Czym się różnią tynki cienkowarstwowe od tradycyjnych?

Budujesz dom lub remontujesz elewację? Zastanawiasz się, jaki tynk wybrać? W tym artykule porównujemy tynki cienkowarstwowe i tradycyjne, aby pomóc Ci w podjęciu decyzji.

Czym się różnią tynki cienkowarstwowe od tradycyjnych?
Knauf Sp. z o.o. Tynki wewnętrzne gipsowe i cementowo-wapienne
Dane kontaktowe:
22 369 51 00
Światowa 25 02-229 Warszawa

PokażUkryj szczegółowe informacje o firmie

Ze względu na popularność technologii dwuwarstwowej, tynki cienkowarstwowe są obecnie stosowane częściej. Sprzedawane są w postaci suchej mieszanki do rozrobienia z wodą lub masy gotowej do nakładania. Są więc łatwe w użyciu, poza tym nie trzeba ich malować (z wyjątkiem produktów mineralnych). Aplikuje się je pacą nierdzewną w jednej warstwie o grubości 2-10 mm na nałożoną na ocieplenie zaprawę klejową, w której zatopiona jest siatka z włókna szklanego.

Tynki cienkowarstwowe oferowane są w różnych odmianach:

  • mineralne - są najtańsze, ale wymagają malowania i są mało odporne na wodę. Dobrze nadają się do tynkowania ścian ocieplonych wełną mineralną, ponieważ charakteryzują się wysoką paroprzepuszczalnością;
  • akrylowe - te nie nadają się na wełnę mineralną, gdyż wyróżnia je niska paroprzepuszczalność. Są elastyczne i dobrze chronią ścianę przed wodą opadową;
  • silikonowe - są trwalsze, paroprzepuszczalne, ale droższe od wyrobów mineralnych i akrylowych, a przez to mniej rozpowszechnione. Mają własności hydrofobowe, dlatego nie przyciągają cząsteczek wody, co utrudnia osadzanie się na powierzchni brudu, a opady deszczu powodują samooczyszczenie się elewacji. Najlepiej nadają się więc do wykańczania budynków narażonych na intensywne zabrudzenie, np. w pobliżu ruchliwych dróg;
  • silikatowe - również nie cieszą się dużą popularnością, choć są trwałe i bardzo odporne na grzyby oraz porosty. Jednak są bardziej od innych wrażliwe na warunki nakładania (temperatura i wilgotność).

Tynki grubowarstwowe, zwane też tradycyjnymi, powstają z mieszaniny piasku, cementu, wapna i wody. W porównaniu z produktami cienkowarstwowymi są trudniejsze do przygotowania. Ponadto wymagają malowania.

Aplikuje się je najczęściej w dwóch warstwach. Pierwsza to obrzutka z mocnej zaprawy cementowej z dodatkiem wapna, która zapewnia dobrą przyczepność. Jeszcze zanim całkowicie stwardnieje, nakłada się drugą warstwę, wyrównującą, tzw. narzut z zaprawy cementowo-wapiennej. Warstwa takiego tynku może mieć nawet 3 cm grubości, dlatego nie stosuje się go na ścianach dwuwarstwowych - taki tynk jest zbyt ciężki.

Redakcja BD