Cechy i zastosowanie geowłókniny filtracyjnej
Geowłókniny, których główną funkcją jest filtracja, czyli zatrzymanie cząstek stałych przy jednoczesnym swobodnym przepływie wody między dwiema różnymi warstwami gruntów.
Stosuje się je głównie do:
- konstrukcji drenów francuskich (drenów kamiennych),
- owijania rur drenarskich,
- jako warstwa filtracyjna ograniczająca erozję wewnętrzną w budownictwie wodnym
- pod gabionami i geokratami.
Funkcje te najlepiej spełniają cienkie geowłókniny o optymalnych wymiarach porów i dużej wodoprzepuszczalności w kierunku prostopadłym do płaszczyzny. Te parametry decydują o występowaniu kolmatacji (zapychania się porów). W wielu przypadkach istotne jest też by miały określone wytrzymałości na rozciąganie.
Cechy i zastosowanie geowłókniny filtracyjno-separacyjnej
Najszersza grupa geowłóknin spełniająca funkcje separacji i filtracji.
Trwale zapobiegają mieszaniu się różnych warstw podłoża, przez co możliwa jest redukcja grubości warstw nośnych w konstrukcjach podbudów oraz wydłużenie ich trwałości. Właściwości filtracyjne geowłóknin pozwalają na znacznie szybszą konsolidacje gruntów poprzez odfiltrowanie wody.
Dobór geowłóknin zależny jest od istniejących warunków i potrzebnych efektów. Główne obszary zastosowań to separacja poszczególnych warstw konstrukcyjnych dróg tymczasowych, dojazdów, dróg leśnych, dróg stałych, lotnik, autostrad, torowisk parkingów, placów składowych, boisk, nasypów, wałów, falochronów i innych konstrukcji ziemnych.
Cechy i zastosowanie geowłókniny ochronno-drenażowej
Są to grube geowłókniny o dużej odporności na przebicie oraz zdolności do transmisji wody lub gazów w płaszczyźnie. Mają zastosowanie jako ochrona geomembran oraz drenaż przy budowie zbiorników, składowisk odpadów, placów składowych, tuneli.
źródło i zdjęcia: Gutta Polska Sp. z o.o.