Jak uniknąć błędów przy układaniu papy?

1. Przygotowanie podłoża

Kluczem do trwałego pokrycia dachowego z papy jest odpowiednie przygotowanie podłoża. Podłoże musi być:

• Sztywne i równe – deski łączone na pióro i wpust, płyty OSB lub sklejka są najlepszymi materiałami. Upewnij się, że powierzchnia nie ma wybrzuszeń ani nierówności, które mogą powodować załamania papy.
• Przy papie tymczasowej – wystarczy poszycie z desek łączonych na styk, jednak na trwałe pokrycie zaleca się staranniejsze rozwiązania.

2. Dobór odpowiedniej ilości materiału

Warto pamiętać, że papę układa się na zakładki, co oznacza, że potrzebujesz około 15% więcej materiału, niż wynika to z powierzchni dachu. Zawsze warto mieć zapas, aby uniknąć sytuacji, w której materiału zabraknie w trakcie prac.

3. Układanie papy – dwuwarstwowe pokrycie

Pokrycie papą wykonuje się zazwyczaj jako dwuwarstwowe:

• Pierwsza warstwa – to papa podkładowa, która jest przyklejana lub przybijana do podłoża.
• Druga warstwa – to warstwa nawierzchniowa, zwykle z papy termozgrzewalnej, która jest przyklejana po podgrzaniu palnikiem.

4. Prawidłowe układanie pasów papy

Aby uniknąć załamań i pęcherzy powietrza, papę układa się z zakładkami o szerokości co najmniej 10 cm. W przypadku dachów spadzistych prace rozpoczynają się od okapu i stopniowo przesuwają w kierunku kalenicy. Warto zadbać, aby każda kolejna warstwa była przesunięta o około połowę szerokości pasa względem poprzedniej. To zapewni lepszą szczelność i trwałość pokrycia.

5. Mocowanie papy

Na dachach o drewnianym podłożu, papa jest przybijana gwoździami ocynkowanymi – tzw. papiakami. Ważne jest również sklejenie złączy między poszczególnymi pasami, co poprawia szczelność pokrycia.

6. Układanie gontów bitumicznych

Jeśli planujesz zastosować gonty bitumiczne, należy pamiętać, że ich układanie różni się w zależności od kąta nachylenia dachu:

• Dachy o nachyleniu powyżej 20° – gonty można mocować bezpośrednio do podkładu z desek lub płyt OSB.
• Dachy o nachyleniu poniżej 20° – wymagana jest dodatkowa warstwa papy podkładowej, która zwiększa szczelność pokrycia.

7. Samowulkanizacja gontów

Gonty bitumiczne mają właściwość tzw. samowulkanizacji. Oznacza to, że pod wpływem słońca bitum nagrzewa się i łączy warstwy gontów, co dodatkowo wzmacnia pokrycie. Warto to uwzględnić, zwłaszcza w przypadku dachów narażonych na silne działanie promieni słonecznych.

8. Przycinanie i montaż gontów

Przycinanie gontów jest proste – wystarczy użyć noża do odcinania fragmentów, które można następnie wykorzystać w innych miejscach. Każdy pas gontów układa się na zakład, co zapewnia odpowiednią szczelność i estetyczny wygląd.

9. Ograniczenie obróbek blacharskich

Pokrycie z gontów bitumicznych wymaga mniej obróbek blacharskich, ponieważ na takich elementach jak kalenica, szczyty, pasy nadrynnowe czy obramowania kominów można stosować profilowane elementy bitumiczne. To znacznie upraszcza i przyspiesza proces montażu.

10. Wentylacja pokrycia dachowego

Wentylacja to istotny element, który chroni dach przed wilgocią i kondensacją pary wodnej. W przypadku pokryć z gontów bitumicznych na papie podkładowej, wentylację zapewniają specjalne kominki wentylacyjne montowane w pokryciu.

Układanie papy to proces, który wymaga dokładności i uwzględnienia kilku kluczowych zasad, aby pokrycie dachowe było trwałe i szczelne. Pamiętaj o właściwym przygotowaniu podłoża, odpowiedniej ilości materiału, a także o prawidłowym układaniu pasów papy i gontów. Dzięki temu unikniesz błędów, które mogą prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości.

źródło i zdjęcia: Stema