| Remont instalacji wodno-kanalizacyjnej kojarzy się zazwyczaj z wymianą przyborów sanitarnych i innych elementów wyposażenia łazienki. Ale sama łazienka to nie wszystko. Ważne jest także doprowadzenie wody zimnej, ogrzanie wody użytkowej, nieuciążliwe odprowadzenie ścieków. Instalacje wodne Remont instalacji warto rozpocząć od wymiany rur i odpowiedniego ich ocieplenia. Należy pamiętać o zabezpieczeniu instalacji przed skażeniem, warto sprawdzić jakość wody – czy nie wymaga uzdatniania. Potem jeszcze wybór metody ogrzewania ciepłej wody użytkowej i oszczędzających wodę baterii. Wymieniamy rury W przeszłości popularne były rury ze stali ocynkowanej. Teraz są już rzadko stosowane, gdyż łatwo zarastają (tworzący się na ściankach osad powoduje zmniejszenie średnicy wewnątrz rury), są podatne na korozję, a wykonanie instalacji zajmuje dużo czasu. Jeżeli jednak, ze względu na korzystną cenę, musimy użyć stali ocynkowanej, to do instalacji ciepłej wody i cyrkulacyjnej wybierzmy rury z podwójną warstwą cynku. Alternatywą dla stali są miedź i tworzywa sztuczne. Rury miedziane mają mniejsze grubości ścianek w porównaniu z innymi materiałami, mają właściwości bakteriostatyczne w stosunku do wody wodociągowej, a instalacje szybko się montuje. Wykonując instalację zimnej i ciepłej wody z rur miedzianych pamiętajmy, że nie należy łączyć ich z innymi materiałami, takimi jak stal tzw. czarna, stal ocynkowana i aluminium, gdyż nastąpi przyspieszona korozja tych metali. Dopuszczalna jest jedynie stal kwasoodporna. Jeżeli musimy zastosować elementy z innych metali, możemy je montować tylko przed rurami miedzianymi, patrząc w kierunku przepływu wody. W miejscach styku różnych materiałów zastosujmy przekładkę separującą. Dodatkowym zabezpieczeniem rur miedzianych przed korozją jest zamontowanie na początku instalacji (za hydroforem) filtra z siatką miedzianą o oczkach wielkości 50-80 mm, który będzie zatrzymywał zanieczyszczenia mechaniczne i w ten sposób chronił wytworzoną na wewnętrznej powierzchni rur ochronną warstwę z tlenków miedzi. W przypadku braku filtra, niesione z wodą zanieczyszczenia uderzają o ścianki rury, działając na nią jak papier ścierny. Jednak na terenie Polski są obszary, na których nie należy wykonywać instalacji miedzianej z uwagi na skład chemiczny wody. Zawarte w niej związki wchodzą w reakcję z miedzią, powodując korozję wżerową. Bardzo popularnym materiałem do wykonywania instalacji wodnych są rury z tworzyw sztucznych. Stosuje się rury z PE-HD, PP, PB, PE-X i wielowarstwowe. Są lekkie, odporne na korozję i łatwe w montażu. Mają, tak jak miedź, gładką powierzchnię wewnętrzną – nawet kilkaset razy gładszą niż rury stalowe. Zmniejsza to opory przepływu, a na ściankach nie tworzy się osad. Większość rur z tworzyw sztucznych jest elastyczna (oprócz rur z PVC), dzięki czemu łatwo się je wygina i dopasowuje do kształtu instalacji. Zmniejszamy w ten sposób liczbę łączników, nie tylko obniżając koszt instalacji (łączniki są zdecydowanie najdroższym jej elementem), ale także upraszczając i przyspieszając jej wykonanie. Rury z tworzyw sztucznych produkowane są jako cienko- i grubościenne. Cienkościenne stosujemy w instalacjach zimnej wody o temperaturze do 20°C i ciśnieniu do 1 MPa. Rury grubościenne przeznaczone są do instalacji c.w.u., chociaż stosuje się je także w instalacjach wody zimnej, w których nie powinno występować zjawisko roszenia. |
| Izolowanie instalacji Przewody do wody zimnej powinny być izolowane w celu uniknięcia wykraplania się pary wodnej i podwyższenia temperatury przesyłanej wody. Rury do ciepłej wody izoluje się ze względu na straty ciepła przesyłanej wody i obniżanie jej temperatury. Wyjątkiem są grubościenne rury z tworzyw sztucznych. Nie trzeba ich izolować, gdyż mają niski współczynnik przewodzenia ciepła (ponad 1000 razy mniejszy niż rury miedziane). Chociaż przeznaczone są do wody ciepłej, to zastosowane do zimnej także nie wymagają ocieplania. Płacąc więcej za materiał, oszczędzamy na kupnie i kosztach montażu izolacji. Zabezpieczenie przed skażeniem Instalacje wodne należy zabezpieczać przed cofaniem się wody zanieczyszczonej do instalacji wody pitnej oraz przed możliwością rozwoju bakterii chorobotwórczych w instalacji. W domach jednorodzinnych zaopatrywanych w wodę z sieci wodociągowej trzeba zamontować urządzenie zabezpieczające – na przyłączu wodociągowym za wodomierzem. Powinno ono zastąpić stosowany dotychczas zawór zwrotny. Najlepszym rozwiązaniem będzie zainstalowanie zaworu zwrotnego antyskażeniowego, z możliwością nadzoru. Zabezpieczenie antyskażeniowe należy stosować także we wszystkich punktach instalacji wodnej, w których występuje ryzyko cofania się wody technologicznej, powodujące skażenie wody pitnej, np. w miejscu połączenia instalacji wodociągowej z instalacją grzewczą (umożliwia ono uzupełnianie instalacji grzewczej wodą wodociągową a jednocześnie zabezpiecza instalację wodną przed wpłynięciem do niej wody z instalacji c.o.), lub na przyłączu wody do instalacji basenowej albo systemu zraszania. Zawory antyskażeniowe zastępują stosowane dotychczas zawory zwrotne, które mogą nie zadziałać i spowodować zanieczyszczenie wody pitnej. W instalacjach ciepłej wody mogą rozwijać się bakterie chorobotwórcze z rodziny Legionella. Żeby tego uniknąć, należy okresowo podgrzewać wodę do temperatury min. 70°C, a temperaturę wody ciepłej w instalacji utrzymywać na poziomie 55-60°C (taką temperaturę musi mieć również woda wypływająca z kranu). Należy także stosować izolacje na rurach zimnej i ciepłej wody – zapobiegną one ogrzewaniu się wody zimnej oraz ograniczą straty ciepła w rurach z ciepłą wodą. Również w instalacjach cyrkulacyjnych temperatura wody nie może obniżyć się poniżej Jakość wody Modernizując instalację wodną warto wykonać badanie fizykochemiczne i ewentualnie zastosować odpowiednie urządzenia do uzdatniania wody. Najczęściej trzeba uzdatniać wodę z własnego ujęcia. Może ona zawierać zanieczyszczenia mechaniczne, jak piasek i muł, azotany, żelazo, mangan, jony wapnia i magnezu (odpowiadające za twardość wody) a także bakterie. Do oczyszczania wody z własnej studni stosuje się najczęściej filtry wstępne (mechaniczne), odżelaziacze, filtry z węglem aktywnym, zmiękczacze wody, filtry z odwróconą osmozą. Często chcemy poprawić walory smakowo-zapachowe wody wodociągowej, która jest dezynfekowana w stacjach uzdatniania chlorem, jego związkami albo ozonem. Wodę wodociągową można doczyszczać za pomocą filtrów węglowych lub odwróconej osmozy. Na podłączeniu do sieci wodociągowej powinniśmy zamontować filtr mechaniczny usuwający zanieczyszczenia powstałe w wyniku korodowania starych rur oraz remontów sieci wodociągowej, w czasie których do wody dostają się np. piasek i resztki materiałów uszczelniających. Gdzie sprawdzić, czy woda wymaga uzdatniania? W Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej lub w prywatnych laboratoriach. Badanie wody należy powtarzać okresowo, gdyż jej skład i stopień zanieczyszczenia mogą się zmieniać. Ponieważ źródłem zanieczyszczenia może być własna instalacja wodna, wodę do analizy należy pobierać bezpośrednio z kranu. Iwona Małkowska Dalszy ciąg artykułu do przeczytania w numerze |
