Ściany działowe mogą być wykończone w różny sposób. Wiele zależy od rodzaju materiału z jakiego są wykonane, funkcji pomieszczeń czy zamożności inwestorów. Warto jednak pamiętać, że barwa i faktura mają duży wpływ na samopoczucie mieszkańców, optyczne powiększenie lub zmniejszenie pomieszczeń oraz nadanie im indywidualnego charakteru. Z tego względu wskazane jest zapoznanie się z różnymi sposobami wykończenia ścian.
Podstawowe rodzaje ścian działowych
fot. Dulux
Ściany działowe w każdym domu spełniają dwie podstawowe funkcje: dzielą przestrzeń budynku na mniejsze pomieszczenia oraz izolują je pod względem akustycznym. Oczywiście dla inwestorów nie mniej istotny jest i estetyczny wygląd ścian, łatwość oraz niski koszt wykonania.
Ściany murowane – to jedne z najlepszych i jednocześnie najbardziej popularnych konstrukcji. Powinny być wykonywane z pełnych cegieł ceramicznych, wapienno-piaskowych, klinkierowych lub niektórych rodzajów pustaków (np. Porotherm 11,5 P+W). Po prostu przy grubości przegród wynoszącej 12 cm ich masa jest na tyle duża, że bardzo dobrze tłumią dźwięki powietrzne. Poza tym ściany te są tanie, łatwe do wykonania i różnorodnego wykończenia. Są na tyle sztywne, że powieszenie na nich półek, luster, obrazów czy armatury łazienkowej nie stanowi żadnego problemu. Na dodatek w łatwy sposób można nadać im kształt łuku czy wykonać w nich wnękę. Murowane ściany działowe stanowią idealne rozwiązanie w budynkach parterowych (niepodpiwniczonych), gdzie ich spora masa jest przenoszona bezpośrednio na grunt, a nie na konstrukcję stropu.
Ściany działowe można murować również z innych materiałów takich, jak beton komórkowy, cegła dziurawka lub kratówka, pustaki keramzytobetonowe czy szklane. Jednak należy się liczyć z tym, że wtedy parametry będą gorsze (co najwyżej na zadowalającym poziomie). Sprawia to mniejsza masa tych materiałów oraz niekorzystne pod względem akustycznym ukształtowanie szczelin w pustakach.
Szkieletowe ściany działowe – to drugi bardzo popularny typ przegród wewnętrznych. Tworzy je szkielet z blaszanych profili ocynkowanych lub listew drewnianych o szerokości od 5 do 10 cm, izolacja akustyczna najczęściej z płyt wełny mineralnej grubości 5 cm oraz okładziny z płyt gipsowo-kartonowych, gipsowo-włóknowych, ewentualnie desek boazeryjnych. Standardowa grubość okładzin to 12,5 mm, ale warto pamiętać, że ze względów akustycznych oraz pożarowych powinno się stosować obustronne podwójne opłytowanie tych przegród. Dużą zaletą szkieletowych ścian działowych jest możliwość wykonywania ich przez cały rok niezależnie od panującej temperatury (tzw. suchy proces budowlany). Kolejną – niewielka masa powodująca, że stanowią doskonałe rozwiązanie do wydzielania pomieszczeń na piętrach i poddaszach.
Oczywiście ściany działowe można wykonywać i z innych materiałów, np. drewnianych bali czy gliny. Jednak współcześnie stosuje się je sporadycznie, głównie w budynkach drewnianych lub słomiano-glinianych.
Sposoby wykończenia ścian działowych
Każdy rodzaj ścian wewnętrznych można wykończyć na wiele sposobów. Najczęściej się je tynkuje lub ozdabia różnymi okładzinami. Ale ściany z cegieł można pozostawić w stanie surowym, czyli bez wykończenia. Szczególnie ciekawy efekt zyskuje się w starych, remontowanych domach, gdy po usunięciu tynku i wyczyszczeniu cegieł ceramicznych ukazuje się melanż kolorystyczny.
W nowych budynkach wskazane jest użycie cegieł formowanych ręcznie o różnych odcieniach i nierównej powierzchni (ewentualnie cegieł klinkierowych). Cegły zawsze powinny być zabezpieczone przed wilgocią i zabrudzeniem przez powleczenie ścian specjalnymi impregnatami.
Tynki Tradycyjnym sposobem wykończenia ścian murowanych jest ich otynkowanie. To metoda dość tania, ale pracochłonna i czasochłonna, głównie z powodu przerw technologicznych. Poza tym wymagająca sporych umiejętności od wykonawców. Do wyboru są tynki na bazie wapna, cement lub gipsu, które dość znacznie różnią się właściwościami. Wszystkie jednak nakładane są w tzw. procesie mokrym, powodują uszczelnienie i usztywnienie ścian oraz wyrównanie nierówności powierzchni. Poza tym powinny być jeszcze malowane lub tapetowane.
Tynk wapienny – jest już rzadko stosowany, pomimo wielu korzystnych właściwości. Składa się tylko z wapna, piasku i wody. Dzięki temu jest bardzo plastyczny, choć niezbyt odporny na uszkodzenia mechaniczne. Zawartość wapna powoduje, że ma właściwości grzybobójcze oraz samonaprawcze (niewielkie rysy po pewnym czasie zasklepiają się). Z tego względu doskonale nadaje się do wykończenie ścian w budynkach o lekkiej konstrukcji (domach szkieletowych, drewnianych), które dość mocno odkształcają się pod wpływem sił zewnętrznych (wiatru, śniegu) lub zmiennych warunków cieplno-wilgotnościowych.
Tynk cementowo-wapienny – to najbardziej uniwersalne i tradycyjne wykończenie ścian. Nadaje się do stosowania zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budynku, w tzw. pomieszczeniach suchych oraz mokrych. To połączone w odpowiednich proporcjach części piasku, cementu, wapna i wody sprawiają, że tynk jest jednocześnie wytrzymały i elastyczny, odporny na zarysowania i łatwy do nakładania. Dzięki dość dużej grubości (2–3 cm) jest dobrym akumulatorem ciepła. Z kolei jego spory ciężar dodatkowo wspomaga tłumienie dźwięków.
Niestety technologia wykonania wyprawy cementowo-wapiennej wymaga nakładania aż trzech różnych warstw (obrzutki, narzutu i gładzi). Przez to jest praco- i czasochłonny. Poza tym uzyskanie idealnej równej (gładkiej) powierzchni jest możliwe tylko przy dodatkowym nakładzie pracy (wykonanie tynku IV kategorii lub nałożenie warstwy sztablatury gipsowej).
