Ściany dwuwarstwowe ocieplane metodą lekką mokrą są jednymi z najbardziej popularnych zarówno wśród projektantów jak i inwestorów. Dlaczego cieszą się takim uznaniem i jak poprawnie wykonać warstwę izolacyjną? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć.
Na czym polega metoda lekka mokra?
Metoda lekka mokra to rodzaj ocieplenia i wykończenia zewnętrznych ścian budynku. Polega na przyklejeniu do muru warstwy izolacji termicznej ze styropianu lub wełny mineralnej i pokryciu jej tynkiem cienkowarstwowym. Nazywa się lekka, bo ciężar warstwy ocieplenia wraz z tynkiem wynosi zaledwie 10-30 kg/m2. Natomiast mokra, ponieważ do rozrobienia zaprawy klejowej i tynku potrzebna jest woda.
Istnieje również metoda ciężka mokra, w której stosuje się stalową siatkę wzmacniającą (zamiast włókna szklanego) i tradycyjny, a więc ciężki tynk cementowowapienny o grubości 1,5-2,5 cm. Jednak obecnie stosuje się ją jeszcze tylko w domach o konstrukcji szkieletowej.
Zalety i wady metody lekkiej mokrej
Metoda lekka mokra to ulubiony przez architektów sposób ocieplania ścian. W dużej mierze wynika to z dwóch podstawowych zalet tego sposobu izolacji:
- uzyskania niewielkiej grubości przegrody, przy jednoczesnym zachowaniu doskonałych parametrów termicznych (tynk, mur, izolacja termiczna, tynk cienkowarstwowy tworzą ścianę o łącznej grubość zaledwie 2+18+12+1=33 cm i współczynniku przenikania ciepła U=0,25-0,30 W/m2K);
- wyeliminowania mostków termicznych dzięki rozdzieleniu funkcji w przegrodzie (warstwa nośna i izolacyjna); oczywiście pod warunkiem poprawnego wykonania i zastosowania materiałów odpowiedniej jakości.
Kolejnymi zaleami tej metody są jej dostępność oraz to, że wiele ekip budowlanych dość dobrze opanowało technologię wykonania. Nie jest to bowiem zbyt trudny sposób ocieplania ścian, a zadowalające efekty uzyskuje się zawsze, gdy ściśle przestrzegane są zalecenia producentów systemów.
Jednak, jak wszystko, metoda lekka mokra ma również mankamenty. Podstawowym, jest duża wrażliwość na błędy wykonawcze. Niedokładne ułożenie izolacji, zbyt małe zakłady siatki zbrojącej, czy tynkowanie ścian fragmentami na dodatek w długich odstępach czasu to tylko część z nich. Jednak jest ich znacznie więcej, a zazwyczaj o tym, że błędy zostały popełnione inwestor przekonuje się dopiero po kilku latach, gdy tynk pęka i odstaje od izolacji. Trzeba jeszcze zaznaczyć, że w tej metodzie wszelkie naprawy zwykle są skomplikowane i kosztowne. Kolejnym mankamentem jest praktycznie całkowity brak paroprzepuszczalności ścian, gdy stosowana jest izolacja ze styropianu. Oczywiście, nie jest to poważny błąd, pod warunkiem, że w domu sprawnie działa system wentylacji nawiewno-wywiewnej (najlepiej mechanicznej).
Metoda lekka mokra ma również i inne ograniczenia. Na przykład można ją stosować tylko w ściśle określonych warunkach atmosferycznych - nie może padać deszcz, ani wiać silny wiatr, zakres optymalnej temperatury to 5-25°C, a duże nasłonecznienie praktycznie uniemożliwia wykonywanie robót. Właściwie nie nadaje się ona do ocieplania ścian drewnianych, szkieletowych i kamiennych. Podobnie jak do termomodernizacji ścian wykończonych materiałami nienasiąkliwymi, np. cegłą klinkierową.
Pobierz wersję pdf: Metoda lekka mokra
