Pokazujemy na schemacie, jak prawidłowo wykonać obróbkę kosza dachowego.
Kosz dachowy to wewnętrzny narożnik, w którym zbiegają się dwie połacie dachu skośnego - miejsce narażone na największe obciążenie wodą i śniegiem. Obróbka blacharska jest tu rodzajem płytkiej rynny, w związku z czym sam kosz nazywany bywa rynną dachową. Opiera się ją na zagęszczonych łatach lub na specjalnym deskowaniu ułożonym wzdłuż krokwi koszowej.
Blachę układa się od dołu w kierunku kalenicy, z minimum 20 cm zakładem. Nie przybija się jej i nie przykręca (nie wolno jej podziurawić!), a do rusztu mocuje za pomocą blaszek zwanych żabkami. Na deskowaniu układa się pas folii dachowej, na który zachodzi folia układana na połaciach. Im dłuższy kosz, tym większa powinna być jego szerokość.
Przyjmuje się, że przy długości do 4 m, szerokość kosza będzie wynosić ok. 50 cm. Jego brzegi mają być zagięte pod kątem 90°. Dodatkowo nakłada się na nie samoprzylepne uszczelki z pianki poliuretanowej, które nie przepuszczają wody pod pokrycie. Materiał pokryciowy zachodzi na kosz - dlatego trzeba dopilnować, żeby trwałość obu elementów była zbliżona. Jeżeli na dachu krytym dachówką ceramiczną zrobimy stalowe kosze, te przerdzewieją zdecydowanie szybciej niż zniszczeje dachówka i w przyszłości będziemy musieli zdemontować część pokrycia, żeby wymienić rynnę koszową.
Producenci dachówek oferują też gotowe, elastyczne taśmy koszowe z aluminium lub miedzi. Z kolei w dachach krytych gontem bitumicznym kosze (i kalenice) wykańcza się nie blachą, a gontem. Blaszane obróbki kalenicy pojawiają się tylko na niektórych dachach z blachy (krytych blachodachówką, blachą trapezową). W dachach z dachówki kalenicę wieńczą gąsiory z ceramiki bądź betonu.
Janusz Werner
Na zdjęciu otwierającym: Kosz dachowy z blachy - warto zwrócić uwagę na zagięcie krawędzi. (fot. Röben)
2
