Bez bieżącej wody i kanalizacji nie
wyobrażamy sobie życia. Jednak zanim
woda popłynie z kranu
potrzebny jest projekt i przyłącze do sieci
wodociągowej i kanalizacyjnej. Wykonanie
instalacji wodnych to nie tylko wybór
odpowiedniego materiału na rury.
To również sztuka ich prawidłowego
poprowadzenia, a także
odpowiedniego doboru
urządzeń do uzdatniania wody.
Kiedy powinno się wykonać
podłączenie do sieci wodociągowej?
Rura wodociągowa doprowadzająca wodę z sieci do domu powinna znajdować
się głębiej niż strefa przemarzania gruntu (najczęściej od 1,2 do
1,5 m). Dlatego też warto wprowadzić ją do budynku już podczas wykonywania
fundamentów.
Jeśli zamierzamy doprowadzić wodę również do garażu czy zraszaczy
ogrodowych, musimy także zamontować równoległą rurę do zasilania tych
urządzeń.
Nie trzeba podłączać ich od razu do sieci – wystarczy umieścić pod fundamentem
odcinek wyprowadzony z jednej strony ponad poziom przyszłej
podłogi, a na zewnątrz pozostawić zwój rury w bezpiecznej odległości od
domu.
Schemat podłączenie domowej instalacji wodnej do sieci wodociągowej
Czy konieczny jest projekt
instalacji wodociągowej?
W domach jednorodzinnych nie ma formalnego wymogu sporządzania
szczegółowego projektu instalacji wodociągowej. Najlepiej jednak instalację
wodną rozprowadzić na podstawie projektu, w którym określa się: trasę,
średnice, materiał i rodzaj rur, miejsce zamontowania zaworów, wodomierza
i urządzenia hydroforowego (jeśli są potrzebne). Najczęściej projektuje się
jednocześnie instalację wodną i kanalizacyjną. Podczas montażu instalacji
bez projektu może zdarzyć się bowiem tak, że wykonawca będzie namawiał
nas do zrobienia instalacji w technologii, do której ma niezbędne oprzyrządowanie
i doświadczenie, a nie w takiej, która dla naszego jest domu najlepsza.
Warto zatem powierzyć zaprojektowanie instalacji sanitarnych uprawnionemu
projektantowi, a wykonawcy – jego skrupulatną realizację.
Skąd brać wodę?
Możliwości są dwie – podłączenie naszej instalacji do sieci wodociągowej
lub wykopanie własnej studni. O sposobie zaopatrzenia w wodę decydują
warunki zabudowy lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Czasem jednak wybór pozostaje w gestii właściciela posesji.
Woda z wodociągu. Jest to rozwiązanie wygodne i większość osób mając
taką możliwość, podłączy swoją instalację do sieci. W lokalnym zakładzie
wodociągów i kanalizacji należy złożyć wniosek o przyłączenie. Na jego podstawie
otrzymamy warunki techniczne, jakie ma spełniać podłączenie budynku
do sieci wodociągowej. Otrzymamy też wytyczne dotyczące miejsca
podłączenia do sieci i maksymalny pobór wody. Na tej podstawie zlecamy
wykonanie projektu budowlanego wykonawczego, który następnie przedkładamy
do uzgodnienia w lokalnym zakładzie wodociągów i kanalizacji. Po
uzgodnieniu można zlecić budowę przyłącza pracownikom zakładu wodociągów
i kanalizacji lub uprawnionym przez niego wykonawcom.
Woda z własnego ujęcia. Studnię wykonuje specjalistyczna firma. Najczęściej
wykonuje się studnie wiercone. Sięgają one do pierwszej lub do
głębszych warstw wodonośnych. Pierwsza warstwa jest narażona na zanieczyszczenia
związane z działalnością człowieka – np. na zanieczyszczenia
ściekami lub środkami ochrony roślin. Woda z głębszych studni jest dużo
bezpieczniejsza do stosowania w gospodarstwie domowym, jest jednak
często zażelaziona lub ma wysoką twardość. W zależności od głębokości
lustra wody montuje się pompy samozasysające (do głębokości 7 m) lub
pompy głębinowe.
Studnie o głębokości
powyżej 30 m wymagają
uzyskania pozwolenia
wodno-prawnego.
Woda pod ciśnieniem.
Woda z wodociągu
dociera do instalacji
wewnętrznej pod odpowiednim
ciśnieniem –
takim, że dopłynie do
każdego kranu. Jednak
woda z własnego ujęcia
wymaga zastosowania
zbiornika hydroforowego,
który umożliwi skorzystanie
z niej bez uruchamiania
się pompy w
studni przy każdym odkręceniu
kranu.
Ciąg dalszy artykułu w papierowej wersji ABC 2011.