Idealna posadzka do salonu. Poradnik wyboru i inspiracje

W przeciwieństwie do rozmaitych dodatków we wnętrzach, które możemy zmieniać co sezon, podłoga pozostaje z nami na lata. Posadzka w salonie powinna zachwycać estetyką przez długie lata, nawet przy intensywnym użytkowaniu, a jednocześnie być łatwa w utrzymaniu czystości. Na rynku dostępne są różnorodne wykończenia, w tym panele, deski, klepki czy płytki ceramiczne. Wszechobecne panele mają wielu zwolenników dzięki stosunkowo niskiej cenie, szybkiemu montażowi i szerokiej ofercie. Na posadzkę do salonu idealne jest również drewno, które wygląda atrakcyjnie, naturalnie, wycisza i ociepla wnętrza, przyjemnie się po nim chodzi. Płytki ceramiczne oraz kamienne to także dobry wybór zwłaszcza wtedy, gdy w salonie planowane jest ogrzewanie podłogowe.

Panele na posadzkę do salonu

Oferowane obecnie panele nieźle naśladują posadzki z naturalnego drewna. Cechują się dużą estetyką, bogatym wzornictwem i są dość odporne na uszkodzenia. Zwracajmy jednak uwagę na ich klasę użyteczności (przeznaczenia) i ścieralności. Do przeciętnie eksploatowanego salonu wybierajmy produkty klasy przynajmniej 22 AC2. Do korytarzy jeszcze trwalsze - od 23 AC3 do 33 AC5. W sypialni wystarczy klasa 21 AC1.

Panele składają się z kilku warstw - rdzeń przeważnie wykonany jest z twardej drewnopochodnej płyty HDF. W przeciwieństwie do parkietu, wyrobów takich nie poddaje się oczywiście cyklinowaniu czy lakierowaniu. Mogą być kilkukrotnie tańsze od parkietu i desek warstwowych. Łatwo się je układa i można to zrobić samodzielnie.

Najpopularniejsze są panele laminowane - dość odporne na ścieranie, wgniecenia, działanie promieniowania UV, zaplamienie. Można je łatwo utrzymać w czystości. Mają jednak mniejszą trwałość niż np. parkiet. W przypadku pojawienia się defektów pozostaje wymiana poszczególnych elementów albo całej posadzki. Żeby wyeliminować problem dźwięczenia posadzki, należy ją umieścić na specjalnych matach wyciszających.

Laminowane panele podłogowe to szeroka grupa produktów. Oferowane są w różnym wzornictwie, wymiarach i klasach ścieralności. (fot. z lewej: Classen, fot. z prawej: Komfort)

Panele winylowe uchodzą za bardziej funkcjonalne od laminowanych - są cieplejsze i przyjemniejsze dla stóp, odporniejsze na ścieranie, uderzenia (dzięki elastycznej powłoce z winylu) oraz wilgoć. Wykazują właściwości antypoślizgowe i antystatyczne. Można je poddawać renowacji poprzez nanoszenie specjalnych powłok (np. poliuretanowych). Wyroby winylowe są znacznie cichsze od laminowanych. Dobrze amortyzują odgłos kroków i uderzeń różnymi przedmiotami. Znajdujący się od spodu paneli podkład korkowy zapewnia zarówno doskonałą izolację termiczną, jak i dodatkowe tłumienie dźwięków - także między kondygnacjami. Posadzkę taką często wybierają osoby mieszkające w domach wielorodzinnych.

Panele winylowe cenione są za parametry użytkowe - tłumienie dźwięków, odporność na zabrudzenie oraz na wilgoć. Winyl jest wodoodpornym materiałem - nie nasiąka i nie odkształca się pod wpływem wilgoci. (fot. Arbiton (Decora))

Posadzki winylowe występują w największej liczbie wzorów. U góry mają odpowiednio zabezpieczony dekor. Ich stylistyka jest właściwie nieograniczona. Przewyższają pod tym względem nawet wyroby laminowane. (fot. Arbiton (Decora))

W przypadku paneli korkowych, górna warstwa z winylu jest zastąpiona odpowiednio zabezpieczonym fornirem korkowym. Materiał ten przede wszystkim doskonale tłumi dźwięki, niestety jest mniej odporny od winylu.

Panele korkowe zapewniają ciepłą i przyjemną w dotyku powierzchnię, po której przyjemnie chodzi się boso. (fot. Wicanders)

Deski warstwowe na posadzkę do salonu

Deski warstwowe często są wybierane do salonu przez osoby będące zwolennikami drewna. Deski warstwowe (nazywane też panelami drewnianymi) wyglądają jak te tradycyjne i są przyjemne w dotyku, ale powstają z kilku warstw naturalnego surowca. Dzięki takiej budowie w znacznie mniejszym stopniu reagują na zmiany wilgotności i temperatury, niż posadzki lite. Nie skrzypią podczas chodzenia po nich, a ponadto nie dźwięczą jak tańsze panele laminowane. Niestety, kosztują więcej od tych ostatnich, a nie zapominajmy, że jedynie górna warstwa o grubości 2-4 mm jest wykonana z twardego, dobrego jakościowo drewna (najczęściej dębowego lub jesionowego, ewentualnie egzotycznego).

Nadają się do odnawiania poprzez cyklinowanie i malowanie (jak parkiet). Nie wymagają przyklejania, lakierowania ani olejowania - kupujemy wykończony produkt. Ich szerokość wynosi od około 10 do trzydziestu kilku cm, zaś długość od kilkudziesięciu cm do 4 m.

Deski warstwowe trudno odróżnić od tradycyjnych (litych). Możliwa jest ich renowacja poprzez cyklinowanie i lakierowanie. (fot. Baltic Wood)

Dzięki warstwowej budowie nowoczesne deski podłogowe są odporniejsze na zmiany wilgotności i nie skrzypią. (fot. Teko)

Panele i deski warstwowe układa się na podkładzie izolującym, wykonywanym ze specjalnej pianki lub mat. (fot. Quick-Step)

Po ułożeniu posadzki pływającej, kliny na jej obwodzie należy usunąć i zamocować do ściany listwy wykończeniowe. (fot. Quick-Step)

Parkiet do salonu, czyli tradycyjna posadzka

Ten, kto chce mieć tradycyjną posadzkę w salonie, po której z przyjemnością chodzi się boso, wybiera parkiet, czyli klepki drewniane. Ich trwałość i walory wizualne zależą głównie od rodzaju drewna, z którego je wykonano oraz od sposobu ułożenia. Parkiet oznaczany jest klasami - od I do V (pierwsza to materiał najwyższej jakości, pozbawiony sęków, różnic w odcieniu, a także z prostoliniowym usłojeniem). Nabyć można deszczułki z krajowego drewna drzew iglastych (świerk, sosna, jodła, modrzew), liściastych (do najtwardszych należy dębowe, jesionowe i bukowe), jak również egzotycznego (palisander, tek, merbau, wenge, iroko, jatoba, kempas). Do pomieszczeń intensywnie użytkowanych, jak salon czy przedpokój, polecane są jedynie bardzo trwałe produkty - z drewna dębowego, jesionowego czy egzotycznego. Klepki na ogół mierzą 25-50 cm długości i 4-8 cm szerokości.

Drewno od lat jest jednym z najchętniej wykorzystywanych materiałów do wykańczania podłóg. Ociepla wnętrza, a jednocześnie nadaje im elegancki, klasyczny charakter. (fot. Jawor Parkiet)

Parkiet tradycyjny ma pióra i wpusty przeznaczone do łączenia elementów. Umożliwia to łatwe układanie różnych wzorów, np. jodełki. Gruba warstwa użytkowa pozwala na wielokrotne cyklinowanie powierzchni.

Wyroby lamelowe (lamparkiet) to węższe i cieńsze klepki bez piór i wpustów, układane na styk. Są tańsze, ale mniej odporne na uszkodzenia. Nadają się na podłogi ogrzewane. Parkiet przemysłowy pasuje do nowocześnie urządzonych wnętrz - gotowe moduły sklejone są taśmą samoprzylepną, którą zrywa się po wykonaniu posadzki. Jest niedrogi i bardzo wytrzymały dzięki sztorcowemu ustawieniu elementów.

Mozaika parkietowa to z kolei cienkie małe deszczułki ułożone np. w jodełkę, cegiełkę, szachownicę lub w skomplikowane wzory, i naklejone na płytę bądź specjalną siatkę. W ten sposób powstają tafle, którymi szybko wykańcza się podłogę.

Przed przyklejeniem, klepki powinny być przez minimum pięć dni sezonowane w danym pomieszczeniu. Przy zakupie warto upewnić się, czy mają odpowiednią wilgotność (7-11%). Zbyt suche będą się paczyć i odklejać, a w przypadku zbyt wilgotnych w posadzce pojawią się szczeliny. Właściwym podłożem dla parkietu w salonie jest suchy jastrych betonowy, anhydrytowy, płyty OSB, mfp lub gipsowo-włóknowe. Klepki można też przyklejać do drewnianych deszczułek (nowa posadzka na starej), jeśli te tworzą stabilną i w miarę równą powierzchnię. Parkiet mocuje się do podłoża specjalnym klejem żywicznym, rozpuszczalnikowym lub proszkowym. Nanosi się go na podłoże pacą zębatą albo wałkiem na długim trzonku, jednorazowo pokrywając taki fragment powierzchni, by nie zdążył stwardnieć przed położeniem klepek. Po wykonaniu całej posadzki, trzeba ją wycyklinować, uzupełnić szpachlą ewentualne drobne ubytki (i przeszlifować), a także zaolejować albo polakierować.

Parkiet można użytkować przez lata, poddając go wielokrotnie renowacji poprzez cyklinowanie, lakierowanie czy olejowanie. (fot. z lewej: Brigadepro.pl, fot. z prawej: Pallmann)

Płytki na podłodze w salonie

Płytki na podłodze w salonie nie dziwią już nikogo. Bardzo bogate wzornictwo pozwala dopasować je do wystroju każdego pomieszczenia. Umożliwiają wykonanie jednolitej posadzki na całej kondygnacji, bo na ogół wybiera się je także do przedpokoju, kuchni, łazienki (jako trwały materiał, odporny na wilgoć i łatwy do czyszczenia). Idealnie sprawdzają się na ogrzewaniu podłogowym - dobrze przewodzą ciepło i wykazują odporność na zmiany temperatury. Są łatwe w utrzymaniu w czystości - bez problemu się je czyści, właściwie nie wymagają konserwacji.

W nowoczesnych wnętrzach często znajdziemy duże, jasne i gładkie płytki z wąską, prawie niewidoczną fugą. Taka posadzka wygląda elegancko, rozjaśnia oraz powiększa przestrzeń. Inwestorzy cenią też wyroby, które doskonale imitują drewno, kamień, beton, wiernie odwzorowując rysunek usłojenia, sęki czy charakterystyczne pęknięcia. Mają one kształt i wymiary desek podłogowych, kamiennych bloków albo wielkoformatowych płyt betonowych.

Na podłodze salonu coraz częściej można zobaczyć płytki. Niektórzy producenci oferują nawet oddzielne serie przeznaczone właśnie do tego pomieszczenia. W ostatnich latach dużą popularnością cieszą się duże płyty gresowe imitujące beton, w odcieniach szarości. (fot. z lewej: Cersanit, fot. z prawej: Opoczno)

Dużą popularnością, jako materiał na posadzkę do salonu, cieszy się ceramika - gres i terakota - z czego gres jest twardszy i niewrażliwy na działanie kwasów. Droższe są wyroby rektyfikowane (dokładne wymiarowo, ze szlifowanymi krawędziami), wielkoformatowe, mozaika oraz gres polerowany. Kamień (granit, bazalt, marmur czy trawertyn) to materiał szlachetny, ponadczasowy i długowieczny. Wykazuje wysoką odporność na ścieranie i w większości małą nasiąkliwość. Ta ostatnia właściwość nie dotyczy jednak marmuru, więc koniecznie należy go impregnować.

Przyklejając płytki do betonowego podłoża trzeba się upewnić, że jest ono suche, odtłuszczone, odkurzone oraz zagruntowane w celu wzmocnienia powierzchni i wyrównania jej chłonności. Warto dobrze przemyśleć układ posadzki, aby uniknąć w widocznych miejscach mocno przyciętych, wąskich elementów, które mogą zepsuć cały efekt. Najprościej układa się kafelki w równoległych rzędach bez przesunięcia, najtrudniej w karo.

Gres to materiał dostępny w niezliczonej ilości wzorów. Do przestrzeni dziennej można wybrać płytki o oryginalnym geometrycznym wzorze albo gres w stonowanych odcieniach. (fot. Greston)

Przyklejanie rozpoczyna się od miejsca jak najbardziej oddalonego od wejścia. Elementy mocuje się zaprawą elastyczną, rozprowadzaną pacą zębatą. Istotne, by masa znalazła się pod całą powierzchnią płytki, w przeciwnym razie pokrycie może popękać w trakcie użytkowania. Poziomnicą należy na bieżąco kontrolować poziom posadzki. Równe odstępy między kafelkami zapewniają krzyżyki dystansowe, dostępne w różnych rozmiarach. Trzeba je usunąć przed zaschnięciem kleju. Ważne jest też zachowanie odstępów dylatacyjnych przy ścianach. Do fugowania najczęściej używa się elastycznych cementowych zapraw spoinujących, które są wodoodporne i dostępne w bardzo wielu kolorach. Aplikuje się je po 24 godzinach od przyklejania płytek, za pomocą pacy gumowej. Posadzka nadaje się do użytkowania po 2-3 dniach od zaspoinowania.

Płytki ceramiczne mogą świetnie imitować deski. (fot. Opoczno)

fot. otwierająca: Arbiton (Decora)