PIR w systemie ETICS pozwala ocieplić ściany cieniej, szybciej i bezpieczniej, bez kompromisu w zakresie parametrów cieplnych i odporności. EUROPIR® ETICS to uniwersalny wybór pod tynk, a EUROPIR® DUAL sprawdza się pod klinkier dzięki fabrycznym prowadnicom.
O sukcesie decydują czyste i równe podłoże, właściwa metoda klejenia z wymaganym pokryciem, kotwienie według planu z zaślepkami oraz solidna warstwa zbrojąca i prawidłowe wykończenie. Efekt to trwała, estetyczna i energooszczędna elewacja, gotowa na wieloletnią eksploatację.
Jakie płyty wybrać? EUROPIR® ETICS czy EUROPIR® DUAL?
Do klasycznej elewacji z tynkiem cienkowarstwowym przeznaczono EUROPIR® ETICS – sztywne płyty bez okładziny, w formacie 1000 × 600 mm i grubościach 20–200 mm. Sprawdzają się w nowych budynkach i w termomodernizacji. Gdy planowane jest wykończenie płytką klinkierową, praktycznym wyborem jest EUROPIR® DUAL – również płyta bez okładziny, ale z prowadnicami po obu stronach, które ułatwiają ustawienie trzech popularnych formatów klinkieru RF/NF/WDF. Format 900 × 578 mm i grubości 50–200 mm przyspieszają pracę i pomagają utrzymać równe spoiny.
System ETICS - z czego składa się kompletna elewacja?
Montaż odbywa się w ETICS (BSO, metoda lekko-mokra). Na murze mocuje się płyty PIR, następnie wykonuje warstwę zbrojącą z siatką z włókna szklanego, a na końcu grunt i tynk cienkowarstwowy. Komplet tworzą zaprawa klejowo-szpachlowa, płyty EUROPIR® ETICS, łączniki mechaniczne z zaślepkami EUROPIR® CAPS/TUBE dla termicznego domknięcia talerzyków, siatka z włókna szklanego 145 lub 160 g/m², grunt oraz tynk. Technologia układania PIR jest znajoma dla wykonawców pracujących z innymi izolacjami – różnicę widać głównie w mniejszej grubości.
Przygotowanie podłoża i start prac
Prace rozpoczyna montaż profili startowych z aluminium lub PVC. Stabilizują dolną krawędź, chronią przed uszkodzeniami i ułatwiają odprowadzanie wody, aby wilgoć nie dostała się pod ocieplenie. Płyty trzeba skontrolować i oczyścić z pyłu przed klejeniem. W trakcie robót należy chronić izolację przed słońcem; jeżeli płyty zżółkły od UV, powierzchnię trzeba zeszlifować. Obróbka nie sprawia kłopotu: docinanie wykonuje się piłą ręczną lub nożem, nie wolno stosować drutu oporowego.
Klejenie płyt - właściwe podparcie i szczelność
Dobór metody zależy od równości podłoża. Na ścianach z odchyłkami stosuje się klejenie obwodowo-punktowe: pas kleju wzdłuż krawędzi (z przerwami odpowietrzającymi) oraz 3–8 placków na powierzchni płyty. Pokrycie klejem musi wynieść minimum 40% spodu płyty.
Na podłożu równym wygodna jest metoda grzebieniowa z rozprowadzaniem kleju pacą zębatą 12×12 do 15×15 mm na całej powierzchni. Płyty dociska się od dołu ku górze, układa na styk, a nadmiar kleju usuwa z krawędzi. Szczeliny szersze niż 3 mm należy wypełnić nisko rozprężną pianą poliuretanową, żeby zlikwidować mostki cieplne.
Narożniki i otwory - precyzja w miejscach newralgicznych
Na narożnikach płyty układa się rzędami z niewielką zakładką poza docelową krawędź, a po związaniu kleju zakład odcina się i przeszlifowuje, by wyrównać lico. Przy oknach i drzwiach połączenia stykowe nie mogą wypadać w samych narożach. Minimalny odstęp łączeń od narożników wynosi 100 mm; to prosta zasada, która ogranicza ryzyko pęknięć w tynku.
Kotwienie łącznikami - pewność mocowania i równy rysunek elewacji
Łączniki mechaniczne montuje się po 2–4 dniach, gdy zaprawa klejowo-szpachlowa zdąży związać. Liczbę i rozkład łączników określa plan kotwienia przygotowany przez upoważnioną osobę na podstawie testu wyrywania oraz z uwzględnieniem wysokości, kształtu obiektu i strefy wiatrowej.
Typowe zużycie to 4–8 szt./m². Aby ograniczyć mostki i uniknąć charakterystycznych odparzeń na tynku, przed montażem talerzyka warto wyfrezować gniazdo i zastosować zaślepki EUROPIR® CAPS/TUBE. Zabezpieczenie talerzyków poprawia ciągłość izolacji i estetykę fasady.
Warstwa zbrojąca i wykończeniowa - parametry, które trzeba utrzymać
Na płyty nanosi się zaprawę klejowo-szpachlową i zatapia siatkę z włókna szklanego z zakładem co najmniej 100 mm. Grubość warstwy zbrojącej powinna wynieść minimum 4 mm i tworzyć jednolite, gładkie podłoże pod tynk. Po wyschnięciu całość gruntuje się i nakłada tynk cienkowarstwowy zgodnie z projektem.
Tynków gotowych z wiader nie należy modyfikować dodatkami. Świeżą powłokę trzeba chronić przez minimum 72 godziny przed deszczem, mrozem, silnym wiatrem i intensywnym słońcem, aby uniknąć różnic kolorystycznych i spadku wytrzymałości.
Najczęstsze błędy i proste sposoby, by ich uniknąć
Kłopoty biorą się z niedostatecznego pokrycia klejem, niewypełnionych szczelin oraz braku zaślepek na talerzykach łączników. Problemy pojawiają się także wtedy, gdy łączenia płyt wypadają zbyt blisko naroży otworów. Złe nawyki to również cięcie drutem oporowym i dodatki do gotowych tynków, które zmieniają ich parametry. Warto też osłaniać płyty przed słońcem na placu budowy; przebarwioną od UV powierzchnię trzeba zeszlifować przed klejeniem.
Koszty, czas i środowisko - pełny bilans
W przeliczeniu na całą inwestycję koszty ocieplenia PIR bez okładziny są porównywalne z popularnymi rozwiązaniami. Zyskuje się jednak krótszy czas montażu, bo pracuje się z cieńszą warstwą i łatwą obróbką, a w budynkach modernizowanych pojawia się bonus w postaci kilku centymetrów dodatkowej powierzchni użytkowej.
W ujęciu ekologicznym PIR szybko redukuje zużycie energii: ogranicza straty ciepła zimą i potrzebę chłodzenia latem, co przekłada się na mniejszy ślad węglowy. Produkty EUROPIR® znajdują się na Liście ZUM programu Czyste Powietrze, co ułatwia dobór materiałów do przedsięwzięć z dofinansowaniem.
Ścieżka montażu w skrócie
Najpierw profile startowe i przygotowanie podłoża. Potem klejenie płyt metodą dopasowaną do równości ściany, uszczelnianie szczelin pianą tam, gdzie to potrzebne, oraz prawidłowe rozwiązanie narożników i otworów z zachowaniem wymaganych odległości. Po 2–4 dniach kotwienie łącznikami według planu z użyciem zaślepek dla talerzyków. Na koniec warstwa zbrojąca o grubości co najmniej 4 mm, grunt i tynk cienkowarstwowy, a następnie ochrona powłok przez minimum 72 godziny.
źródło i zdjęcia: PCC Therm Sp. z o.o.