Bez grzejników na ścianach

Rury ogrzewania wodnego zbiegają się w rozdzielaczu (fot. Wieland) W miejscach, gdzie znajdują się przewody grzewcze nie wolno ustawiać mebli zasłaniających podłogę (fot. Elektra)Ogrzewanie podłogowe ma teoretycznie same zalety – zapewnia najlepszy dla człowieka rozkład temperatury w pomieszczeniach (zgodnie z regułą – ciepłe nogi, zimna głowa), z domu znikają grzejniki, a instalacja uchodzi za...

Rury ogrzewania wodnego zbiegają się w rozdzielaczu (fot. Wieland)

W miejscach, gdzie znajdują się przewody grzewcze nie wolno ustawiać mebli zasłaniających podłogę (fot. Elektra)

Ogrzewanie podłogowe ma teoretycznie same zalety – zapewnia najlepszy dla człowieka rozkład temperatury w pomieszczeniach (zgodnie z regułą – ciepłe nogi, zimna głowa), z domu znikają grzejniki, a instalacja uchodzi za bezawaryjną i trwałą

Wybierając ogrzewanie podłogowe można stanąć przed dylematem, czy bardziej zależy nam na – dosłownie – dobrym grzaniu, czy jednak na tanim. Bo o ile na eksploatacji można oszczędzać, to nakłady inwestycyjne będą jednak spore, szczególnie gdy będzie to instalacja wodna. Koszty będą 30-40% wyższe niż instalacji z grzejnikami. A oszczędności wynikać będą z możliwości regulowania takiego systemu i dopasowywania go do aktualnych potrzeb, co będzie szczególnie efektywne w komplecie z kotłem kondensacyjnym lub pompą ciepła. Ogrzewanie podłogowe elektryczne jest tańsze pod względem inwestycyjnym – nawet od systemu grzejnikowego – ale rachunki za prąd nie pozostawiają złudzeń co do opłacalności tego sposobu ogrzewania domu. Elektryczna podłogówka najlepiej sprawdza się jako jeden z elementów systemu grzewczego, na przykład montowana w łazience i używana okazjonalnie, gdy zajdzie taka konieczność. Zresztą wodne ogrzewanie podłogowe też nie musi być układane w całym domu, a tylko w wybranych pomieszczeniach (np. w salonie, łazience). W pozostałych znakomicie sprawdzą się indywidualnie regulowane grzejniki. Na pewno musimy się zdecydować na ogrzewanie podłogowe wybierając ogrzewanie pompą ciepła. I tak przeszliśmy do mieszanych układów grzewczych, z których najciekawszym rozwiązaniem jest wprzęgnięcie do pracy kominków.

Moc ogrzewania podłogowego określa się na podstawie zapotrzebowania danego pomieszczenia na ciepło. Przy planowanej temperaturze powietrza wynoszącej 20°C, nie powinna ona przekraczać 100 W/m2. Orientacyjnie przyjmuje się, że w łazience i przedsionku zapotrzebowanie na ciepło wynosi 120-150 W/m2, a w pozostałych pomieszczeniach – 80-100 W/m2.

Wodna podłogówka

Jest znacznie tańsza w eksploatacji od elektrycznej, gdyż zasila ją ciepła woda z kotła c.o lub pompy ciepła.

Wykonanie musi być bardzo staranne, gdyż jakakolwiek awaria systemu skutkuje kuciem podłogi, a zatem rujnacją domu.

Instalację wykonuje się z rur z tworzywa sztucznego lub miedzi. Oba materiały są odporne na korozję i lekkie. W przypadku miedzi należy używać wyłącznie miękkich przewodów, gdyż umożliwiają odpowiednie ukształtowanie trasy ich przebiegu. Dostępne są rury z fabryczną otuliną zabezpieczającą je przed uszkodzeniami mechanicznymi. Spośród tworzyw do wyboru mamy kilka odmian polietylenu, polibutylen, polipropylen oraz rury wielowarstwowe. Warto kupować rury z powłoką antydyfuzyjną, które nie przepuszczają tlenu do swojego wnętrza. Gładka powierzchnia wewnętrzna ścianek minimalizuje opory przy przepływie wody.

Podłoże pod ogrzewanie podłogowe, czyli strop, powinno być zaizolowane termicznie, abyśmy nie grzali pomieszczenia na niższej kondygnacji. Izolacją może być styropian – najczęściej stosowany – ale też wełna mineralna czy płyty poliuretanowe. Na izolacji termicznej układa się izolację przeciwwilgociową z folii polietylenowej, a następnie rury – w pętle o kształcie meandrów lub spirali, przy czym przewody muszą być oddalone od siebie najwyżej o 30 cm. Trzeba pamiętać, że w strefach tzw. brzegowych, czyli np. przy ścianie z oknami, ich zagęszczenie powinno być większe. Przy układaniu instalacji należy zwrócić uwagę, aby w wężownicy nie było żadnych połączeń, bo grozi to powstaniem nieszczelności trudnej do lokalizacji i naprawy w przypadku uszkodzenia. Pętle grzewcze są podłączane do rozdzielacza, który jest centralnym punktem instalacji. Rury zalewa się jastrychem, przy czym nad instalacją powinna się znajdować warstwa grubości ok. 5 cm.

Z uwagi na wysokie opory przepływu, instalacje wodnego ogrzewania podłogowego mogą pracować jedynie w systemach pompowych – nie można ich stosować w przypadku ogrzewania grawitacyjnego.

Podłoga pod napięciem

Elektryczne ogrzewanie podłogowe jest najczęściej stosowane w przypadku okresowego ogrzewania pomieszczeń – przede wszystkim łazienek. Również w innych pomieszczeniach może być stosowane jako dodatkowe, podnoszące komfort ich użytkowania. Instalując je musimy znać rozmieszczenie mebli; w tych miejscach nie mogą znaleźć się przewody grzewcze. Jeśli tego nie dopilnujemy, temperatura podłogi pod meblami będzie wzrastała szybciej niż w pozostałej części pomieszczenia, co może doprowadzić do przepalenia instalacji grzewczej.

Ogrzewanie elektryczne wykonuje się z kabli, mat lub folii grzewczych. Niewielka średnica kabli pozwala zredukować grubość warstwy betonu w porównaniu do ogrzewania wodnego. Oferowane są kable dwużyłowe zasilane z jednej strony (mniej „sieją” zakłócenia, bo pola magnetyczne wytwarzane przez przeciwnie płynące prądy wzajemnie się znoszą) lub jednożyłowe zasilane z dwóch stron. Maty produkowane są z siatki z tworzywa sztucznego, w którą wpleciony jest kabel, zasilany również jedno- lub dwustronnie. Folie grzewcze to płaskie druty aluminiowe, zatopione w folii poliestrowej. Jest to system elektrycznej podłogówki o najmniejszej grubości.

Moc grzewcza instalacji w dobrze ocieplonym domu wynosi 80-90 W/m2. Wartość ta nie powinna przekraczać 150 W/m2, chociaż w strefach przyściennych dopuszcza się także ogrzewanie o mocy do 200 W/m2. Żeby zwiększyć moc grzewczą, wystarczy gęściej ułożyć przewody. Jednak dokładne rozmieszczenie przewodów musi być określone w projekcie. Odległości pomiędzy równoległymi odcinkami kabla wynoszą od 5 do 15 cm. Przewody montuje się do podłoża specjalną taśmą montażową.

Warstwa betonu nad kablami lub matą grzewczą powinna wynosić 3-5 cm.

Podłogowe ogrzewanie elektryczne może mieć bardzo rozbudowaną automatykę. Możliwa jest nawet kontrola działania systemu i sterowanie nim za pomocą komputera. Można kupić regulator temperatury z możliwością programowania wielu różnych temperatur w pomieszczeniu o różnych porach dnia i nocy. Jeżeli system ogrzewania podłogowego działa w kilku pomieszczeniach lub w całym domu, można zamontować termostat główny, który będzie sterował pracą poszczególnych termostatów.

Redakcja BudujemyDom

Pozostałe artykuły z tego numeru

Roboty wykończeniowe - prowadzenie instalacji, co na ściany i podłogi

Rozważne ustalenie kolejności prac wykończeniowych pozwoli uniknąć wielu niepotrzebnych wydatków. Pamiętajmy też, że na budowie małego domu nie powinno jednocześnie pracować więcej niż 6-8 osób, gdyż w przeciwnym razie będą sobie przeszkadzały. Od czego zacząć? Roboty wykończeniowe prowadzimy najczęściej w chłodnych porach roku, gdy dzień jest krótki, dlatego w pierwszej kolejności powinniśmy uruchomić...