Dekoracyjna podłoga w kuchni - ceramika, gres, kamień, a może drewno?

Jaki materiał jest dobry na podłogę w kuchni?

W kuchni nie tylko osoby gotujące spędzają najwięcej czasu, ale również inni domownicy choćby wspólnie spożywając posiłki. Przy stole dzieci bardzo chętnie odrabiają lekcje, a życie towarzyskie nierzadko również skupia się wokół niego.

Kuchenna podłoga jest szczególnie narażona na zniszczenie, spowodowane zalaniem gorącą wodą lub tłustymi potrawami, upadkiem ciężkich garnków czy zwyczajne zadeptanie. Musi więc być trwała, odporna na ścieranie, wilgoć, wgniecenia, łatwa do utrzymania w czystości oraz odporna na działanie detergentów.

Jakość nawierzchni jest szczególnie ważna, gdy zależy nam na wtopieniu strefy kulinarnej w jednolite tło przy otwartym układzie wnętrz.

Podłoga w kuchni - ceramika, gres, kamień

Na kuchennych podłogach od lat królują różnego rodzaju i wielkości płytki. Popularny jest gres, ceramika, a także kamień. Materiały te są trwałe, odporne na zaplamienie i uszkodzenie. Należy wybrać płytki o małej nasiąkliwości i wysokiej klasie ścieralności (warunki te najlepiej spełnia gres szkliwiony, odporniejszy na plamy, a w razie zmoczenia mniej śliski, niż polerowany).

Kafle oferowane są w ogromnej gamie kolorystycznej oraz w wielu wymiarach, od drobnej mozaiki po wielkie tafle. Na ogół przykleja się je do podłogi, a szczeliny wypełnia zaprawą do fug. Dobrze jest użyć spoiny epoksydowej, która mniej się brudzi niż standardowa i jest bardziej od niej odporna na wilgoć.

Wybór wielkości i kształtu płytek powinien być kwestią indywidualną i zależeć głównie od gustu inwestorów. Najmodniejsze są duże kwadratowe lub prostokątne kafle. Polerowane wyglądają bardzo efektownie kiedy są czyste, ale nawet drobne krople wody są na nich widoczne. Na matowych elementach zabrudzenia mniej rzucają się w oczy.

W kwestii doboru kolorystyki podłóg - panuje spora dowolność. Zasada, że jasne barwy powiększają i rozświetlają optycznie wnętrza, obowiązuje głównie w małych kuchniach. Dla odmiany zastosowanie ciemnych kolorów lub połączenie dwóch kontrastujących ze sobą pozwoli wyodrębnić strefy pomieszczenia - techniczną do gotowania i jadalnianą do spożywania posiłków.

Najpopularniejszym materiałem na posadzkę w kuchni są różnego rodzaju płytki, np. imitujące drewno (fot. górna: Tubądzin), kamień (fot. po lewej: Ceramstic) lub beton (fot. po prawej: Cerrad).

Kuchenną posadzkę można wykończyć również płytkami o niewielkich wymiarach - 20 x 20 lub 30 x 30 cm - inspirowanymi mozaikami lub patchworkowymi wzorami w czerni i bieli. (fot. z lewej: DB Stone, fot. z prawej: Opoczno)

Podłoga w kuchni - drewno

Coraz więcej inwestorów decyduje się na wykończenie kuchennej podłogi drewnem. Zwłaszcza, przy połączeniu jej z salonem. Jeżeli materiał ten jest odpowiednio pielęgnowany, przez wiele lat nie wymaga odnawiania, a jeśli się zniszczy, można go wycyklinować i powtórnie zabezpieczyć - olejem, woskiem lub lakierem.

Najlepiej w kuchni sprawdzą się gatunki egzotyczne - jatoba, merbau - lub krajowe - buk, klon, dąb, jesion. Ważne, by wybrać materiał z małą liczbą sęków (w warunkach podwyższonej wilgotności, mogą rozszczepiać drewno i wypadać), o niskiej kurczliwości, a spoiny zabezpieczyć przed wnikaniem wody.

W przeciwieństwie do płytek ceramicznych drewno jest ciepłe w dotyku i sprawia, że wnętrze staje się przytulne. Ma dobre właściwości izolacyjne, poza tym poprawia akustykę pomieszczenia. Niestety, bez odpowiedniego zabezpieczenia dość szybko mogą pojawić się na nim rysy i wgłębienia, a położenie takiej posadzki jest bardziej czasochłonne, niż montaż płytek czy paneli.

Przy decydowaniu się na drewnianą podłogę w kuchni warto pamiętać, że większość tradycyjnych parkietów nie nadaje się na ogrzewanie podłogowe, które w kuchni jest bardzo popularne. Można na nie natomiast położyć deski wielowarstwowe, które łączą mocne strony paneli i desek. Zbudowane są z 3 warstw - środkowa i spodnia wykonana jest z drewna iglastego, wierzchnia ze szlachetnego. Taką posadzkę układa się tak samo jak panele.

Techniczną część kuchni można oddzielić od jadalni, układając na podłodze dwa rodzaje materiału. (fot. Jawor Parkiet)

Szczególnie w kuchni połączonej z jadalnią i salonem warto zadbać o jednolitą posadzkę, np. drewnianą, kolorystycznie dopasowaną do mebli we wszystkich tych pomieszczeniach. (fot. po lewej: Jawor Parkiet, fot. po prawej: Finish Parkiet)

Winylowa podłoga w kuchni

Przeznaczone do kuchni nowoczesne podłogi winylowe to propozycja dla poszukiwaczy unikalnych deseni. Oferowane są w oryginalnym wzornictwie - od tradycyjnych imitacji różnych gatunków drewna, kamienia, gresu czy marokańskich płytek cementowych.

Wszystkie podłogi winylowe mają warstwę ochronną, dzięki której są odporne na działanie wody, zarysowania i plamy. Mają niewielką grubość. Są miękkie i ciepłe w dotyku, chodzenia po nich w butach na obcasach czy bieganie psów i kotów nie powoduje hałasu. Łatwo je zamontować. Na ogół łączy się je na zatrzaski (jako podłogę pływającą) lub przykleja do podłoża.

Wyroby tego rodzaju oferowane są w postaci paneli i płytek, z dopasowanymi listwami przyściennymi i profilami wykończeniowymi. Można kupić wersje fazowane z 4 stron, imitujące wygląd drewnianej podłogi. Takie posadzki można układać w kuchni i łazience oraz na ogrzewaniu podłogowym.

Panele winylowe układa się szybko i łatwo. Na ogół łączy się je na zatrzask. Najpopularniejsze wzory mają rysunek słojów różnych gatunków drewna. (fot. Arbiton (Decora))

Panele i płytki winylowe mogą przypominać kamień, np. trawertyn. (fot. Design Flooring)

Posadzka winylowa może mieć oryginalny wzór. Obecnie najmodniejsze są marokańskie motywy w stonowanej kolorystyce. (fot. z lewej: Leroy Merlin, fot. z prawej: Design Flooring)

Betonowa podłoga w kuchni

We wnętrzach urządzonych w loftowym bądź industrialnym stylu, oryginalnym materiałem na kuchenną posadzkę jest beton. Oczywiście, wykonanie takiej nawierzchni najlepiej zlecić specjalistycznej firmie, ale można też zrobić to samodzielnie - po kupieniu kompletnego systemu z wszystkimi niezbędnymi składnikami.

Posadzki takie oferowane są w kilkunastu kolorach. Tworzą powłokę trwałą, odporną na ścieranie i zabrudzenie oraz jednorodną na całej płaszczyźnie. Przerwy dylatacyjne wykonywane są jedynie wzdłuż ścian. Zakrywa się je masą dylatacyjną lub silikonem sanitarnym. Taka posadzka może być stosowana w pomieszczeniach mokrych (w pralniach i łazienkach) oraz na ogrzewanie podłogowe. Można ją myć na mokro mopem, tak jak płytki. W przeciwieństwie do nich nie ma fug, w których zbiera się brud.

Wylewka cementowo-polimerowa ma 8-15 mm, mniej więcej tyle ile terakota. Decyzję o takim wykończeniu można więc podjąć w dowolnym momencie wykańczania wnętrz. Posadzkę wylewa się na surowe podłoże betonowe, typowe w pomieszczeniach w stanie deweloperskim. W zależności od technologii szlifowania i impregnacji, można uzyskać powierzchnię matową, półmatową lub z połyskiem.

W zależności od użytych składników oraz sposobu szlifowania posadzka betonowa może mieć prawie dowolny kolor i powierzchnię o różnym stopniu połysku. (fot. z lewej: Uzin, fot. z prawej: Bautech)

Redaktor: Joanna Dąbrowska
fot. otwierająca: Imola Ceramica