. Nie zawsze trzeba stosować drogi wyrób, by uzyskać trwałą i estetyczną okładzinę.
Większość producentów oferuje szeroką gamę klejów do płytek, dostosowanych do różnych warunków i potrzeb. Ważne jest, aby przy wyborze odpowiedniego produktu zwrócić uwagę na parametry takie jak przyczepność i elastyczność, które są kluczowe dla trwałości i estetyki okładziny. Kleje różnią się również ze względu na skład, z dodatkami uszlachetniającymi, które nadają im określone właściwości. Dobór kleju zależy od rodzaju płytek, podłoża oraz miejsca montażu. Dla różnych rodzajów płytek, jak ceramiczne czy gres, dostępne są specjalne kleje zwiększające przyczepność. Istotne jest także, aby sprawdzić stan i typ podłoża, co pozwoli na wybór najbardziej odpowiedniej zaprawy. Na rynku dostępne są również produkty specjalne, jak kleje wodo- i mrozoodporne czy szybkowiążące, przeznaczone do trudnych warunków zewnętrznych oraz miejsc intensywnie użytkowanych.
Kiedyś standardem było samodzielne przygotowywanie zaprawy cementowej przez glazurnika. Dziś na ogół kupuje się gotowe kleje różnego typu, dobierając je odpowiednio do rodzaju płytek, podłoża, na którym mają być mocowane, oraz miejsca montażu. Na etykiecie każdego z nich zamieszczone są informacje o możliwym zastosowaniu, właściwościach, głównych składnikach czy sposobie nakładania.
Najistotniejsze parametry zapraw klejowych to przyczepność i elastyczność. Współczesne produkty oprócz cementu (szarego lub białego), piasku i wypełniaczy mineralnych - zawierają dodatki uszlachetniające, nadające określone właściwości. Przeważnie mają zatem kilka cech szczególnych, wyraźnie eksponowanych na opakowaniu.
Do przyklejania płytek ceramicznych (glazury, terakoty) i mozaiki porcelanowej można stosować podstawowe wyroby na bazie szarego cementu. Do gresu i klinkieru (materiałów o małej nasiąkliwości) przeznaczone są kleje ze specjalnymi dodatkami, zwiększającymi przyczepność.
Jeżeli wybraliśmy kamień naturalny (granit, marmur, bazalt, gnejs czy wapień), imitację kamienia lub szklaną mozaikę, nie oszczędzajmy na zaprawie. Najlepiej sprawdzi się ta na bazie białego cementu - nie spowoduje przebarwień na okładzinie, ani nie będzie prześwitywać spod spodu. W szczególności płytki jasne, cienkie oraz marmurowe należy mocować klejem białym. Produkty przeznaczone do kamienia mają dużą siłę wiązania.
Przy doborze zaprawy znaczenie ma też wielkość kafelków. Do montażu wielkoformatowych stosuje się klej uelastyczniony o upłynnionej konsystencji. Inny trudno byłoby równomiernie rozprowadzić.
Płyty z marmuru i mozaiki wymagają zapraw na bazie cementu białego. Każdy producent dokładnie wymienia, do jakich płytek i podłoży przeznaczony jest dany klej. (fot. Ceresit)
Glazurę i terakotę można przyklejać szarą zaprawą. Na opakowaniu powinna znajdować się informacja o maksymalnej grubości warstwy - dzięki temu wiadomo, czy klej nadaje się też do wyrównywania podłoża. (fot. Baumit)
Przed zakupem zaprawy należy sprawdzić, jakiego typu i w jakim stanie jest podłoże, na którym mają być ułożone płytki. Większość klejów przeznaczona jest na podłoża spoiste i nieodkształcalne, np. świeże mocne tynki i wylewki betonowe, stabilne powłoki malarskie. Do niespoistych, czyli kruszących się tynków czy wylewek, łuszczących farb, najlepiej używać zapraw renowacyjnych, które wiążą powierzchnię i niwelują nierówności, wypełniając ubytki.
Podłoża odkształcalne, a więc niestabilne wymiarowo - podłogi ogrzewane, płyty gipsowo-kartonowe - wymagają klejów o zwiększonej elastyczności. Najtrudniejsze są jednak tzw. podłoża krytyczne - stare kafelki, szkło, płyty drewnopochodne. Stosuje się na nie zaprawy o bardzo dużej sile wiązania i jednocześnie wysokiej elastyczności, a także specjalne kleje do mocowania płytek na starych kafelkach.
Na zewnątrz (tarasy, balkony, cokoły) przeznaczone są produkty wodo- i mrozoodporne. Do miejsc trudnych do wyłączenia z użytkowania, jak przedpokój - zaprawy szybkowiążące.
Do mocowania płytek na tarasie używa się zapraw wodo- i mrozoodpornych, wysoko odkształcalnych. (fot. z lewej: Sopro, fot. z prawej: Ceresit)
Wystarczająca przyczepność klejów do płytek
Jednym z podstawowych i najistotniejszych parametrów klejów do płytek jest wytrzymałość na zrywanie - inaczej siła wiązania, przyczepność. Pod tym względem dzieli się je na dwie klasy - C1 i C2. Każda zaprawa cementowa musi mieć jedno z tych oznaczeń.
Wyroby klasy C1 - czyli normalnie wiążące – są przeznaczone na niewymagające podłoża i do niewymagających płytek, np. ceramicznych (są nasiąkliwe, zatem woda z kleju wnika w nie i wiąże je z cementem).
Zaprawy klasy C2 - o dużej sile wiązania - służą do mocowania kafelków o niskiej nasiąkliwości (a więc gresowych i szklanych). Używa się ich także na podłożach trudnych, prawie zawsze spotykanych podczas remontu (niespoistych, odkształcalnych), i na zewnątrz domu. Wielu wykonawców stosuje tylko kleje C2, ponieważ dają im pewność, że okładzina będzie się dobrze trzymała.
Wymagana elastyczność klejów do płytek
Kolejnym bardzo istotnym parametrem zapraw jest elastyczność (odkształcalność), czyli podatność na deformację pod wpływem naprężeń. Wyroby wykazujące tę właściwość mają klasę S1 lub S2.
Te z oznaczeniem S1 - średnio odkształcalne - nadają się do przyklejania płytek do podłoży odkształcających się w umiarkowanym stopniu (np. podłoga z ogrzewaniem podłogowym).
Kleje klasy S2 - wysoko odkształcalne - stosuje się na powierzchniach narażonych na znaczne odkształcenia (podłoża krytyczne, nasłonecznione tarasy). Kompensują rozszerzalność podłoży i płytek, przesuwając się razem z nimi, jednocześnie nie pozwalając na odspojenie. Jeśli zaprawa nie jest wystarczająco elastyczna, może odspoić się od podłoża lub okładziny.
We wnętrzach, które można na krótko wyłączyć z użytkowania, stosuje się kleje szybkowiążące. (fot. Knauf)
Inne parametry klejów do płytek
Zaprawy szybkowiążące (z literą F w oznaczeniu) wiążą w około 6 godzin. Są niezastąpione przy pracach na zewnątrz domu wczesną wiosną lub późną jesienią (gdy przez krótki czas utrzymuje się wyższa temperatura - powyżej 5°C) bądź w pomieszczeniach, które można tylko na krótko wyłączyć z użytkowania (zwykle jest to korytarz lub łazienka).
Kleje o wydłużonym czasie otwartym (klasa E), dzięki specjalnym składnikom pozwalają prowadzić prace wolniej i staranniej. Umożliwiają korektę położenia płytek nawet po 30 minutach - co przydaje się zwłaszcza wtedy, gdy te nie są dokładne wymiarowo.
Wyroby o zmniejszonym spływie (tiksotropowe - klasa T) służą do mocowania płytek na ścianach. Dzięki nim element przyłożony w danym miejscu nie osuwa się. Przykładowo oznaczenie C1FT oznacza klej cementowy (C) o średniej sile wiązania (1), szybkowiążący (F), o zmniejszonym spływie (T). Natomiast C2E to klej cementowy (C) o podwyższonych parametrach (2) i wydłużonym czasie otwartym (E).
Na opakowaniach znajdziemy też informacje o minimalnej i maksymalnej temperaturze, w jakiej można stosować produkt, jego wydajności (ile go potrzeba do ułożenia 1 m2 okładziny, przy określonej grubości zaprawy) czy maksymalnej grubości warstwy - jeśli w podłożu są nierówności, należy użyć takiego kleju, z którego można utworzyć warstwę 20 mm (na równej powierzchni zwykle wystarcza 8 mm).
Wybór odpowiedniego kleju do płytek zależy od kilku czynników, takich jak rodzaj płytek, podłoże, na którym będą mocowane, oraz miejsce montażu. Ważne jest zwrócenie uwagi na parametry opisane na etykiecie i w karcie technicznej produktu.
Jakie są najważniejsze parametry klejów do płytek?
Najistotniejszymi parametrami klejów do płytek są przyczepność i elastyczność. Wyróżnia się kleje o różnych klasach wytrzymałości na zrywanie (C1, C2) oraz odkształcalności (S1, S2), które są odpowiednie do różnych warunków i rodzajów płytek.
Czy rodzaj płytek ma wpływ na wybór kleju?
Tak, rodzaj płytek ma wpływ na wybór kleju. Na przykład do płytek ceramicznych i mozaiki porcelanowej można używać podstawowych wyrobów na bazie szarego cementu, podczas gdy do materiałów o małej nasiąkliwości, takich jak gres czy klinkier, potrzebne są kleje z dodatkami zwiększającymi przyczepność.
Jak podłoże wpływa na dobór kleju?
Rodzaj i stan podłoża, na którym mają być ułożone płytki, mają znaczący wpływ na wybór odpowiedniego kleju. Kleje muszą być dostosowane do podłoża spoistego i nieodkształcalnego, a w przypadku podłoży niespoistych czy odkształcalnych należy stosować specjalne zaprawy renowacyjne lub kleje o wysokiej elastyczności.
Czy istnieją specjalne rodzaje klejów do trudnych warunków?
Tak, istnieją kleje przeznaczone do specyficznych warunków, takich jak wysoka wilgotność, duża nasiąkliwość płytek, podłoża krytyczne, czy ekstremalna temperatura. Na przykład do miejsc narażonych na mrozoodporność czy wodoodporność stosuje się odpowiednie produkty.
Autorka artykułów związanych m.in. z wykańczaniem i urządzaniem ogrodów oraz wnętrz. Zwolenniczka koncepcji slow design w urządzaniu wnętrz, mającej na uwadze świadomy dobór produktów i indywidualne dopasowywanie rozwiązań. Prywatnie zajmuje się malarstwem, które jest jej największą pasją.
Dobre pytanie. Czemu więc wydajemy dodatkowe pieniądze na folię w płynie ? Zaraz rozpęta się tu dyskusja akademicka a wystarczy przeczytać kartę konkretnego produktu i zapoznać się z kilkoma schematami tzw. systemów hydroizolacji w łazience.
5
Porównanie 54 klejów do płytek 
