Do celów obliczeniowych przyjmuje się, że najczęściej ocieplenia ze styropianu lub wełny mineralnej mają współczynnik λ równy 0,04 W/(m·K), choć dla niektórych odmian może on być wyraźnie niższy i wynosić np. 0,032. Natomiast współczynniki λ dla materiałów konstrukcyjnych wynoszą przeciętnie:
- beton komórkowy - 0,15 W/(m·K);
- ceramika poryzowana - 0,25 W/(m·K);
- pustaki ceramiczne - 0,5 W/(m·K);
- bloczki silikatowe 0,8 W/(m·K).
Przy obliczeniach ciepłochronności ściany najłatwiej posłużyć się sumą oporów cieplnych poszczególnych warstw, gdyż daje to wystarczającą dokładność. Opór cieplny (R) to nic innego, jak odwrotność współczynnika przenikalności U. Wylicza się go przez podzielenie grubości warstwy materiału (podanej w metrach) przez współczynnik λ. Przykład: dla ściany z ceramiki poryzowanej grubości 25 cm (0,25 m) ocieplonej styropianem grubości 20 cm (0,2 m) opór cieplny R wyniesie 0,25 m : 0,25 W/(m·K) + 0,2 m : 0,04 W/(m·K) = 1+5 = 6 m2·K/W.
Mając współczynnik R możemy już bez trudu obliczyć wartość współczynnika U takiej ściany, gdyż U = 1/R
U = 1: 6 m2·K/W = 0,17 W/(m2·K).
Jest to wartość przybliżona, bo nie uwzględniamy np. mostków termicznych oraz oporów przejmowania ciepła pomiędzy warstwami ściany. Jednak w praktyce taka dokładność jest wystarczająca.
Jarosław Antkiewicz
fot. Isover
