Ogrzewanie płaszczyznowe kojarzy nam się z ogrzewaniem podłogowym i rzeczywiście, jest najbardziej popularnym rozwiązaniem. Jednak do tej samej kategorii zaliczyć można także ogrzewanie ścienne i sufitowe. W praktyce, ze względu na rozkład temperatury w pomieszczeniu i wiążące się z tym straty ciepła, najbardziej optymalnym z wymienionych rozwiązaniem jest ogrzewanie podłogowe.
Projektowanie ogrzewania
Konstruowanie ogrzewania rozpoczyna się na etapie projektowania. Specjalista w tym zakresie ustala parametry, które zapewnią komfort cieplny użytkownikom obiektu. Aby obliczyć zapotrzebowanie na ciepło w budynku, konieczne jest ustalenie rozstawu rur, umiejscowienia rozdzielaczy i obliczenie długości pętli grzewczych. Następnie specjalista powinien ustalić temperaturę na zasilaniu o.p., strefy brzegowe i umiejscowienie dylatacji.Oczywiście, musi wziąć pod uwagę także potrzebę i ewentualnie sposób podmieszania wody grzewczej.
W przypadku nowo powstających budynków zapotrzebowanie na ciepło nie może przekraczać 60W/m2, a w większości sytuacji jest poniżej 50W/m2. W domach energooszczędnych to ok. 30 W/m2 , natomiast w domach pasywnych 10-20 W/m2. Ogrzewanie podłogowe może nam zapewnić do 100W/m2 mocy, co daje gwarancję komfortu cieplnego w każdym z wyżej wymienionych rodzajów budynków bez dodatkowego grzejnika.
Grzejniki dodaje się zwykle jedynie w łazienkach. Spowodowane jest to małą (wykrojoną przez wannę, prysznic, pralkę i ewentualną zabudowę) powierzchnią ogrzewania podłogowego, potrzebą uzyskania wyższej niż w innych pomieszczeniach temperatury (24-25 stopni Celsjusza) oraz koniecznością suszenia ręczników kąpielowych.
Montaż ogrzewania podłogowego
Dobrze zaprojektowany system elementów grzewczych ogrzewania podłogowego należy następnie prawidłowo zamontować. Pierwszą czynnością jest umiejscowienie szafek z rozdzielaczami. Zalecane jest aby, w miarę możliwości, wybrać miejsce w centralnym punkcie powierzchni grzewczej. W przypadku gdy planujemy montaż sterowania podłogówką, należy zwrócić uwagę na rodzaj szafki.
Najnowsze modele szafek do rozdzielaczy (np. DuoBox) wyposażone są w górnej części w szczelną półkę, która oddziela część hydrauliczną od elektrycznej. Oprócz centralki do sterowania pompą i siłownikami, można nad nią zamontować gniazdko do podłączenia pompy oraz wyłącznik sterowania.
Wybór typu rozdzielacza należy poprzedzić decyzją odnośnie tego, czy ograniczenie i sterowanie temperaturą wody zasilającej będzie się odbywać lokalnie, przy każdym rozdzielaczu, czy centralnie – w kotłowni. W pierwszym przypadku należy wybrać kolektor z układem mieszającym – Colmix-R, natomiast w drugim warto zdecydować się na wersję bez układu mieszającego - typ RP-R.
Gdy w budynku funkcjonuje układ mieszany (np. ogrzewanie podłogowe i grzejniki) zastosować należy rozdzielacz Colmix PG - do podłogówki i grzejników w jednym. Po dokonaniu wyboru elementów ogrzewania i akcesoriów, można rozpocząć montaż właściwy. Pierwszą czynnością jest ułożenie taśmy brzegowej, a następnie styropianu (z folią aluminiową lub formowanego) wokół każdej płyty grzewczej.
Oczywiście, najważniejszym elementem ogrzewania podłogowego są rury i od ich wyboru zależy efektywność ogrzewania. Warto w tym względzie zaufać specjalistom z renomowanej firmy Prandelli, polecającym szczególnie rurę wielowarstwową PERT/AL/PERT typ 2 (Tris-up), ale także bardziej elastyczną Vissen PERT.
Vissen PERT cechuje się wysoką odpornością na temperaturę, sięgającą nawet do 90 stopni Celsjusza, przy typowym ciśnieniu dla zamkniętych instalacji grzewczych. Niewątpliwym walorem tych rur, które dedykowane są głównie do ogrzewania podłogowego, jest bardzo dobre przewodnictwo ciepła, którego współczynnik wynosi 0,40 W/m*K.
Rury wielowarstwowe znajdują także zastosowanie w instalacjach ciepłej wody użytkowej i c.o., co zawdzięczają materiałowi bazowemu, z jakiego zostały wykonane, czyli polietylenowi o zwiększonej wytrzymałości na temperaturę - PERT typ 2 - (o lepszych parametrach od PERT typ 1).
Zaletą rur Vissen jest także bariera antydyfuzyjna EVOH, zapobiegająca dostawaniu się tlenu do zładu wodnego. Oferowane są w średnicach 16, 17 i 20 mm. Co istotne, producent oferuje nie tylko 200 metrowej długości kręgi, ale także 500 metrowe. Dzięki temu minimalizowana jest ilość ścinków. Rura w kręgach 500 m będzie układana z rozwijaka, co dodatkowo ułatwia pracę instalatorowi.
Rury należy układać w taki sposób, aby się nie krzyżowały i aby długość pętli nie przekraczała 100-120 mb, a najlepiej mieściła się w zakresie 60-80 mb. Ich rozstaw, zgodnie z projektem, powinien uwzględniać strefy brzegowe w miejscach większych strat ciepła, czyli np. tam, gdzie znajdują się duże przeszklenia czy drzwi balkonowe. Zalecane jest, aby po montażu wykonać dokumentację zdjęciową, która pokaże inwestorowi, że wszystko zostało wykonane zgodnie z projektem, a w późniejszym czasie przypomni jak biegną poszczególne pętle.
Po zamontowaniu pętli wykonywana jest wylewka. Optymalnie powinna się składać z 6,5 cm jastrychu (min. 5 a max 10 cm w budynkach mieszkalnych lub biurowych) i minimum 4,5 cm nad rurami oraz w zakresie 15-20 cm w obiektach przemysłowych narażonych na duże obciążenia posadzki ze specjalnym zbrojeniem.
Zamiast wylewki betonowej, można położyć wylewkę anhydrytową, która sprawdza się tam, gdzie nie ma miejsca aby zmieścić wskazaną wyżej minimalną grubość wylewki. Umożliwia ona zmniejszenie grubości warstwy wylewanej aż do 3,5-5 cm oraz minimalnie 3,5 cm nad przewodami grzewczymi.
Ostatecznym rozwiązaniem przy ograniczeniach co do wysokości warstw podłogi jest ogrzewanie podłogowe suche. W tym wypadku można się zmieścić z grubością izolacji, rury i warstwy wykończeniowej w 4 cm.
Dobór i montaż sterowania
Sterowanie zapewnia kontrolę nad elementami grzewczymi i daje możliwość zmiany parametrów pracy układu. Tu rozpiętość opcji jest dość spora – od najprostszej, czyli podłączenia ogrzewania podłogowego do termostatu, po najbardziej zaawansowane zdalne sterowanie bezprzewodowe.
Ekonomicznym rozwiązaniem jest montaż termostatów bimetalicznych, do których z szafki z rozdzielaczem lub z kotłowni musi zostać doprowadzony przewód dwużyłowy. Decydując się na ten wariant należy pamiętać, że tego typu termostaty mają dużą histerezę pracy (wahania temperatury) i stosunkowo krótką żywotność.
Większą popularnością cieszą się lepsze pod każdym względem termostaty elektroniczne z pokrętłem albo dodatkowo z wyświetlaczem, za pośrednictwem których ręcznie ustawiana jest temperatura. Dobrym przykładem takiego urządzenia jest model Prandelli typ M501). Jeśli użytkownik chce, aby temperatura w pomieszczeniu zmieniała się automatycznie, musi zamontować termostat tygodniowy z przyciskami lub z dotykowym wyświetlaczem.
Nowszym wariantem jest możliwość sterowania za pośrednictwem smartfona. Termostaty tygodniowe - OCD4, OCD5 i MWD5 oferowane przez Prandelli, w komplecie posiadają czujkę podłogową do ograniczenia temperatury posadzki z góry lub z dołu. Rozwiązanie to pozwala utrzymać temperaturę podłogi na oczekiwanym, zadanym poziomie, a jednocześnie zabezpiecza przed przekroczeniem ustawionej przez użytkownika pomieszczenia lub obiektu, indywidualnej, maksymalnej temperatury posadzki.
Ze względu na komfort użytkowania i ekonomikę pracy, najbardziej korzystne jest zamontowanie termostatów w każdym pomieszczeniu, a na rozdzielaczu połączonych z nimi siłowników. Możliwość zmiany temperatury w każdym z pomieszczeń niezależnie optymalizuje zużycie energii i daje komfort cieplny indywidualnie każdemu użytkownikowi.
Nowocześnie i bezprzewodowo
Obecnie coraz bardziej popularnym rozwiązaniem jest sterowanie wszelkimi domowymi urządzeniami za pośrednictwem urządzeń bezprzewodowych. Dotyczy to także sterowania ogrzewaniem podłogowym. Zastosowanie może tu znaleźć system taki jak np. Alpha IP, który stworzy możliwość sprawdzenia temperatury i jej regulacji w każdym pomieszczeniu, z jednego miejsca przez tablet, a jeszcze lepiej przez smartfona, z każdego miejsca gdzie jest internet.
Elementy takiego systemu kontaktują się ze sobą radiowo, poprzez bramkę internetową, podłączoną do routera, przez internet z naszym telefonem. Bezprzewodowe sterowanie może być zastosowane w już wykończonym obiekcie, w którym inwestor czy wykonawca nie rozprowadził przewodów elektrycznych. Pozwala ona też zastosować te elementy w przyszłości, bez żadnych problemów z prowadzeniem nowych przewodów, jeśli inwestor nie chce mieć takiego sterowania w tym momencie.
źródło i zdjęcie: Prandelli