Kominek może być przede wszystkim piękną ozdobą tworzącą atmosferę domu. Przybywa domów, w których jest też urządzeniem wspomagającym nowoczesną instalację centralnego ogrzewania. Niezależnie od roli, jaką mu przypiszemy, powinien być bezpieczny i niezawodny.
(fot. Brunner)
Niemal każdemu, kto planuje budowę domu, marzy się ogień w salonie. I każdy ma przed sobą kilka możliwości: żywe płomienie w otwartym palenisku, ogień za szybą wkładu lub ogień pohukujący w piecu.
Nietrudno znaleźć rozwiązanie dla siebie – od pięknej dekoracji po kominek ogrzewający cały dom. Każdy wariant wymaga właściwego umiejscowienia, poprawnego montażu i podłączenia do odpowiednio dobranego komina.
Kominek otwarty
Wprawdzie taki kominek jest ceniony za to, że zapewnia kontakt z żywym ogniem, ale jego sprawność grzewcza jest znacznie mniejsza niż innych źródeł ciepła. Jest to więc raczej element tworzący klimat, a nie urządzenie służące do ogrzewania.
Budowę kominka otwartego najlepiej powierzyć doświadczonemu fachowcowi, choć wielu majsterkowiczów próbuje budować go samodzielnie. Miejsce na kominek może być przy ścianie, we wnęce lub w narożniku pomieszczenia. Można też zdecydować się na kominek wolno stojący. Ale trzeba uwzględnić możliwość podłączenia go do komina.
Komin powinien być murowany lub ze specjalnych elementów prefabrykowanych. Kto planuje korzystać z kominka jedynie okazjonalnie, często nie zwraca uwagi na jego moc grzewczą, tylko dostosowuje jego wymiary do aranżacji wnętrza. Warto jednak pamiętać, że wielkość paleniska wpływa na możliwości grzewcze kominka, tym bardziej że nietrudno w przybliżeniu określić, jak duży powinien być kominek, by pełnił też funkcję grzewczą np. w domku weekendowym.
Jeśli będzie miał palenisko szerokości 60 cm, może ogrzewać pomieszczenie o kubaturze ok. 80 m³, a zwiększenie szerokości o każde 10 cm (i proporcjonalnie pozostałych wymiarów paleniska) zwiększy możliwości grzewcze o kolejne 30 m³. Oczywiście efektywność ogrzewania zależy też od intensywności palenia w kominku oraz od izolacji cieplnej pomieszczenia.
Kanały dymowe kominków otwartych mają zwykle przekrój 14 × 27 cm (w takiej sytuacji optymalna wysokość komina to 6 m). Jeśli komin stawia się z elementów prefabrykowanych, kanał dymowy powinien mieć średnicę przynajmniej 20 cm. Poniżej wlotu spalin do komina kanał dymowy powinien być wyposażony w tzw. wyczystkę. Najczęściej umieszcza się ją pod płytą paleniskową lub – w domach podpiwniczonych – w piwnicy.
Fundament. Konstrukcja kominka jest ciężka i może wymagać specjalnej konstrukcji, na której będzie się on opierać. Jeśli kominek ma być na parterze domu niepodpiwniczonego – z podłogą na gruncie, pod kominek odpowiednio się ją pogrubia i zbroi; jeśli kominek ma być ustawiony na stropie, konieczne mogą być pod nim dodatkowe elementy nośne (np. podwojone belki) lub dodatkowe zbrojenie; niezależnie od wariantu rozwiązanie posadowienia kominka powinno być uwzględnione w projekcie budynku.
