Tynkowanie to najczęściej stosowana metoda wykańczania ścian zewnętrznych. Do wyboru mamy tynki cienko- i grubowarstwowe.
Tynki cienkowarstwowe stosowane są powszechnie na ściany dwuwarstwowe, ocieplone metodą lekką mokrą. Oferowane są w postaci suchej mieszanki do rozrobienia z wodą lub masy gotowej do nakładania, nie wymagającej malowania. Nie aplikuje się ich bezpośrednio na ocieplenie, ale na warstwę zaprawy klejowej, w której zatopiona jest siatka z włókna szklanego. Tynk nakłada się jedną warstwą o grubości 2–10 mm, przy użyciu pacy nierdzewnej, zaczynając od góry ściany.Tynkowanie to najczęściej stosowana metoda wykańczania ścian zewnętrznych.
Tynki cienkowarstwowe oferowane są w wielu kolorach i odmianach. Produkty mineralne charakteryzują się wysoką paroprzepuszczalnością. Z tego względu są zalecane do tynkowania ścian ocieplonych wełną mineralną. Niestety, nie są zbyt odporne na wodę. Takiego problemu nie ma w przypadków tynków akrylowych, które są elastyczne i dobrze chronią ścianę przed wodą opadową. Z uwagi na ich niską paroprzepuszczalność, nie aplikuje się ich na wełnę mineralną.
Mniej popularne - ze względu na wyższą cenę - są produkty silikonowe i silikatowe. Są trwalsze niż tynki mineralne i akrylowe. Charakteryzują się dużą odpornością na działanie czynników zewnętrznych. Dzięki własnościom hydrofobowym nie przyciągają cząsteczek wody, utrudniają osadzanie się brudu, a opady deszczu przyczyniają się do samooczyszczania elewacji.
Tynki grubowarstwowe, zwane też tradycyjnymi lub cementowo-wapiennymi, uzyskuje się mieszając piasek, cement, wapno i wodę. Stosuje się je na ścianach jednowarstwowych z ceramiki poryzowanej lub bloczków z keramzytobetonu oraz na ścianach trójwarstwowych, z warstwą elewacyjną murowaną z pustaków ceramicznych lub zwykłych cegieł. Ze względu na dużą wagę i grubość (warstwa takiego tynku ma 2-3 cm) nie nadają się na ściany dwuwarstwowe.
Tradycyjny tynk dobrze przepuszcza parę wodną, ale ma średnią trwałość i wymaga pomalowania. Jego przygotowanie jest też bardziej pracochłonne niż tynku cienkowarstwowego. Zazwyczaj nakłada się go w 2 lub 3 warstwach. Pierwszą, zapewniającą dobrą przyczepność, stanowi obrzutka z mocnej zaprawy cementowej z dodatkiem wapna. Przed jej całkowitym stwardnieniem nakłada się kolejną warstwę wyrównującą - tzw. narzut z zaprawy cementowo-wapiennej. Wykończenie wykonywane jest z gładzi przeznaczonej do malowania.
W sprzedaży jest wiele farb przeznaczonych do malowania elewacji. Największą popularnością cieszą się produkty akrylowe, dające możliwość malowania na intensywne kolory. Są odporne na blaknięcie, a wykonane z nich powłoki można zmywać wodą pod ciśnieniem. Charakteryzują się jednak słabą paroprzepuszczalnością, co może skutkować wykraplaniem się pary wodnej w warstwie ocieplającej. Konsekwencją może być trwałe zawilgocenie ścian oraz obniżenie się ich parametrów termoziolacyjnych.
Wysoką paroprzepuszczalnością i trwałością charakteryzują się natomiast farby silikonowe, które - podobnie jak tego typu tynki - wykazują również własności hydrofobowe. Warto stosować je w pobliżu ruchliwych dróg oraz w rejonach o dużym zanieczyszczeniu powietrza. Równie trwałe i odporne na zanieczyszczenia są farby silikatowe.
Koszt elewacji ocieplonej styropianem i wykończonej tynkiem cienkowarstwowym (materiały plus robocizna) wynosi 110-130 zł/m². Nieco drożej jest w przypadku zastosowania wełny mineralnej - ok. 150 zł/m². Ceny mogą się nieco różnić, w zależności od rodzaju użytych produktów, grubości termoizolacji czy regionu, jeśli chodzi o robociznę.
Optymalna temperatura do tynkowania to 5-20°C. W niższej proces wiązania niektórych tynków wydłuża się, co może skutkować powstawaniem wykwitów na elewacji. Tynkowanie na mrozie może skutkować nawet odpadaniem tynku od ściany.
Niewskazana jest również zbyt wysoka temperatura, w której tynk za szybko wysycha. Efektem mogą być widoczne łączenia poszczególnych etapów nakładania zaprawy. Zbyt sucha masa jest też trudniejsza w aplikowaniu. Tynkowania nie należy prowadzić także przy silnym wietrze, który może dodatkowo wychładzać lub wysuszać elewację.
Kolejnym przeciwwskazaniem jest prowadzenie prac w czasie opadów deszczu. W tym przypadku chodzi nie tylko o możliwe uszkodzenie świeżego pokrycia elewacji, ale także zawilgocenie podłoża, od którego będzie się odspajał tynk.Norbert Skupiński
fot. otwierająca: Atlas
9
