W domu jednorodzinnym mieszka się wygodniej, niż w szeregowcu!

Najpierw para mieszkała w segmencie, zakupionym od dewelopera. Trzykondygnacyjne, bardzo wąskie, wnętrze miało 84 m2, dużo miejsca zajmowała klatka schodowa. Nie było zbyt wygodne dla rodziny z dwojgiem małych dzieci, dlatego po narodzinach córeczki - zapadła decyzja o budowie domu jednorodzinnego na większej działce (poprzedni ogródek miał 40 m2).

Dwukondygnacyjna bryła została nieco powiększona - właściciele poszerzyli garaż, ściany na parterze podwyższyli o jeden bloczek betonowy. Elewację wykończyli tynkiem silikonowym w białym kolorze i elementami imitującymi płyty z piaskowca, pod oknami na piętrze przykleili dekoracyjną listwę elewacyjną. Podbitkę dachu otynkowali zaprawą w czarnym kolorze (żeby jaskółki nie budowały tam gniazd).

Koniecznie blisko przedszkola i szkoły

Szukając odpowiedniej parceli, rodzice głównie kierowali się obecnością na danym terenie instytucji związanych z opieką nad dziećmi i ich kształceniem oraz dogodnej komunikacji. Nie zamierzali opuszczać okolicy, w której dotąd mieszkali, ponieważ polubili ją z powodu dobrej infrastruktury. W wolnym czasie przeglądali ogłoszenia, np. w miejscowej prasie, albo objeżdżali samochodem okoliczne wsie, wyglądając banerów z ofertami sprzedaży ziemi. Ta metoda okazała się skuteczna - dzięki zwykłemu anonsowi na płocie, kupili nieruchomość bezpośrednio od sprzedawcy (w 2018 r. zapłacili 220 000 zł).

Okładziną imitującą piaskowiec podkreślili zadaszoną, przez strop nad parterem, strefę wejściową. Wstawili szersze (niż pierwotnie zaplanowano) drzwi z bocznym doświetlem. Ganek, podjazd i ścieżki wykończyli płytami z betonu.

Rafał zachęcił żonę do wykonania (metodą na sucho) obszernego tarasu (ma powierzchnię 104 m2), dużego stałego zadaszenia. Dzięki temu uzyskali funkcjonalną strefę wypoczynkową. Światło odbija się od białych płyt betonowych na tarasie i tynku na elewacji, wpada do wnętrza (zimą w salonie nie jest ciemno).

- Córeczka miała roczek, kiedy staliśmy się właścicielami posesji o powierzchni 1260 m2, położonej w dobrze wyposażonej miejscowości, oddalonej od segmentu o 6 km - opowiada Magda. - Lokalizacja jest idealna. Szkoła znajduje się 100 m od posesji, przedszkole 1000 m. Kursują tu autobusy podmiejskie, blisko jest wjazd na obwodnicę. W dobrze oświetlonej i wyasfaltowanej ulicy już znajdowały się wszystkie niezbędne sieci - podłączenie do nich domu nie było trudne. Poza tym w sąsiedztwie stawia się głównie domy jednorodzinne, na posesjach o powierzchni ponad 1200 m2. Zabudowa jest rzadka, mamy gwarancję, że nie wyrośnie tu wysoki wielorodzinny blok. Na kształtnej działce (28 × 46 m) możliwe było postawienie każdego domu, my marzyliśmy o dwukondygnacyjnym z pełnym piętrem.

Jeżeli chodzi o wady - zawsze jakieś są - grunt jest tu, niestety, gliniasty i okresowo podmokły. Wykazało to badanie geotechniczne, które zleciliśmy przed budową (kosztowało 1000 zł). Z uwagi na to, wykonaliśmy płytę fundamentową (za ponad 100 000 zł), po wzniesieniu domu zadbaliśmy o odprowadzanie deszczówki z dachu. Jednak na początku nie zrobiliśmy tego dobrze (w trakcie budowy, niestety, zrezygnowaliśmy z wkopania podziemnego zbiornika, ponieważ układ z nim i rurami drenażowymi miał kosztować aż 10 000 zł, w następnym roku nawet 20 000 zł). Wariant oszczędnościowy, w postaci rur perforowanych poprowadzonych pod trawnikiem, przy gwałtownej ulewie spowodował podtopienie (musiała interweniować straż pożarna). W ubiegłym roku zmodernizowaliśmy układ - wokół budynku wydrążyliśmy dziesięć studni chłonnych (każda 3 m3), do nich skierowaliśmy deszczówkę.

Magda i Rafał zrezygnowali z narożnych okien w kuchni, salonie, gabinecie. Ze względu na podwyższenie dolnej kondygnacji, zamówili okna tarasowe o wysokości 2,80 m (zamiast 2,50 m), w salonie to wersja przesuwna HS. Wszystkie przeszklenia mają "ciepłe" ramy z PVC, trzy szyby.

Ulepszenie wnętrza

Magda i Rafał zainteresowali się gotowymi projektami, dotyczącymi tylko bryły z pełnym piętrem. Wytypowali projekt, o wprowadzenie zmian poprosili tych samych architektów, którzy go opracowali. Zależało im na obszerniejszych wnętrzach - strefy garażowej i gospodarczej, łazienek (na parterze i piętrze). Na górnej kondygnacji chcieli mieć trzy sypialnie i dużą wspólną łazienkę, na dolnej zaś gabinet/pokój gościnny.

W pierwotnym projekcie, spodobała im się przestrzeń wspólna na parterze - jest połączona, ale z wyraźnie wyznaczonymi strefami użytkowymi. Oprócz tego spiżarnia przy kuchni, obszerny wiatrołap przy głównym wejściu do budynku (poszerzyli główne wejście), wewnętrzne przejście między częścią mieszkalną a garażem.

Architektura: Pracownia Architektoniczna Aspra, Adam Skrzypek; projekt Poliklet 2. Adaptacja projektu: Bibianna Kościuk; Rzut parteru i rzut parteru po zmianach

- Jednym z najistotniejszych elementów ingerencji w projekt jest powiększenie garażu i zaplecza gospodarczego - opowiadają właściciele. - To nic, że nieco wzrosły koszty budowy. Do garażu łatwo wjeżdża się teraz samochodami, jest dość miejsca na sprzęt sportowy, poza tym w kotłowni na sprzęt grzewczy, do zmiękczania wody itp. Druga istotna zmiana to rezygnacja z dwóch łazienek na piętrze. Uznaliśmy, że wystarczy jedna wspólna, w drugiej wolimy urządzić saunę, bo oboje lubimy zabiegi w gorącym powietrzu (zamierzamy ją sami zbudować).

W trakcie selekcjonowania projektów, sprawdzaliśmy długość ścian po to, żeby móc wykorzystać meble systemowe z sieciówek (wcześniej upatrzyliśmy niektóre modele do np. wiatrołapu, kuchni) i uniknąć zamawiania u stolarza drogiego wyposażenia. Żałujemy, że pokoje dzieci mają po 11,50 m2 - w nieco obszerniejszych (np. 15 m2) byłoby im wygodniej.

Właściciele samodzielnie urządzają wnętrze. Ze względu na podłogówkę, podłogę w połączonej strefie wspólnej na parterze wykończyli płytami gresu. Ściany i sufity pomalowali farbą lateksową (wcześniej Rafał wykonał sufity podwieszane).

Budowa i instalacje

Właściciele mieli określony budżet na wzniesienie i wykończenie domu (przeznaczyli na to 500 000 zł ze sprzedaży poprzedniego mieszkania). Musieli zatem działać z ołówkiem w ręku. Przyjęli system budowania z kolejnymi ekipami. Duży wkład własnej pracy i pomoc rodziny okazały się tu nie do przecenienia, bo wspólnie z ojcem i bratem Magdy przygotowali więźbę dachową, wykończyli podłogi, łazienki. Rafał samodzielnie wykonał sufity podwieszane. Magda zajęła się projektowaniem kuchni.

Z uwagi na wysokie koszty inwestycyjne, nie zastosowali ogniw fotowoltaicznych, ani pompy ciepła. Wykonali przyłącze do sieci z gazowej (za 5000 zł). Zamontowali kondensacyjny kocioł gazowy i ułożyli podłogówkę na obu kondygnacjach. W salonie zamontowali wkład kominkowy (13 kW), rury do DGP skierowali na piętro.

Pan domu uwielbia nastrój, jaki wywołuje palenie w kominku. Traktuje go jako uzupełnienie instalacji c.o. z podłogówką i kondensacyjnym kotłem gazowym, ogień rozpala w nim często (widzi się go, przez narożną szybę, z salonu, jadalni, kuchni). Wybrał wkład o mocy 13 kW, wyposażył go w system DGP (na piętrze). Wewnętrzna okładzina w palenisku (z szamotu) dobrze akumuluje ciepło, wydłużając efekt grzewczy.

- Zauważyliśmy w zimie, że na górze jest chłodniej o 2-3°C, niż na parterze, jeżeli działa sama podłogówka - opowiada Rafał. - Dlatego do wyrównania temperatury wykorzystujemy kominek. Lubimy rozpalać ogień, także w celu osiągnięcia przyjemnego nastroju. Jeżeli dłużej z niego korzystamy, to tak ustawiamy zadania na regulatorze pokojowym, żeby kocioł się nie włączał. Od razu postanowiliśmy chronić instalację przed osadzaniem się kamienia. Hydraulik zamontował na rurze wodociągowej zmiękczacz. W lecie wnętrze na piętrze nie nagrzewa się nadmiernie od słońca, na razie nie planujemy dodania klimatyzacji. W całym budynku rozprowadziłem system Wi-Fi, wykorzystuję aplikację na smartfon, np. do sterowania alarmem i niektórymi domowymi urządzeniami (zmiękczającym wodę, lodówką).

Właściciele zastosowali nowoczesną kolorystykę - białe ściany, granatowe meble, niebieskie tapicerowane krzesła i kanapę, czarne lampy i inne dodatki. Zimne odcienie przełamali przyjemnym kolorem drewna dębowego (imitują go płyty gresu, ułożone w jodełkę).

W kuchni Magda zaprojektowała pojemną zabudowę w kształcie litery U (z półwyspem-barkiem), jest szczególnie zadowolona z tej realizacji. Szerokie i długie blaty, wykonane z konglomeratu w kolorze białym, są wygodnym polem roboczym. Meble, z płyty MDF w kolorze białym i granatowym, prezentują się elegancko.

Właściciele: Do wzniesienia ścian przeznaczyliśmy beton komórkowy, bo ma podobne parametry do wyrobów z ceramiki, lecz łatwiej się go obrabia na etapie budowy i później przy zawieszaniu np. szafek. Z kilkoma narożnymi przeszkleniami bryła wyglądałaby efektowniej, tyle że na takie musielibyśmy się wykosztować. Nie żałujemy zastąpienia ich tańszymi pojedynczymi wariantami (i słupem w narożniku). Nie oszczędzaliśmy za to na termoizolacji. Nie byliśmy głusi na rady innych właścicieli domów, lepiej uczyć się na ich doświadczeniach, błędach.

Redaktor: Lilianna Jampolska