Porównanie 24 fug do płytek ceramicznych

Podczas zakupu fug należy wziąć pod uwagę warunki, w jakich będą pracować, oraz rodzaj płytek. Zaprawy dzieli się przede wszystkim pod względem zastosowanego w nich spoiwa. Najpopularniejsze są cementowe, w których podstawowym spoiwem jest, oczywiście, cement. Epoksydowe, na bazie żywic organicznych, wykazują wyjątkową odporność. Tzw. uszczelniacze przeznaczone są do miejsc, w których wymagane jest elastyczne połączenie.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby w jednym pomieszczeniu wykonać dwa rodzaje fug - np. epoksydowe w mokrej strefie łazienki, cementowe zaś tam, gdzie nie będą narażone na działanie szkodliwych czynników. Takiemu rozwiązaniu sprzyja różnorodność kolorów spoin, a więc możliwość dopasowania ich do siebie.

Porównanie 24 fug do płytek ceramicznych

Fugi cementowe zwykłe - charakterystyka

Najzwyklejsze fugi cementowe to mieszanina cementu, wody i kruszywa. Jednak większość z obecnie oferowanych wyrobów zawiera dodatki modyfikujące i odpowiednio dobrane wypełniacze mineralne, od których zależy faktura i dopuszczalna szerokość spoiny.

Fugi cementowe popularne przed laty były nietrwałe, mało odporne na ścieranie i łatwo ulegały wymywaniu. Obecnie mają znacznie lepszą wytrzymałość i szersze zastosowanie. Dostępne są w różnych kolorach. Warto jednak kupować wyroby renomowanych producentów.

Nadają się do spoinowania płytek ceramicznych i kamiennych na ścianach i podłogach kuchni oraz łazienek. Maksymalna szerokość fugi to na ogół 15 mm. Nie są polecane tam, gdzie często byłyby myte agresywnymi środkami chemicznymi. Wersje gruboziarniste można stosować w obrębie płytek tarasowych i elewacyjnych.

Fugę cementową układa się najłatwiej. Proszek kupowany w worku trzeba dokładnie rozrobić z czystą wodą w ilości podanej przez producenta. Obciążenie ruchem pieszym możliwe jest po maksymalnie 24 godzinach, zaś pełne użytkowanie - zwykle po 7 dniach.

Parametry te bywają jednak różne (z uwagi na zawartość rozmaitych dodatków) - ich opis znajdziemy na etykiecie danego produktu.

Duży wybór kolorów fug pozwala idealnie dopasowywać je do barwy płytek. (fot. Baumit)

Spoiny cementowe wymagają rozrobienia z wodą. Jednorazowo przygotowuje się taką ilości zaprawy, aby zdążyć ją wykorzystać, i zmyć nadmiar z powierzchni płytek, zanim zaschnie. Zazwyczaj jest to porcja na podłogę lub jedną ścianę. (fot. Ceresit)

Na taras wybierajmy jedynie fugi dopuszczone do stosowania na zewnątrz, np. cementowe elastyczne, i zadbajmy, by miały przynajmniej 4 mm szerokości. (fot. Sopro)

Fugi cementowe uelastycznione - charakterystyka

Zawierają dodatkowo modyfikatory polimerowe, poprawiające elastyczność, oraz wypełniacze mineralne lub syntetyczne, obniżające porowatość spoin - co ułatwia utrzymanie ich w czystości i zmniejsza nasiąkliwość.

Wykazują większą trwałość niż zwykłe fugi, ponadto odporność na ścieranie, powstawanie plam, wykwitów, rozwój grzybów. Nie brudzą się zatem ani nie pleśnieją. Są wodoodporne i mrozoodporne (ale nie wodoszczelne). Występują w szerokiej gamie barw.

Mają uniwersalne zastosowanie. Nadają się do różnego rodzaju płytek ceramicznych (w tym gresowych, klinkierowych, mozaiki), kamiennych, szklanych, układanych na ścianach i podłogach wewnątrz i na zewnątrz budynków (także użyteczności publicznej). Z powodzeniem można je wykorzystywać w miejscach wilgotnych i narażonych na działanie mrozu (tarasy, cokoły) oraz na podłogach ogrzewanych. Służą do wypełniania wąskich i szerokich szczelin - od 1 do 20 mm, jak również miejsc, gdzie łączy się okładzina ceramiczna z kamienną.

Podobnie jak zwykłe zaprawy, sprzedawane są w workach. Szybciej jednak wiążą i schną. Obciążenie ruchem pieszym jest dopuszczalne nawet po 2 godzinach. Pełne użytkowanie - po 12-48 godzinach.

W miejscach, gdzie standardowa fuga mogłaby się odkształcić, należy stosować uszczelniacze elastyczne. (fot. Ceresit)

Fugi epoksydowe - charakterystyka

Zaprawy takie stanowią mieszaninę żywicy epoksydowej (wypełniacza) i utwardzacza, niekiedy także piasku kwarcowego (ten jednak sprawia, że kolory fug są mniej wyraziste - zszarzałe).

Mają wyższą cenę niż cementowe, ale o wiele lepsze parametry użytkowe. Są bardzo trwałe, elastyczne, odporne na działanie wysokiej temperatury i chemikaliów. Nadają się do małych i dużych płytek ceramicznych, kamiennych oraz szklanych.

Żadna substancja do nich nie przenika - ani woda, ani kwasy. Nie przyjmują więc brudu, nie ciemnieją od tłuszczu, nie plamią się winem. Polecane są zatem do spoinowania posadzki w kuchni, holu, garażu oraz płytek przy kuchence. Dodatkowo gładka powierzchnia fug ułatwia utrzymani e ich w czystości.

Nie przepuszczają wody ani pary wodnej, w związku z tym doskonale sprawdzają się w kabinach prysznicowych i w basenach, czyli na dużych powierzchniach stale wilgotnych i narażonych na działanie chemikaliów. Nie nadają się jednak na tarasy nad pomieszczeniami ogrzewanymi - blokowały by bowiem odparowywanie wody spod kafelków.

Mają właściwości kleju epoksydowego - bardzo mocno wiążą. Są więc idealne do miejsc, gdzie zwykłe spoiny mogą się wykruszać, np. w obrębie płytek wielkoformatowych układanych na wąską, nawet 1 mm, fugę. Pamiętajmy jednak, że wyrobów o średniej elastyczności nie stosuje się w przypadku silnie pracujących posadzek ogrzewanych.

Fuga sprzedawana jest w wiaderkach. Jej ułożenie bywa kłopotliwe - po połączeniu składników mamy około pół godziny na wykorzystanie masy, potem zaczyna twardnieć. W przypadku wykańczania dużej powierzchni, należy ją rozrabiać porcjami. Obciążenie ruchem pieszym - zwykle po 12 lub 24 godzinach. Pełne użytkowanie - po 3-7 dniach.

Do spoinowania mozaiki, a także do użycia w kuchni, polecane są masy epoksydowe, które bardzo mocno wiążą, nie plamią się i nie ciemnieją od tłuszczu. (fot. Sopro)

Aby uzyskać odpowiednią szerokość fug oraz właściwe wypoziomowanie płytek, podczas ich układania warto używać specjalnych klinów i klipsów. (fot. AS)

Małgorzata Kolmus
fot. otwierająca: Ceresit