Jak ocieplić strop nad pomieszczeniem nieogrzewanym?

Podobnie jak w przypadku wszelkich przegród zewnętrznych budynku, naszym celem powinno być ograniczenie możliwie do minimum wpływu mostków termicznych na szczelność termiczną stropów.

Jest to ważne nie tylko z uwagi na potencjalną ucieczkę ciepła z ogrzewanych stref mieszkalnych, lecz także na działanie pary wodnej, która ulega kondensacji na wychłodzonych powierzchniach przegród, co prowadzi do rozwoju grzybów i pleśni, a w konsekwencji do utraty właściwości termicznych konstrukcji.

Naszym priorytetem powinno być w takim razie zachowanie ciągłości warstwy izolacji, a także dobór takiego materiału, który równie dobrze co z transferem ciepła, poradzi sobie z obecnością wilgoci. Wykonawcy i inwestorzy indywidualni z reguły sięgają wówczas po elastyczną wełnę kamienną, która poza właściwościami termoizolacyjnymi, pełni także szereg innych funkcji.

Wełna, jako materiał naturalny, pozostaje paroprzepuszczalna i odporna na wilgoć przez cały okres eksploatacji. Para wodna może swobodnie przenosić się pomiędzy strefami ogrzewanymi i nieogrzewanymi, co zapobiega zawilgoceniu konstrukcji.

Izolacja stropu nad pomieszczeniem nieogrzewanym

Aby zapewnić optymalny montaż izolacji na stropie, w pierwszej kolejności powinniśmy zadbać o odpowiednie przygotowanie podłoża. Szczególną ostrożność należy zachować zwłaszcza w kontakcie ze stropami betonowymi, które oddają wilgoć resztkową w nowych budynkach, a także w przypadku starych podłoży, na których możemy zaobserwować wyraźne zabrudzenia, plamy olejowe itp.

Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku powierzchnia sufitu powinna charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością na odrywanie materiałów szpachlowych. Jeśli mamy wątpliwości co do przyczepności danego podłoża, należy zagruntować je odpowiednią emulsją gruntującą.

Ocieplenie stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi przebiega dwufazowo. Od chłodniejszej strony wykonujemy izolację główną, a od strony przeciwnej izolację uzupełniającą - tak, aby niepotrzebnie nie nagrzewać masy stropu oraz zapewnić wytłumienie występującego hałasu.

Tę pierwszą możemy wykonać lekką metodą mokrą, stosując w tym celu płyty sufitowe z wełny kamiennej. Płyty przyklejamy "na mijankę", metodą grzebieniową, w dwóch postępujących po sobie etapach. Najpierw gładką stroną pacy szpachlujemy płyty klejem, po czym za pomocą pacy zębatej równomiernie nanosimy i rozprowadzamy zaprawę po całej powierzchni płyty.

Na rynku dostępne są rozwiązania, które pozwalają wykonywać izolację stropów bez konieczności montażu łączników mechanicznych czy specjalnych rusztów wzmacniających. W tym celu należy wykorzystać płyty lamellowe, to znaczy takie, w których włókna ułożone są prostopadle do ocieplanej powierzchni.

Szczególną uwagę warto zwrócić na płyty wyposażone w specjalne powłoki krzemianowe oraz fazowane krawędzie, gdyż skracają one czas instalacji, a przy okazji zapewniają optymalny podkład dla warstwy wykończeniowej. Do dekoracji sufitu zaleca się farby o strukturze porowej, które dodatkowo podwyższają właściwości dźwiękochłonne stropu.

Poradnik

Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek!

Dołącz do naszej listy i odbierz darmowy magazyn ABC Budowania

Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek!

Zapisz się

Dołącz do naszej listy i odbierz darmowy magazyn ABC Budowania

Zadbaj o izolację akustyczną!

W przypadku stref narażonych na niepożądane dźwięki powietrzne i uderzeniowe, na przykład w salonie usytuowanym bezpośrednio nad garażem, oprócz optymalnej izolacji termicznej warto również zadbać o odpowiednią ochronę przed przenoszeniem hałasu pomiędzy kondygnacjami.

Dobrym sposobem jest wykonanie betonowej podłogi pływającej. W tym celu podłoże należy najpierw wyczyścić, a w razie potrzeby wyrównać wodoodporną masą szpachlową. Następnie oddzielamy je folią polietylenową oraz układamy pasy brzegowe przy ścianach i innych elementach pionowych. Posłużą nam do tego elastyczne płyty izolacyjne o grubości minimum 10 mm.

Począwszy od narożnika pomieszczenia, do pasków izolacji obwodowej dokładamy kolejno poziome płyty akustyczne. Należy pamiętać, aby krawędzie płyt ściśle do siebie przylegały, w przeciwieństwie do wierzchołków w poszczególnych rzędach (układ "mijankowy"). Najlepiej wykorzystać w tym celu dźwiękochłonne z wełny kamiennej.

Do wykonania podłóg pływających zalecamy wykorzystanie płyt izolacyjnych o grubości około 20-30 mm. Świetnie sprawdzą się w tym celu płyty o poziomym ułożeniu włókien, które cechuje mniejsza sztywność dynamiczna, a co za tym idzie - lepsze właściwości izolacyjne od dźwięków uderzeniowych, generowanych m.in. przez ruch domowników.

Na ułożone w ten sposób płyty kładziemy szczelną, wodoodporną i ciągłą warstwą paroizolacyjną, którą wywijamy na ściany i paski obwodowe. Na tak przygotowaną folię nanosimy wylewkę i rozprowadzamy ją równomiernie po podłożu. Grubość podkładu podłogowego z zaprawy cementowej w tym przypadku powinna wynosić co najmniej 50 mm.

Tam, gdzie kończy się ogrzewanie, zaczyna się izolacja

Izolacyjność stropów nad piwnicami nieogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami podpodłogowymi to parametr, który określają warunki techniczne.

W myśl obowiązujących przepisów, w przypadku znajdujących się powyżej pomieszczeń ogrzewanych współczynnik przenikania ciepła Umax dla przegrody powinien wynosić maksymalnie 0,25 W/(m²K).

Kiedy stropy oddzielają strefy mieszkalne od gospodarczych, istotnym jest skuteczne zabezpieczenie przed niekontrolowaną ucieczką ciepła z pomieszczeń ogrzewanych.

Dobierając odpowiedni materiał izolacyjny oraz zachowując poprawność wykonawczą, możemy nie tylko ograniczyć straty ciepła, ale zadbać też o komfort akustyczny wewnątrz pomieszczeń.

źródło i zdjęcia: Paroc