W przeszłości kominy spełniały przede wszystkim
funkcję przewodów dymowych. Obecnie, gdy powszechne
stało się użytkowanie w gospodarstwach
domowych pieców na paliwa gazowe i płynne,
kominy zaczęły odgrywać rolę znacznie bardziej
złożoną.
DYM, SPALINY, POWIETRZE
(fot. Röben)
Komin może stanowić zarówno obudowę kanałów dymowych
oraz spalinowych, jak i przewodów wentylacyjnych.
Może również osłaniać rurę odpowietrzającą instalację kanalizacyjną,
a nawet doprowadzać powietrze do palenisk typu
zamkniętego.
Kanały dymowe służą do podłączenia do nich kotłów i kominków
na paliwa stałe. Ich przekrój nie może być mniejszy
niż 14 × 14 cm (a jeśli ma przekrój okrągły, średnica musi wynosić
co najmniej 15 cm). Każde z urządzeń grzewczych należy
podłączać do oddzielnego kanału.
Kanały spalinowe służą do odprowadzania produktów
spalania z gazowych lub olejowych urządzeń grzewczych.
Przewodami spalinowymi nazywane są również kanały odprowadzające
powietrze z okapów kuchennych. Przekrój takich
kanałów w wersji murowanej nie może być mniejszy niż
14 × 14 cm, a średnica stalowego wkładu kominowego musi
wynosić co najmniej 12 cm. Na wewnętrznej powierzchni
kanałów spalinowych może wykraplać się woda ze spalin
i dlatego powinna być ona odporna na agresywne oddziaływanie
kondensatu (płynu o właściwościach żrących), który
powstaje po zmieszaniu się substancji zawartych w spalinach
z wodą wykraplającą się w kominie.
Kanały wentylacyjne odprowadzają zanieczyszczone powietrze
z domu. Ich przekrój nie powinien być mniejszy niż
160 cm2, a najmniejszy wymiar kanału to 10 cm. Kanał wentylacyjny,
jeśli ma działać prawidłowo, powinien odprowadzać
powietrze tylko z jednego pomieszczenia.
Typ komina oraz przekroje jego kanałów muszą być naniesione
w projekcie budowlanym. Jeśli komin ma służyć do odprowadzania
produktów spalania, to jego budowa powinna
być przystosowana do rodzaju urządzenia grzewczego, które
będzie do niego podłączone:
kocioł gazowy lub olejowy – przepisy
wymagają, aby komin odprowadzający
spaliny, z których wykrapla
się para wodna, był wyposażony
we wkład odporny na korozyjne oddziaływanie
kondensatu. Niska temperatura
spalin (poniżej 100°C) z kotów
gazowych oraz olejowych, sprzyja
bowiem skraplaniu się pary wodnej
i dlatego komin musi być wykonany
ze stali lub ceramiki kwasoodpornej;
kocioł na paliwa stałe – przewód
odprowadzający dym nie musi być
chroniony przed kondensacją pary
wodnej, ale mimo to warto wyposażyć
go we wkład z rur ceramicznych
lub stalowych. Ułatwi to czyszczenie
kanału dymowego, a także zapobiegnie
pojawianiu się brunatnych wykwitów
na zewnętrznej stronie komina,
gdy substancje smoliste przenikną
przez jego ścianki;
kominek – najlepiej podłączyć go do osobnego komina, w którym
oprócz kanału dymowego znajduje się również kanał wentylacyjny.
Przekrój obu z nich powinien być dostosowany do
powierzchni paleniska (kominki z otwartą komorą spalania)
lub mocy grzewczej wkładu (kominki z wkładem).
Ciąg dalszy artykułu w wersji papierowej Dom Polski 2012