Styropian

Aby dobrze przygotować powierzchnię ścian remontowanego domu do ocieplenia, należy oczyścić ją za pomocą miękkiej szczotki lub zmyć wodą pod ciśnieniem z dodatkiem detergentu lub specjalnych środków czyszczących, a następnie spłukać czystą wodą i pozostawić do wyschnięcia. Trzeba skuć luźne resztki tynku i zaprawę wystającą ze spoin, a ubytki uzupełnić.

Tak przyszykowaną powierzchnię ścian powinno się zagruntować emulsją głęboko penetrującą, która zredukuje chłonność podłoża oraz dodatkowo poprawi jego spójność. Na ogół po naniesieniu środka gruntującego należy odczekać jeden dzień, aby emulsja przeniknęła do podłoża, a zagruntowana powierzchnia wyschła.

Przygotowane w ten sposób podłoże będzie charakteryzowało się dobrą przyczepnością. Da nam to pewność, że warstwa izolacji termicznej zostanie prawidłowo zamocowana i będzie dobrze spełniać swoje funkcje.

Ocieplenie ścian styropianem - krok po kroku

Montaż listy startowej. Wyznacza ona poziom płyt termoizolacji, chroniąc je jednocześnie przed uszkodzeniami mechanicznymi. Ponadto zabezpiecza cokół przed zabrudzeniem i zaciekaniem wody opadowej. Szerokość listwy musi być dopasowana do grubości płyt. Mocuje się ją do ściany za pomocą łączników mechanicznych. Na 1 metrze bieżącym listwy należy umieścić min. 3 łączniki. Listwy łączy się specjalnymi klipsami montażowymi. (fot. Atlas)

Nakładanie zaprawy klejącej. Jeśli podłoże jest równe, to klej najlepiej nakładać na całą powierzchnię płyty, za pomocą pacy zębatej. Jeżeli powierzchnia ścian nie jest równa, to termoizolację przykleja się na placki - klej nanosi się na obwodzie płyt pasami o szerokości ok. 5 cm z odstępami o długości kilku centymetrów. Na reszcie powierzchni aplikuje się placki kleju o średnicy ok. 12 cm, tak by po dociśnięciu płyty klej pokrywał co najmniej połowę jej powierzchni. (fot. Lakma)

Przyklejanie płyt styropianowych. Należy je kleić zgodnie z zaleceniami producenta. Przy mocowaniu trzeba zwrócić uwagę na układanie ich na tzw. mijankę oraz właściwe przyklejanie ich wokół otworów i wolnych krawędzi. (fot. Lakma)

Wiercenie otworów pod kołki. Wiertarką z odpowiednio długim wiertłem, w wyznaczonych punktach, robi się otwory pod kołki montażowe. Głębokość zakotwienia łączników w warstwie nośnej ściany nie może być mniejsza niż 5 cm w betonie pełnym, cegle pełnej ceramicznej i silikatowej oraz 8 cm w betonie komórkowym, pustakach ceramicznych. (fot. Lakma)

Mocowanie kołków. Najczęściej stosuje się 4 łączniki na m2 płyty styropianowej. Na krawędziach budynku zaleca się 8 szt./m2. W przypadku wełny mineralnej wystarczy 5 szt./m2 - w środku płyty powinien znajdować się jeden łącznik, a na stykach (rogach) każdy łącznik ma dociskać 3 płyty. Kołki trzeba wbijać tak, by ich główki były zlicowane z ociepleniem. (fot. Lakma)

Nakładanie zaprawy zbrojącej. Pacą zębatą nanosi się zaprawę, w której będzie zatopiona siatka. Stanowi ona wzmocnienie i zabezpieczenie płyt izolacyjnych przed zawilgoceniem lub zniszczeniem wskutek działalności ptaków, owadów i gryzoni. (fot. Lakma)

Zatapianie siatki. Na całej powierzchni ścian, w zaprawie zbrojącej, przykleja się siatkę. W miejscach szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne należy przykleić podwójną warstwę zbrojenia. Siatka powinna mieć gramaturę nie mniejszą niż 145 g/m². (fot. Lakma)

Tynkowanie. Po wyschnięciu kleju na siatce nakłada się na nią podkład tynkarski i tynk. Na styropian można zastosować dowolny tynk cienkowarstwowy, na wełnę mineralną - tylko paroprzepuszczalny mineralny. (fot. Arsanit)

Joanna Dąbrowska