Większość obecnych posadzek, takich jak panele, wykładziny czy płytki ceramiczne, wymaga równego i wytrzymałego podłoża, co zapewniają masy samopoziomujące. Zaprawy te, zwane również wyrównującymi lub niwelującymi, samoczynnie rozlewają się po podłożu, tworząc cienką, kilkumilimetrową warstwę, która wyrównuje i wzmacnia powierzchnię, nie podnosząc przy tym istotnie poziomu posadzki. Wybór odpowiedniej masy zależy od rodzaju posadzki i warunków, w których będzie stosowana. Zaprawy cementowe są odporne na wilgoć i mrozoodporne, lecz mogą pękać pod wpływem wysokiej temperatury, co ogranicza ich stosowanie na ogrzewaniu podłogowym. Zaprawy gipsowe dobrze znoszą wysoką temperaturę, nadając się na ogrzewanie podłogowe, lecz nie można ich stosować w pomieszczeniach wilgotnych ani na zewnątrz.
Odpowiednio przygotowana zaprawa sama się rozlewa - stąd jej nazwa - umożliwiając uzyskanie warstwy grubości od 1 do 10 mm. Masy samopoziomujące jeśli są naprawdę cienkie, prawie nie podnoszą poziomu posadzki, przydają się więc zwłaszcza podczas remontu. Kilkumilimetrowa warstwa wygładzająca nie tylko wyrównuje podłoże, ale także je wzmacnia, a ponadto zmniejsza zużycie kleju do mocowania płytek czy wykładzin.
Cztery razy P
- Podłoga. To konstrukcja, która przenosi obciążenia użytkowe i chroni przed rozprzestrzenianiem się hałasów, czasem też przed ucieczką ciepła (podłoga na gruncie).
- Podłoże. To każda warstwa, na której układa się następną.
- Podkład. To warstwa, na której układa się posadzkę. Podkład można wyrównać masą samopoziomującą.
- Posadzka. To ostatnia warstwa będąca wykończeniem podłogi.
Jaka zaprawa samopoziomująca?
Do przygotowania zaprawy potrzebna jest woda oraz gotowa, sucha mieszanka, którą kupuje się najczęściej w 25-kilogramowych workach.
Wybór zaprawy samopoziomującej zależy od miejsca, w którym się ją układa oraz od rodzaju posadzki - inna będzie w mokrym pomieszczeniu (np. w kuchni czy łazience), a inna na zewnątrz domu (na przykład na tarasie). Nie każda też zaprawa nadaje się pod płytki ceramiczne.
Zaprawy cementowe - charakterystyka
Zaprawy cementowe są odporne na zawilgocenie i wytrzymałe. Umożliwiają układanie posadzki po 7-28 dniach; jeśli są szybkowiążące (szybko twardnieją) - po upływie 2-3 dni.
Warstwy cementowe bez specjalnych dodatków, np. emulsji uelastyczniającej, są wrażliwe na działanie podwyższonej temperatury (mogą pękać i kruszyć się pod jej wpływem), przez co rezygnuje się z nich w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym.
Zaprawy cementowe można stosować wewnątrz domu, a jeśli są mrozoodporne - również na zewnątrz.
Przeczytaj
Może cię zainteresować
Zaprawy gipsowe - charakterystyka
Mają dobre właściwości mechaniczne i są odporne na działanie podwyższonej temperatury, dlatego nadają się na ogrzewanie podłogowe. Wiążą szybciej niż zwykłe zaprawy cementowe - można przyjąć, że warstwa grubości jednego centymetra osiąga pełną wytrzymałość po siedmiu dniach.
Zapraw gipsowych nie należy stosować w pomieszczeniach wilgotnych ani na zewnątrz budynku. Ze względu na korozyjne działanie gipsu na stal wszystkie elementy stalowe, które będą miały bezpośredni kontakt z taką wylewką, należy odpowiednio zabezpieczyć.
Jakie powinno być podłoże pod wylewkę samopoziomującą?
Podłoże, na którym będzie ułożona zaprawa samopoziomująca, powinno być odpowiednio wytrzymałe, szorstkie, suche i czyste - zapraw nie należy układać na podłożu, które się kruszy, ugina albo jest zatłuszczone, gładkie lub wilgotne. Ewentualne ubytki trzeba wypełnić specjalną zaprawą do napraw, masy samopoziomujące nie służą bowiem do niwelowania dużych nierówności. Na koniec z podłoża trzeba usunąć kurz i pył.
Przed ułożeniem warstwy masy samopoziomującej podłoże trzeba zagruntować preparatem wyrównującym jego chłonność i zwiększającym przyczepność nowej warstwy. Gruntowanie zapobiega zbyt szybkiemu wysychaniu zaprawy (uniemożliwia raptowne odciąganie z niej wody), a także ułatwia je poziomowanie (zaprawa lepiej się rozpływa).
Wylewanie masy, czyli układanie zaprawy
Zaprawa przygotowana do wylania powinna mieć ciekłą konsystencję, sucha mieszanka masy samopoziomującej wymaga więc połączenia ze ściśle określoną porcją wody (odpowiednia proporcja składników jest podana przez producenta na opakowaniu).
Nie można jednak dodać jej zbyt dużo, bo warstwa wyrównująca podłoże będzie miała obniżoną wytrzymałość, łatwo więc może popękać.
Gotową zaprawę wylewa się, np. z wiadra, wzdłuż ściany najbardziej oddalonej od wejścia. Jeżeli wyrównywana powierzchnia jest duża (np. w całym domu), zaprawę można przygotować i wylewać za pomocą agregatu.
Wylaną zaprawę rozprowadza się długą metalową pacą lub specjalną listwą zgarniającą z wysuwanymi bolcami dystansowymi.
Kontrolowanie jej grubości i poziomu ułatwiają zaznaczone wcześniej na ścianach punkty wysokościowe. Warstwa wylewki nie może być cieńsza od minimalnej ani grubsza od maksymalnej podanej przez producenta na opakowaniu.
Uwaga! Z wylewki samopoziomującej nie da się uformować spadku, np. w kierunku wpustu podłogowego w pralni.
Podczas mieszania zaprawy samopoziomującej dostaje się do niej powietrze, zbyt szybkie mieszanie może nawet spowodować jej spienienie. W ułożonej masie pęcherzyki powietrza unoszą się ku górze.
Jeśli zostaną w twardniejącej zaprawie, warstwa pod posadzką okaże się mało wytrzymała. Wylewki samopoziomujące trzeba więc odpowietrzać, przeciągając po ich powierzchni wałkiem kolczastym lub wałkiem siatkowym.
Świeżo wykonana wylewka nie może być narażona na działanie promieni słonecznych ani na przeciągi, gdyż mogłoby to powodować zbyt szybkie wysychanie i pękanie.
Bożena Modzelewska
fot. otwierająca: forum.budujemydom.pl
6
