Powszechnie uważa się, że podłoga to wykończeniowa warstwa tego, co mamy pod stopami. Nie jest to prawda. Ten element to właśnie posadzka, a podłoga to wszystkie warstwy podposadzkowe. Zależnie od tego, co jest podłożem podłogi, grunt czy strop, składa się ona z innych warstw i ma inne zadania do spełnienia. Aby wiedzieć, czym te dwa typy się różnią, warto poznać tajniki ich wykonywania oraz błędy, jakich należy unikać.
Podłoga na gruncie albo na stropie, pod którym jest pomieszczenie nieogrzewane, powinna chronić przed ucieczką ciepła. W piwnicach, łazienkach i kuchniach musi być odporna na wilgoć. Podłogi między pomieszczeniami o różnych funkcjach mają także chronić przed przenikaniem hałasów: jedne – przed dźwiękami powietrznymi (np. rozmowa, włączony telewizor), inne – uderzeniowymi (np. odgłosy używania narzędzi w pomieszczeniu gospodarczym czy domowym warsztacie albo tupanie dzieci w sypialniach na piętrze).
Podłoga na gruncie
Obecnie coraz częściej buduje się domy niepodpiwniczone, w których cała podłoga parteru znajduje się na gruncie. W domach z piwnicą to jej podłoga styka się z gruntem. Głównym zadaniem takiej podłogi jest ochrona pomieszczeń przed przenikaniem wilgoci z gruntu oraz przed ucieczką ciepła z wnętrz do gruntu. Za te zadania odpowiedzialne są warstwy podłogi.
Warstwa wyrównująca
Tworzy ją 15–20 cm podsypka (piasek, żwir lub pospółka), która jest podbudową dla płyty betonowej podłogi. Podsypkę układa się na wstępnie wyrównanym podłożu, a jej poszczególne warstwy dokładnie zagęszcza mechanicznie. Podsypka może być jednocześnie warstwą termoizolacyjną, jeśli zastosujemy keramzyt. Ponieważ jego właściwości izolacyjne są gorsze niż właściwości styropianu, należy stworzyć z niego warstwę 2,5 do 3 razy grubszą, niż standardowa grubość płyt styropianowych, które keramzyt ma zastąpić.
Ocieplenie z keramzytu będzie jednak droższe od płyt styropianowych. Gdy konieczna jest gruba warstwa podsypki, keramzyt może zastąpić beton stabilizujący podłoże gruntowe oraz podsypka piaskowa wyrównującą poziom podłogi, różnica w kosztach wykonania będzie dużo mniejsza.
Warstwa konstrukcyjna z betonu Układa się ją z gęstej mieszanki betonowej. Stanowi ona konstrukcyjne oparcie dla wszystkich kolejnych warstw podłogi.
Najczęściej jest to płyta betonowa grubości 10–20 cm z betonu klasy min. C8/10 (dawniej B10). Płytę dość często zbroi się siatkami z prętów stalowych (zwłaszcza na brzegach, w rejonie przerw dylatacyjnych oraz pod ścianami wewnętrznymi) lub stosuje zbrojenie zwane rozproszonym (do betonu dodaje się włókna stalowe, powstaje wówczas tzw. fibrobeton lub włóknobeton).
