Kominek może być nie tylko ozdobą, lecz także skutecznym źródłem ciepła do ogrzewania domu. Potrzebne do tego instalacje to wkład lub kaseta odpowiedniej mocy i rozprowadzenie ciepłego powietrza lub wody.
(fot. Brunner)
Kominek z wkładem nie powinien być jednak jedynym źródłem ciepła do ogrzewania domu. Utrzymanie pożądanej temperatury w czasie silnych mrozów wymagałoby ciągłego dokładania paliwa, a w czasie dłuższej nieobecności domowników mogłoby dochodzić do nadmiernego wyziębienia wnętrz. Zaleca się zatem, by ogrzewanie kominkowe było wspomagane np. grzejnikami wodnymi z instalacji c.o. lub elektrycznymi.
DGP CZY PŁASZCZ WODNY
Kominek będący elementem instalacji grzewczej może ogrzewać powietrze lub wodę. To pierwsze rozwiązanie nazywane jest systemem dystrybucji gorącego powietrza, w skrócie DGP. Instalacja wymaga rozprowadzenia do wszystkich pomieszczeń rur o dużym przekroju, a w bardziej rozległych instalacjach – umieszczenia dodatkowo wentylatora, który przetłacza ogrzane powietrze. System DGP będzie skuteczny, jeśli w domu zapewniona zostanie cyrkulacja powietrza: w tym celu rozprowadza się w nim dodatkowe rury powrotne lub przynajmniej odpowiednio podcina drzwi pomieszczeń lub montuje w nich kratki.
Kominek z wkładem kominkowym jest tak skonstruowany, że ogrzewa doprowadzane do niego powietrze, które następnie wypływa do pomieszczenia przez kratki nawiewne. Jest to bardzo przydatne w okresach przejściowych – możemy dogrzać pokój bez potrzeby uruchamiania centralnego ogrzewania
Ciepło z kominka można wykorzystać, rozprowadzając ogrzane powietrze do innych pomieszczeń. Przepływa ono kanałami w sposób grawitacyjny lub wymuszony przez wentylator. Jest to system DGP
Skuteczność sterowania systemem ogrzewania kominkowego jest ograniczona, gdyż jedyne parametry, na które można wpływać, to szybkość spalania drewna oraz wypływ ciepłego powietrza przez anemostaty: odpowiednio je ustawiając, można uzyskać równomierny rozkład temperatury w całym domu.
Gdy nośnikiem ciepła ma być woda, wówczas trzeba zastosować wkład z płaszczem wodnym, który pracuje podobnie jak kocioł opalany drewnem. Takie kominki mogą więc współpracować z instalacją centralnego ogrzewania jako podstawowe źródło ciepła lub wspomagać zamontowany już kocioł.
Przekazywanie ciepła powinno odbywać się zawsze za pośrednictwem wymienników płytowych, a instalacja wodna we wkładzie z płaszczem musi być typu otwartego. Teoretycznie wkład kominkowy może służyć również do podgrzewania wody użytkowej, ale poza sezonem grzewczym konieczne będzie podgrzewanie jej przez inne źródła ciepła, np. wbudowane w zasobnik grzałki elektryczne.
POWIETRZE DO SPALANIA
Do spalania drewna w kominku potrzeba sporo świeżego powietrza. Najlepiej, by kominek nie zużywał powietrza z pomieszczenia, w którym się znajduje.
Przy szczelnie zamkniętych oknach rozpalenie kominka powoduje powstanie w pomieszczeniu podciśnienia, wskutek czego dym wylatujący z komina jest z powrotem zasysany kanałami wentylacyjnymi do pomieszczenia. Aby zapobiec takim zjawiskom, w nowo budowanym domu trzeba wykonać specjalny kana ł nawiewny z blachy, aluminium bądź PVC (o powierzchni przekroju 200 cm²), który doprowadzi powietrze spoza budynku w pobliże kominka. A poza tym, kominek będzie gorzej działał przy mniejszym zapasie powietrza.
Do niezakłóconego spalania paliwa trzeba dostarczyć w ciągu godziny co najmniej 10 m³ powietrza na każdy kilowat mocy urządzenia. Tak więc do kominka o mocy 10 kW potrzebne będzie 100 m³ powietrza w ciągu godziny.
Schemat prowadzenia przewodu wentylacyjnego doprowadzającego powietrze do kominka
