- Jak wykonać podłogę na gruncie w budynku niepodpiwniczonym i z piwnicą?
- Jakie są rodzaje jastrychów?
- Jak uniknąć mostków termicznych podczas wykonywania podłóg na gruncie?
- Jak wykonać podłogę między kondygnacjami?
- Jak wykonać podłogę na stropie drewnianym?
Podłoga musi spełnić różne role:
- chronić przed ucieczką ciepła i przenikaniem wilgoci z gruntu;
- mieć niezbędną wytrzymałość na obciążenia pozostałymi elementami budynku, np. ścianami działowymi;
- tłumić hałas rozprzestrzeniający się pomiędzy kondygnacjami;
- po wykończeniu stanowić efektowną dekorację wnętrz.
Technologia wykonania podłogi zależy do tego, w jakiej części budynku się znajduje - na gruncie, czy na stropie. Z kolei sposób wykończenia - przede wszystkim od przeznaczenia danego wnętrza.
Wykonanie podłogi na gruncie
Oprócz przenoszenia obciążeń, musi skutecznie chronić przed ucieczką ciepła i przenikaniem wilgoci z gruntu. Można ją wykonać na dwa sposoby, w zależności od tego, czy budynek jest niepodpiwniczony, czy też przewidziano piwnicę.
Wykonanie podłogi na gruncie w budynku niepodpiwniczonym
Na początek przyjrzyjmy się pierwszej opcji, która jest obecnie zdecydowanie bardziej popularna. Wynika to z tego, że prawidłowe zabezpieczenie przeciwwilgociowe i termiczne piwnicy wiąże się ze sporymi wydatkami, dlatego większość inwestorów z niej rezygnuje - rolę tego pomieszczenia przejmują te na wyższych kondygnacjach.
Pracę zaczyna się od usypania na gruncie rodzimym podsypki piaskowej o grubości 10-15 cm. Po jej dokładnym zagęszczeniu wylewa się min. 10 cm tzw. chudego betonu klasy C 8/10 (B 10). Na nim układa się izolację przeciwwilgociową z folii izolacyjnej albo papy podkładowej. Ważne, by była ona połączona na całym obwodzie z izolacją poziomą ścian fundamentowych. Następna warstwa to izolacja termiczna ze styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego XPS, ewentualnie z płyt z twardej wełny mineralnej.
Kolejny krok to ułożenie folii, która ma zapobiegać przeciekaniu jastrychu. Jego warstwa ma zazwyczaj ok. 5 cm grubości. Wylewając go, trzeba pamiętać o dylatacjach przy ścianach, które tworzy się z taśmy brzegowej. Jastrych stanowi podkład posadzki. Taka podłoga ma łączną grubość 35-45 cm.
Aby zmniejszyć jej grubość nawet dwukrotnie, można zastosować inną technologię. Bezpośrednio na wyrównanej warstwie zagęszczonego piasku lub żwiru, ewentualnie piaszczystego gruntu rodzimego, układa się izolację przeciwwilgociową z folii lub papy i łączy ją z izolacją fundamentów. Kolejne warstwy to ok. 15 cm polistyrenu ekstrudowanego, folia i 5 cm podkładu podłogowego - podobnie jak w pierwszym wariancie.
Najmniej popularny wariant to zastosowanie keramzytu. Na izolacji przeciwwilgociowej usypuje się z niego ok. 30-cm warstwę, a na niej układa folię i 5 cm podkładu podłogowego. Uzyskana w ten sposób podłoga ma ok. 35 cm grubości.
Rodzaje jastrychów
Jastrych to ostatnia warstwa podłogi, stanowiąca podkład pod posadzkę. Do wyboru są trzy rodzaje:
- cementowy - powstaje z gęstej mieszanki betonowej rozprowadzanej agregatem i wygładzanej mechaniczną zacieraczką (w sprzedaży jest też jastrych samorozlewalny, którego nie trzeba zacierać);
- anhydrytowy - ma właściwości samopoziomujące, dlatego nie wymaga wyrównywania. Jego dodatkową zaletą jest to, że szybciej wysycha. Niestety, pod wpływem wilgoci traci wytrzymałość, dlatego nie nadaje się do pomieszczeń narażonych na zawilgocenie;
- suchy jastrych - ma postać płyt włóknowo-cementowych, gipsowo-włóknowych bądź drewnopochodnych o grubości ok. 25 mm. Łączy się je za pomocą zakładek brzegowych i wzmacnia klejem oraz wkrętami montażowymi. Ze względu na uniknięcie prac mokrych, taki podkład stosuje się przeważnie w remontowanych domach.
Wykonanie podłogi na gruncie w domu z piwnicą
Jeżeli pomieszczenie to nie jest ogrzewane, można zrezygnować z izolacji termicznej. Niezbędne jest natomiast zastosowanie solidniejszej izolacji przeciwwodnej, która wytrzyma napór wody gruntowej. Tę projektant powinien dobrać indywidualnie, zależnie od warunków gruntowo-wodnych na działce.
Wykonanie podłogi - uwaga na mostki termiczne!
Styk ściany fundamentowej i podłogi na gruncie to jedno z tych miejsc w budynku, gdzie najczęściej powstają mostki termiczne. Aby temu zapobiec, należy zaizolować zarówno betonowe ławy, jak i murowane ściany fundamentowe, stojące na nich ściany zewnętrzne i właśnie podłogę na gruncie. Przy czym ocieplenie ściany fundamentowej musi łączyć się z ociepleniem ścian warstwowych. Z kolei izolacja podłogi na gruncie powinna się stykać ze ścianą nośną nadziemia, a nie fundamentową, która zazwyczaj ma gorszą izolacyjność termiczną.
Wykonanie podłogi między kondygnacjami
Umiejscowiona tu podłoga przenosi różne obciążenia, ale - w przeciwieństwie do tej na gruncie - nie musi chronić przed ucieczką ciepła, dlatego nie trzeba jej izolować termicznie. Nie dotyczy to stropów oddzielających pomieszczenia o różnej temperaturze, np. garaż i salon czy strych i piętro. W takich sytuacjach ocieplenie mocuje się od chłodniejszej strony.
Bardzo ważnym zadaniem takiej podłogi jest natomiast ograniczenie przenikania hałasu między kondygnacjami. W przypadku najbardziej rozpowszechnionych stropów żelbetowych można to osiągnąć, stosując jedną z 3 technologii.
Ograniczenie hałasu na stropach żelbetowych z zastosowaniem technologii:
- tzw. podłoga pływająca - polega na ułożeniu na stropie specjalnego styropianu akustycznego o grubości 3-5 cm, twardej wełny mineralnej albo pianki polietylenowej. Na izolacji umieszcza się folię budowlaną, a na niej wylewkę o grubości 4-5 cm. Ważne, by była oddzielona od ścian, słupów i innych elementów konstrukcyjnych szczeliną dylatacyjną szerokości 1-2 cm, którą wypełnia się taśmą lub paskami styropianu. Uzyskana w ten sposób podłoga stanowi dodatkowe obciążenie stropu, co trzeba uwzględnić w projekcie;
- posadzka pływająca - na równym stropie (w razie potrzeby trzeba go wyrównać np. cementową zaprawą samopoziomującą) układa się izolację akustyczną, która oddziela posadzkę od tej konstrukcji. W przypadku paneli i parkietu jest to cienka, poniżej 1 cm pianka albo miękkie płyty, np. z włókna drzewnego. Natomiast pod płytkami ceramicznymi trzeba zastosować dodatkowo (na izolacji akustycznej) płyty cementowo-włóknowe, gipsowo-włóknowe bądź drewnopochodne. Ostatnia warstwa - posadzka - musi być oddylatowana od ścian i pozostałych elementów konstrukcyjnych. Dzięki temu, że nie styka się ani z nimi, ani ze stropem, przenoszenie drgań i hałasów pomiędzy kondygnacjami jest ograniczone;
- sufit podwieszany - polega na zawieszeniu pod stropem aluminiowego stelaża, który wypełnia się wełną mineralną i wykańcza płytami g-k. Takie rozwiązanie nie tylko poprawia izolacyjność akustyczną stropu, ale także umożliwia ukrycie pod sufitem różnych instalacji czy zamontowanie dekoracyjnego oświetlenia. Sufit podwieszany można jednak zastosować tylko w pomieszczeniach o odpowiedniej wysokości, bo obniża on ją o kilka, kilkanaście cm.
Wykonanie podłogi na stropie drewnianym
Stropy drewniane mają znacznie mniejszą masę od żelbetowych, a co za tym idzie - dużo gorszą izolacyjność akustyczną. Najczęściej nie wchodzi w grę wykonanie wylewki i ułożenie grubej warstwy izolacji akustycznej, bo były by one za ciężkie dla takiej konstrukcji.
Dlatego barierę akustyczną stanowi wełna mineralna o grubości min. 5 cm, umieszczona pomiędzy drewnianymi belkami stropowymi. Na tych elementach układa się filcowe podkładki, które zapobiegają skrzypieniu podłogi. Następne warstwy to płyty OSB, wiórowe lub mfp o grubości 25-35 mm i podkład wyciszający bezpośrednio pod posadzką.
Jeżeli warstwa wykończeniowa będzie wykonana z płytek ceramicznych, trzeba jeszcze zastosować płyty drewnopochodne lub włóknowo-cementowe. Strop drewniany od spodu najlepiej wykończyć sufitem podwieszanym, oddylatowanym od ścian.
Norbert Skupiński
fot. otwierająca: Cemex
Dodaj komentarz