Panele winylowe można poddawać renowacji przez użycie specjalnych powłok poliuretanowych bądź polimerowo-akrylowych.
W przypadku uszkodzeń pojedynczych paneli laminowanych, można zastąpić element, lub - kiedy posadzka jest równa i stabilna - utworzyć na niej nową warstwę. Jeżeli natomiast między panelami są duże szpary, elementy się uginają albo odstają, konieczne będzie ich usunięcie. Wówczas należy wymienić też podkład.
Wszystkie panele z uwagi na niewielką grubość i łatwy montaż (można je położyć samodzielnie) można wykorzystać do przykrycia stabilnych równych starych posadzek z płytek ceramicznych i gresowych, parkietu czy desek. Można je układać praktycznie na każdej równej powierzchni, zaś produkty winylowe (oraz niektóre laminowane) także w pomieszczeniach narażonych na wilgoć - w łazienkach i w kuchniach. Warto kupić 10% więcej materiału, niż wynika z obliczeń, bo przy skomplikowanym kształcie pomieszczenia powstaje więcej odpadów (z powodu konieczności cięcia elementów). Po rozpakowaniu z folii, panele powinny leżakować co najmniej 2 dni w docelowym wnętrzu. Jest to wyjątkowo ważne w okresie zimowym.
Elementy układa się na piance poliuretanowej, matach korkowych lub miękkich płytach pilśniowych - taka podstawa izoluje posadzkę cieplnie i akustycznie. Robi się to zawsze, łącząc elementy na styk (bez zakładu) i rozściela sukcesywnie w miarę montowania kolejnych paneli. Płyty najlepiej prowadzić w rzędach usytuowanych pod skosem względem przebiegu paneli, aby uniknąć pokrywania się styku płyt z liniami łączenia desek.
Większość paneli stosuje się jako tzw. posadzkę pływającą, czyli nie przyklejaną do podłoża. Zespala się je ze sobą metodą na pióro i wpust albo na zatrzask (tzw. klik). Na styku ze ścianą zostawia się szczelinę dylatacyjną o szerokości ok. 10 mm (maskowaną listwą przypodłogową). Panele mogą się bowiem nieznacznie rozszerzać i kurczyć pod wpływem różnic wilgotności i temperatury. Odstępy dylatacyjne uzyskuje się poprzez rozmieszczenie klinów dystansowych co ok. 1 m na całym obwodzie posadzki. Po zamontowaniu paneli, kliny się usuwa i do podłogi mocuje się listwy wykończeniowe.
Aby linie styku nie rzucały się w oczy, deski układa się prostopadle do ściany z oknem. Ostatni panel w rzędzie w razie potrzeby przecina się, ale nie może być on węższy niż 5 cm (ew. odpowiednio skracamy pierwszą deskę w rzędzie).
Chcesz wiedzieć więcej o wymianie uszkodzonych paneli? ➡️ Przeczytaj nasz poradnik: Panele, parkiet, płytki - jak wymienić posadzkę?
Redakcja BD
Na zdjęciu otwierającym: Układanie paneli winylowych (bez użycia kleju) na płytkach cermicznych. (fot. Decora (Arbiton))
Skomentuj
