Parterowy dom budowany metodą gospodarczą

Gdyby firma Agnieszki i Michała nie rozwinęła się tak dobrze, zapewne nie pomyśleliby o postawieniu większego domu. Nadal mieszkaliby w tym dwukondygnacyjnym, ewentualnie poddaliby go rozbudowie, bo brakowało im gabinetu i garderoby. Przyznają, że potrzeba uzyskania wygodniejszych warunków do pracy na miejscu była głównym impulsem do projektowania, wspólnie z architektem, nowych czterech kątów.

Dlaczego nie wyprowadzili się z tej miejscowości? Doceniają bowiem ciszę, rewelacyjny dojazd, dobre uzbrojenie w media, oraz jeszcze to, że lokalny ruch samochodowy cechuje małe natężenie, a miejscowe władze aktywnie działają na korzyść mieszkańców.

Parterowa bryła, rozrysowana na planie litery T, musiała być przykryta ukośnym dachem (zgodnie z zapisami MPZP). Działka jest nieco za mała, żeby przed domem zmieścił się obszerny parking. Ten, który powstał, i podjazd do garażu utwardzono ładnymi wyrobami z betonu.

Bez piętra i schodów

Jeżeli chodzi o kształt bryły, to para najchętniej zaplanowałaby klocek z płaskim dachem. Jednak realizację takiego wykluczają zapisy MPZP - nakazują bowiem, żeby inwestorzy zwieńczali domy ukośnymi. Spełniła za to inny istotny parametr - układ funkcyjny umieściła na jednej kondygnacji (architekt rozrysował go na planie litery T).

Architektura: 2 K Studio Krzysztof Szymanowski; Rzut parteru

- Wzorowaliśmy się na układzie wnętrza, przedstawionym w gotowym projekcie o nazwie Atanazy 2 - opowiada Agnieszka. - Zależało nam, żeby gabinet był odpowiednio duży - ma powierzchnię 9,37 m2 - i na ulokowaniu go przy wiatrołapie i strefie dziennej. Tę ostatnią zwróciliśmy w sposób klasyczny - w stronę wschodu, południa i zachodu, natomiast sypialnie, garaż i zaplecze gospodarcze ulokowaliśmy w północnej części budynku. Postaraliśmy się, żeby te strefy były oddzielone od dziennej, elementy gospodarcze różnorodne (wyodrębniliśmy kotłownię, pralnię, garderoby).

Oprócz tego o ponadstandardową wysokość kondygnacji (ustaliliśmy 3 m, nad nią jest strych) oraz, żeby stała się widna (zapewniliśmy odpowiednią ilość okien). Szerokość otworów drzwiowych i traktów komunikacyjnych wytyczyliśmy w taki sposób, że umożliwiają wygodne poruszanie się na wózku inwalidzkim. To dlatego, że traktujemy ten dom jako docelowy, na wszelki wypadek zadbaliśmy o rozmaite szczegóły użytkowe. Marzyliśmy o dużym tarasie, z zadaszonym miejscem do spożywania posiłków i wypoczynku na leżankach. Ulokowaliśmy go w tylnej narożnej wnęce o powierzchni 7,60 x 6,70 m (jest zatem obszerny, wygodny). Na razie zasłoniliśmy go od góry ażurową pergolą, na której fragmencie w przyszłości dodamy ruchome lamele (nie chcemy zacieniać salonu w zimie).

Elewację tylną i boczne wykończono identycznymi materiałami, z tym że tynk jest tu biały i grafitowy, drewnopodobną okładzinę zastosowano w obrębie tarasu, co sprawia, że nastrój w strefie wypoczynku jest przyjemny.

- Chociaż dom jest większy niż poprzedni, to wznieśliśmy go na mniejszej działce (obecna ma 1000 m2, poprzednia 1200 m2) - opowiada Michał. - To spowodowało, że musieliśmy pójść na kompromisy. Ponieważ za domem woleliśmy zapewnić sobie możliwie największy teren do wypoczynku - nieopodal tarasu założyliśmy trawnik-boisko, zbudowaliśmy basen pod chmurką (o wymiarach 3 x 7 x 1,70 m) - to odbyło się to, niestety, kosztem rozmiaru strefy wjazdowej. Część frontalna ogrodu i parking są nieco mniejsze, niż byśmy chcieli. Nie znaleźliśmy tu dość miejsca na wolno stojący garaż (uważamy, że taki jest lepszy, z uwagi na nieprzedostawanie się spalin do wnętrza), umieściliśmy go zatem w bryle domu.

Wiadomo - nad rozłożystą dolną kondygnacją powstał duży strych. Urządziliśmy w nim magazyn na rzadziej używany sprzęt. Nie wykluczamy, że w przyszłości zaadaptujemy go do celów mieszkalnych (syn marzy o widnym pomieszczeniu, w którym mógłby układać konstrukcje z klocków LEGO). Myśląc o tym, na etapie budowy wyprowadziliśmy na poddasze niezbędne instalacje.

Główne wejście do budynku znajduje się pod długim podcieniem. Elewację frontową wykończono tynkiem silikatowym w kolorze białym i okładziną z PVC, imitującą deski w kolorze złoty dąb. Elementy te ładnie kontrastują z szarym odcieniem ceramicznej dachówki, drzwi wejściowych, ram okiennych (z PVC), bramy garażowej, wyrobów brukarskich.

Mądre budowanie

Właściciele zdecydowali się na budowanie metodą kolejnych ekip. Zatrudniali je, po uprzednim poleceniu przez znajomych. Szczególnie uważnie dobrali niezależnego inspektora nadzoru. Z radością obserwowali, jak świetnie dogaduje się z rozmaitymi wykonawcami, chociaż był wymagający, rzetelnie pilnował jakości robót. Przeprowadzili się do całkiem wykończonego obiektu, po dwóch latach od rozpoczęcia budowy. Nie przyspieszali prac, przestrzegali przerw technicznych.

W tylnej wnęce, obwiedzionej masywnymi żelbetowymi podciągami i zadaszonej kantówką sosnową, Agnieszka i Michał wytyczyli rozległy taras (7,60 x 6,70 m). Urządzili tu letnią jadalnię i strefę z leżankami. W pobliżu strefy wypoczynkowej zbudowali basen pod chmurką (3 x 7 x 1,70 m).

- W trakcie doboru materiałów budowlanych, zasięgaliśmy porad u znajomych, wykonawców - opowiadają. - Staraliśmy się skompletować te dobre, lecz niekoniecznie drogie, czy modne. Jesteśmy szczególnie zadowoleni z zastosowania poryzowanych pustaków ceramicznych nazywanych plaster miodu, bo cechują je świetne parametry techniczne, termoizolacyjne. Po ułożeniu na nich, od zewnątrz, styropianu (białego, o grubości 15 i 20 cm), uzyskaliśmy przegrody bardzo ciepłe - rocznie opłaty za gaz z sieci wynoszą 8400 zł.

Polecamy zakup materiałów w jednym składzie, najlepiej znajdującym się w pobliżu budowy - my uzyskaliśmy rabaty, tani transport itp. U jednego hurtownika zamówiliśmy wraz z firmowym montażem, "ciepłe" drzwi zewnętrzne, trzyszybowe okna, ponadto drzwi i żaluzje wewnętrzne. Zbiorcze zamówienie także przyniosło oszczędności (firma znajduje się niedaleko, zatem serwisanci zjawiają się teraz szybko na każde wezwanie). W przypadku okien, zastosowaliśmy dużo fiksów i tradycyjne odmiany skrzydłowe, a nie droższe przesuwne, bezprogowe - przy tym wyposażeniu, warto uważnie przyjrzeć się wariantom kosztowym.

Przy typowaniu instalacji, posługiwaliśmy się mottem - im prościej, tym lepiej. Przede wszystkim wykorzystaliśmy bliski dostęp do sieci z gazem, elektryczności, wodociągu. Musieliśmy, niestety, założyć szambo, bo sieć kanalizacji zbiorczej zbudowano dopiero niedawno (oczekujemy na przyłączenie do niej domu). W systemie ogrzewania zastosowaliśmy podłogówkę, kondensacyjny jednofunkcyjny kocioł gazowy i stojący zasobnik c.w.u. o pojemności 120 l. Za taki komplet zapłaciliśmy tylko 35 000 zł, łącznie z urządzeniem zmiękczającym wodę (zamontowanym za wodomierzem). Uznaliśmy, że do wentylowania wnętrza wystarczy prawidłowo zaprojektowana odmiana grawitacyjna. I że w parterowym budynku - z ciepłymi przegrodami, oknami, drzwiami - nie ma potrzeby zakładania klimatyzacji, bo zastąpią ją wewnętrzne żaluzje i zasłony (dobrze spełniają też rolę dekoracyjną).

Ze względu na dużą intensywność użytkowania bramy garażowej o szerokości 5 m, zastosowaliśmy dobry segmentowy model od renomowanego polskiego producenta. Natomiast wysokie koszty inwestycyjne i długi okres amortyzacji to główne powody niezainstalowania ogniw fotowoltaicznych.

Połączona strefa dzienna sąsiaduje z tarasem. Jest zwrócona na wschód, południe, zachód. Właściciele zaprojektowali w niej duże przeszklenia. Do wykończenia podłogi (też w kuchni) przeznaczyli laminowane panele (dąb Livorno), ścian - farby ceramiczne, płyty wielkoformatowe imitujące beton, okładzinę z betonu naśladującą cegłę. W innych częściach domu zastosowali tynk architektoniczny, tapety, lamele z drewna.

Na granicy kuchni i reszty strefy wspólnej wkrótce stanie wyspa, która zgrabnie zasłoni strefę przygotowywania posiłków. Przy obszernej spiżarni właściciele urządzili kącik na kawę (z żółtym fotelem uszakiem).

Cel - ładne, wygodne wnętrze

Agnieszka przyznaje, że brakuje jej wyobraźni przestrzennej, nie lubi sama wybierać wyrobów wykończeniowych z bogatej oferty producentów. Lepiej z tym radzi sobie Michał, jednak przy kompletowaniu wystroju, małżonkowie poprosili o pomoc specjalistkę.

- W trakcie samodzielnego urządzania, zapewne nie uniknęlibyśmy pomyłek i niepotrzebnych kosztów - opowiadają. - Żałujemy, że współpracę z architektką podjęliśmy trochę za późno, dopiero po zrealizowaniu tynków, instalacji elektrycznej (na szczęście, trafiliśmy na doświadczonych elektryków, którzy podpowiedzieli, ile i jakie gniazda i łączniki zastosować, mamy 130 punktów, różnorodne oświetlenie). Z projektantką dobraliśmy styl i elementy wystroju, kolorystykę. Przy wykańczaniu ogromną rolę odegrał stolarz.

W salonie ulokowali wkład kominkowy z grawitacyjnym rozprowadzeniem ciepła. Obudowali go marmurem i ognioodpornymi płytami g-k. Chętnie rozpalają w nim ogień w okresach przejściowych.

Zadbali o różnorodne oświetlenie. W jadalni i kuchni jest użytkowe górne. W salonie, wokół panelu z telewizorem - dekoracyjne z listwy LED. Ozdobą wnętrza są eleganckie, lakierowane drzwi bezprzylgowe, z szerokimi regulowanymi ościeżnicami. Fronty szafek w kuchni wykończono akrylem (również w białym kolorze).

Właściciele - Budując dzisiaj, zaczęlibyśmy współpracę z architektem wnętrza już na etapie projektowania domu. Chodzi głównie o to, żeby odpowiednio zaplanować instalacje (np. elektryczną), uzyskać spójność elementów wykończeniowych, ale również - pewne oszczędności, np. niepotrzebnie ułożyliśmy gładź gipsową w miejscach, które później zasłoniliśmy rozmaitymi okładzinami. Przy projektowaniu i wykańczaniu pojawia się ogromna ilość szczegółów, o których trzeba wiedzieć, pamiętać. My położyliśmy nacisk na wykorzystanie dobrych materiałów i sprzętu, jednak równie istotna była przystępna cena.

Tekst: Lilianna Jampolska,
zdjęcia: Lilianna Jampolska i właściciele