Mówiąc płyta MgO mamy na myśli coś pomiędzy płytą gipsową a płytą cementową, ale o znacznie ulepszonych właściwościach, takich jak odporność na ogień, na zmienne warunki atmosferyczne, na pleśni i grzyby itd.. W związku z tym można je używać jako: okładziny ścian wewnętrznych, sufitów, elewacji, jako podbitkę dachową oraz podkłady podłogowe tzw. suche jastrychy. Ze względu na swoje szerokie zastosowanie w budownictwie płyta MgO produkowana jest w wielu grubościach i wielkościach.
Występuje w zróżnicowanej strukturze lica płyty od bardzo gładkiej do porowatej i w naturalnych kolorach od białego poprzez beżowy do szarego. Przy pukaniu ma dźwięk twardy, taki jak płyta z cementu portlandzkiego. Produkowana jest w Azji, gdzie znajduje się ponad 70% światowych zasobów tlenku magnezu. Na naszym rynku budowlanym jest jeszcze mało znana, ale patrząc na jej udział w światowej produkcji płyt budowlanych, wróży się jej dobrą przyszłość.
Co wchodzi w skład płyty MgO?
W jej skład wchodzi głównie kopalna postać tlenku magnezu MgO, rodzaj cementu magnezjowego, włókna celulozowe, perlit oraz inne dodatki poprawiające jej odporność, a całość wzmacniana jest obustronnie siatką z włókna szklanego.
W wyniku reakcji mączki magnezjowej i dodatków z wodą powstaje plastyczna masa, którą formuje się w płyty – podobnie jak to się dzieje z masą betonową. Płyty magnezowe MgO nie zawierają azbestu i innych szkodliwych włókien oraz metali ciężkich.
Historia MgO
Tlenek magnezu używany był od tysięcy lat jako materiał budulcowy – między innymi występuje jako zaprawa w Piramidach Egipskich i Chińskim Murze (dla porównania cement portlandzki to efekt rewolucji przemysłowej z XIX wieku). Od dwóch dekad płyty MgO są szeroko stosowane przy wznoszeniu nowoczesnych, światowej sławy budowli w Azji. Można śmiało powiedzieć, że płyty magnezowe są synonimem azjatyckiego sukcesu.
Jest to także produkt ekologiczny, ze względu na swój naturalny skład, a przede wszystkim na niskie zapotrzebowanie na energię w procesie produkcji, a co za tym idzie niską emisję CO2. Produkcja płyt magnezowych jest przyjazna środowisku i w minimalnym stopniu wpływa na globalne ocieplenie Ziemi. Budynki, gdzie zastosowano płyty MgO możemy nazywać domami ekologicznymi (greenhouse).
Co wybrać ? – porównanie płyty MgO z płytą cementową i gipsową
Płyta magnezowa jest znacznie twardsza od gipsowej, a podobna do płyty cementowej.
Jest płytą uniwersalną, gdyż obrabia się tak jak płyta gipsowa, a stosuje się ją także tam , gdzie płytę cementową. Płyta cementowa wymaga cięcia piłą, a jej krawędzie trudno się szlifują. Podczas cięcia płyty cementowej tworzy się wiele pyłu drażniącego układ oddechowy, natomiast płytę MgO można nacinać nożem i łamać tak jak płytę gipsową, co znacznie ułatwia montaż.
Jak każdy materiał pokryciowy płyta MgO absorbuje wodę, ale to nie ma dla niej żadnego znaczenia. Zatem można ją stosować wewnątrz i na zewnątrz, również w pomieszczeniach o dużej wilgotności, jak łazienki i piwnice. Tak jak płyta cementowa może stanowić okładzinę zewnętrzną, pod warunkiem jej pomalowania farbami elewacyjnymi lub tynkami cienkowarstwowymi.
Płyty magnezowe, tak jak cementowe nie są jednorodne w swojej strukturze – stąd np. ich przebarwienia – tu przewagę mają płyty gipsowe. Nie są tak sztywne jak cementowe, ale również nie tak elastyczne jak gipsowe. Jednak z cienkich płyt MgO można wykonywać łuki nawet o niewielkim promieniu.
Płyty magnezowe nie są tak kruche jak cementowe i przy montażu można stosować wkręty, gwoździe i zszywki – jest to szczególnie ważne przy wykonywaniu narożników. Płyta MgO jest dość stabilna wymiarowo przy zmianach temperatur oraz nie pęcznieje podczas zamoczenia. Posiada większą odporność na uderzenia niż płyta cementowa i płyta gipsowa.
Jeżeli jest stosowana w suchej zabudowie jako ściana działowa ognioochronna, połączenia pomiędzy płytami wypełnia się tymi samymi masami szpachlowymi co płyty gipsowe. Płyta MgO jest niepalna i nie dymi ( A1, S-1 ) tak jak płyta gipsowa i powinna być stosowana wszędzie tam, gdzie są stawiane wysokie wymagania przeciwpożarowe. Ściany działowe wykonane z płyty MgO były testowane na 120,180 i 240 minut odporności ogniowej. Tlenek magnezu jest także barierą dla rozwoju pleśni i drobnoustrojów oraz insektów.
Podczas montażu zaletą płyty jest niewielka waga – porównywalna z płytami gipsowymi, za to jest znacznie lżejsza niż płyta cementowa ( ok. 1,0 g/mm3). Należy też zwrócić uwagę na cenę nowego produktu, który jest znacznie tańszy niż płyta cementowa.
Wnioski
W tym miejscu nasuwa się pytanie "jeśli płyta MgO jest taka dobra, to dlaczego nie widać jej na polskim rynku budowlanym?"
Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta i wynika z uwarunkowań historycznych i zwyczajowych. Płyta MgO trafiła do Europy po Olimpiadzie w Pekinie, gdzie niemal we wszystkich obiektach miała zastosowanie i się sprawdziła. Uwolnienie przepisów w handlu międzynarodowym oraz dostosowanie się producentów chińskich do przepisów o produktach budowlanych obowiązujących w Europie pozwoliło na wprowadzanie tej płyty na nasz rynek. Pewną przeszkodą było jednak lobby producentów płyt z cementu portlandzkiego, którzy podczas wprowadzania norm zharmonizowanych starali się pominąć cement magnezjowy jako cement normatywny, chociaż już w XIX wieku Francuz Stanisław Sorel wynalazł to spoiwo zwane od jego nazwiska "cementem Sorela". W związku z tym trzeba było wykonać wiele kosztownych i długotrwałych badań w celu potwierdzenia zgodności parametrów fizycznych płyt magnezowych z normami EN 12467:2012; EN 13501: 2009; EN 12667:2009.
źródło i zdjęcia: Fasada System