Dom zaprojektowany zgodnie z zasadami feng shui

Ewa interesuje się feng shui, od lat uprawia tai chi, jest wegetarianką. Ireneusz natomiast jest ornitologiem i ekologiem. Kilka lat temu opuścili rodzinne Skierniewice i przenieśli się pod Warszawę. Ich dom i ogród są inne, niż typowe nowo zagospodarowywane posesje. Budynek mieszkalny, zaprojektowany przez właścicielkę według zasad feng shui, ma ciekawy kształt nieforemnego wielokąta. Otacza go rzadko koszona łąka oraz zarośla, których Ireneusz nie pozwolił wyciąć ze względu na gniazdujące w nich ptaki.

Rok temu Maja Popielarska nakręciła tu jeden z ciekawszych odcinków popularnego programu o ogrodnictwie pt. "Maja w ogrodzie". Wspólnie z właścicielami zachęcała do proekologicznego traktowania najbliższego ludziom otoczenia.

Klucz, według którego Ewa i Irek wybrali swoją działkę, odzwierciedla ich mądre proekologiczne myślenie. Jednocześnie posesja spełnia najważniejsze kryteria do rozplanowania i wygodnego użytkowania współczesnego jednorodzinnego budynku.

Dach jest ważnym elementem architektury budynku. Początkowo poszycie zaprojektowano pod osikowy wiór z Suwalszczyzny. Kiedy nie udało się znaleźć doświadczonych wykonawców, "bawole oko" przeprojektowano i dostosowano do pokrycia ceramiczną dachówką

Strefa dzienna zaprojektowana jest na planie wielokąta, według zasad feng shui. To pomysł i zasługa właścicielki. Aż z trzech stron świata - wschodu, południa i zachodu - doświetlają ją okna i drzwi tarasowe. Właściciele mają więc szeroki widok na naturalistyczny ogród, otaczający ich dom

Działka w słońcu, za szpalerem drzew

Od wieków nie tylko pojedyncze domy, ale całe osady budowano za górką, za lasem lub choćby szpalerem drzew chroniących przed wiatrami. Kierując się tym pradawnym zwyczajem, Ewa i Irek wybrali dobrze oświetloną działkę z rzędem drzew rosnących wzdłuż drogi dojazdowej i na obrzeżach zastanej łąki. Dzięki temu wybudowany dom, mając dobrą osłonę przed wiatrami, stoi w słońcu, na zacisznej polance.

Nie bez znaczenia był układ parceli względem stron świata. Małżeństwo od początku planowało umieszczenie strefy gospodarczej budynku wraz z garażem od północnej strony i najbliższych sąsiadów. Od wschodu chcieli mieć wjazd na działkę i główne wejście do domu, od zachodu sypialnię, natomiast strefę dzienną z wyjściem na taras od południa.

Wieś, w której osiedli, położona ponad 30 kilometrów od Warszawy, miała dostateczne uzbrojenie terenu pod nowoczesny dom. Brakowało w niej jedynie sieci kanalizacyjnej, ale po zbadaniu podłoża na posesji oraz poznaniu planów przestrzennego zagospodarowania gminy, Ewa i Irek rozwiązali ten problem następująco - zbudowali szczelne szambo. Za działkę zapłacili 105 000 zł. Stan deweloperski budynku udało się im osiągnąć za 300 000 zł.

Powierzchnię tarasu wykończono kostką z granitu. Szary kolor kamienia harmonizuje z na wpół dzikim ogrodem. Zachodnia część tarasu przylega do sypialni oraz salonu. Z obu pomieszczeń można na niego wyjść przez drzwi tarasowe. Trzecie wyjęcie na taras znajduje się od strony południowej, bezpośrednio z jadalni

Strefę dzienną tworzą połączone ze sobą: salon, jadalnia i kuchnia. Posadzka w kuchni, wyłożona płytami gresu, wyposażona jest w elektryczne ogrzewanie podłogowe. W jadalni i salonie podłogę wykończono klepką z jesionu. Kolor ścian, ciepły i neutralny, dobrze eksponuje meble i bibeloty

Współpraca z architektem

Kiedy małżonkowie rozpoczynali projektowanie, mieszkali jeszcze w Skierniewicach w domu z użytkowym poddaszem i piwnicą. Kolejny dom dostosowali do potrzeb małżeństwa, które unika już chodzenia po schodach oraz potrzebuje otwartych przestrzeni i widoków na ogród. Zależało im na parterowym domu, koniecznie z dużymi przeszkleniami. Na małym poddaszu potrzebne było jedynie pomieszczenie mieszkalne dla dojeżdżającego syna lub innych gości.

Ewa samodzielnie rozrysowała układ wnętrz na planie nieforemnego wielokąta, zgodnie z zasadami feng shui. Żaden gotowy projekt nie spełniał jej wymagań i wizji, więc małżeństwo od razu poprosiło architekta, Artura Adamca, o indywidualny projekt na podstawie jej wstępnych rysunków. Obie strony długo dopracowywały szczegóły projektowe.

Projekt na indywidualne zamówienie: arch. Artur Adamiec, Pracownia Projektowa Artur Adamiec oraz właściciele. Mimo że dom projektowany był na indywidualne zamówienie, podczas budowy wprowadzono jeszcze drobne zmiany; Rzut parteru przed zmianami i rzut parteru po zmianach

- Połączyłam wnętrza dzienne - salon, jadalnię i kuchnię - w taki sposób, by dobrze krążyła w nich pozytywna energia - mówi właścicielka. - Z trzech stron otaczają je okna i drzwi tarasowe, więc są jasne i mamy wgląd w ogród. Nie obawiałam się przykrych zapachów z kuchni, ponieważ nie smażę mięsa. Zrezygnowałam nawet z okapu. Kiedy trzeba usunąć z pomieszczeń zapach grillowanych warzyw, na chwilę otwieram okno. Nie lubię niskich pomieszczeń, w których czuję sufit tuż nad głową i z tego powodu architekt zaprojektował nam wysoki salon. Nawet pomieszczenia prywatne są nieco wyższe niż tradycyjne - mają wysokość 3 m. Salon z katedralnym sufitem w najwyższym miejscu ma aż 7 m. Jednak obecnie nie powtórzyłabym takiego rozwiązania!

Owszem, wnętrza reprezentacyjne są wyjątkowo przestronne, ale niestety bardzo trudne do ogrzania. W zimie w salonie jest wręcz zimno. To wynik dużej ilości przeszkleń, przy których jest za mało grzejników, tworzących kurtynę cieplną, oraz oczywiście wysokości pomieszczeń. Parametry cieplne mogłyby nieco zmienić wiatraki, rozpraszające ciepło zgromadzone pod katedralnym sufitem, ale denerwowałby mnie ich widok i dźwięk. Ponadto, nikt nam nie podpowiedział, że warstwa wełny mineralnej o grubości 20 cm w stropodachu będzie trochę za mała w przypadku budynku z tak dużymi przeszkleniami i tak wysokim salonem. Zaplecze garażowe i gospodarcze, bardzo ważne w codziennej eksploatacji, udało się zaplanować prawie bezbłędnie. Jedynie spiżarnia przy kuchni zamiast 1,4 m2 powinna mieć powierzchnię 4 m2.

Wahadłowe drzwi między salonem i wiatrołapem powstały z drewna i szkła. Wymiary 90 × 200 cm wydawały się Ewie nieproporcjonalne do wielkości salonu. Powiększyła je do 130 × 290 cm

Instalacje domowe

Ewa i Ireneusz dokładali starań, aby mimo dużej kubatury budynku (wynoszącej 972 m3), można go było tanio ogrzać. Na początku zamierzali ogrzewać budynek tylko kominkiem z żeliwnym wkładem, ale po namyśle zainstalowali mieszany system ogrzewania - gazem, prądem i drewnem. Chodziło im głównie o wygodę i poczucie bezpieczeństwa w razie przerw w dostawie jednego ze źródeł ciepła.

Oprócz tradycyjnej instalacji centralnego ogrzewania, opartej na dwufunkcyjnym kotle gazowym (Vaillant), współpracującej z grzejnikami naściennymi, w kuchni, sieni i w łazienkach, zamontowali elektryczne ogrzewanie podłogowe. Elektryczna podłogówka, choć jest droższa w eksploatacji, niż wodna na gaz, ogrzewa wyznaczone strefy domu nie tylko w zimie (na wsi przydatna jest niekiedy w wilgotne dni lata). Właściciele korzystają z niej okazyjnie, więc nie odbija się negatywnie na rachunkach za elektryczność.

Z kominka gospodarze korzystają często i o każdej porze roku. Celowo umieścili go w centrum domu, aby ciepło rozprowadzane grawitacyjnie ogrzewało strefę dzienną, prywatną i poddasze. Taka lokalizacja zastępuje poniekąd system DGP. Ogrzewanie kominkowe pozwala na dogrzewanie wysokiego salonu w newralgicznych okresach mrozów. W takich momentach właściciele chętnie udają się również do sauny.

Salon w najwyższym punkcie ma 7 m wysokości. Katedralny sufit podkreśla belkowanie z kantówki. Wnętrze jest przestronne, ale trudno je ogrzać w okresie mrozów. Na szczęście jest w nim kominek

Zamiast obudowy z granitu, ścianę wokół kominka Ewa pomalowała na czerwono (wg feng shui wzmacnia to siłę ognia). Kominek nazywa "piekiełkiem". Kiedy buzuje w nim ogień, wysoki salon staje się przytulniejszy

- W naszej strefie klimatycznej sauna jest niezastąpiona - opowiada Ewa. - Pomyśleliśmy o niej już w fazie projektowania domu. Od razu przygotowaliśmy dla niej miejsce w prywatnej łazience przy naszej sypialni, ale zamontowaliśmy ją dopiero jakiś czas po przeprowadzce. Bardzo się przydaje!

Jednym z najlepszych posunięć okazała się własna studnia, która przydała się w trakcie budowy, a obecnie do taniego podlewania warzywnika.

Przed i w trakcie budowy właściciel poważnie rozważał założenie kolektorów słonecznych, chcąc ograniczyć koszty przygotowania ciepłej wody użytkowej. Na poddaszu wydzielił pomieszczenie, w którym zlecił wylanie betonowej płyty, wytrzymującej ciężar dużego zbiornika na wodę. Jednak ostatecznie, po dokładnym wyliczeniu reszty kosztów tej instalacji, zrezygnował z dokończenia inwestycji. Podczas budowy wyłożenie dodatkowych 12 000 zł było dla małżeństwa nie do udźwignięcia.

Ponadto, doszli oni do wniosku, że przy dwuosobowym gospodarstwie domowym amortyzacja instalacji trwałaby zbyt długo. Ale obiecują sobie, że kiedy instalacje solarne stanieją, jeszcze wrócą do tego tematu.

Redaktor: Lilianna Jampolska