Do poprowadzenia kanałów najwygodniej wykorzystać nieużytkowe poddasze, ewentualnie przestrzeń nad sufitem podwieszanym. Uwaga! Kanałów nie należy opierać na elementach konstrukcyjnych, bo przez takie styki mogą przenosić się drgania.
Kanały udaje się niekiedy ukryć w samej konstrukcji stropu lub umieścić w miejscu styku ściany i sufitu (w razie braku innej możliwości także ściany i podłogi), osłaniając obudową z płyt gipsowo-kartonowych.
Jako że naturalny jest ruch ciepłego powietrza ku górze, dobrze jeżeli odcinki poziome są krótkie. Jeśli konieczna jest zmiana kierunku kanałów, to nie powinno się ich prowadzić pod kątem większym niż 45°.
Nawiewniki gorącego powietrza, zarówno zwykłe kratki, jak i regulowane anemostaty, umieszcza się najczęściej na suficie lub w górnej części ścian, rzadziej - w obawie przed wzbijaniem kurzu - przy podłodze lub w samej podłodze (zwykle w pomieszczeniach na wyższych kondygnacjach). Część użytkowników chwali sobie jednak to ostatnie rozwiązanie, bo rozkład temperatury jest wówczas korzystniejszy - podobnie jak w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym.
Rozmieszczenie nawiewników powinno być takie, by strumień powietrza nie był blokowany przez duże sprzęty i nie trafiał bezpośrednio na miejsce, gdzie często będą siadać mieszkańcy (mieliby wrażenie przeciągu); nawiew nie powinien też być skierowany bezpośrednio na ścianę, bo wtedy pojawią się w tym miejscu smugi kurzu. Nawiewniki najlepiej umieścić w pobliżu okien, jako miejsc o największych stratach ciepła. W praktyce w niewielkich pomieszczeniach (do kilkunastu m²) o szczelnych oknach nawiewniki gorącego powietrza nie muszą znajdować się koniecznie w pobliżu okien - ruch powietrza będzie i tak wystarczający do wyrównania temperatury w pomieszczeniu.
Redaktor: Jarosław Antkiewicz
Na schemacie otwierającym: Ciepło z kominka można wykorzystać, rozprowadzając ogrzane powietrze do innych pomieszczeń. Przepływa ono kanałami w sposób grawitacyjny lub wymuszony przez wentylator. Jest to system DGP
Skomentuj
