Kominki z DGP
W tego typu kominkach, powietrze z pomieszczenia trafia przez otwór u dołu obudowy wkładu, a potem ogrzewa się, przepływając między ściankami obudowy a wkładem kominkowym. Następnie część wypływa przez wyloty do pomieszczenia, w którym stoi, a reszta rozprowadzana jest specjalnymi kanałami do innych części domu. W ten sposób można ogrzać jednocześnie kilka wnętrz.
Instalację wykonuje się najczęściej z izolowanych przewodów aluminiowych o średnicy od 100 do 160 mm. Umieszcza się je pod podwieszanymi sufitami, w piwnicy lub na nieużytkowym poddaszu. Jeżeli jest ono nieogrzewane, należy pomyśleć o zwiększeniu grubości izolacji kanałów, aby uniknąć strat ciepła. Wyloty ciepłego powietrza najlepiej umieścić w ścianach i sufitach, a na ich końcu zainstalować odpowiednio kratki i anemostaty.
Ciepło może być dystrybuowane z kominka do kolejnych pomieszczeń w sposób grawitacyjny lub wymuszony. W tym pierwszym wariancie powietrze przenosi się na drodze samoczynnej cyrkulacji. Ze względu na małe ciśnienie i opory przepływu w kanałach, jest on mało efektywny – ciepłe powietrze można przesyłać tylko do pomieszczeń znajdujących się w obrębie komina. W najlepszym przypadku wystarczy to do ogrzania pomieszczenia z kominkiem oraz 2–3 przylegających do niego wnętrz. System grawitacyjny sprawdzi się więc tylko w mniejszych, wąskich domach.
Rozprowadzenie powietrza w większych, rozłożystych budynkach wymaga zamontowania dmuchawy, która wspomoże przetłaczanie ciepła przez znacznie dłuższe kanały. Poprawnie dobrany pod kątem wydajności wentylator umieszcza się zwykle w głównym kanale nawiewnym, powyżej kominka, np. na strychu. Aby zapewnić właściwą cyrkulację powietrza w domu, niezbędne będzie pozostawienie szczelin pod drzwiami odgradzającymi wszystkie ogrzewane pomieszczenia. Decyzję o zakupie kominka z dystrybucją gorącego powietrza najlepiej podjąć jeszcze na etapie projektowania domu, kiedy najłatwiej będzie rozplanować instalację i wyloty powietrza.
Dobrze wykonany system DGP jest bardzo wydajny i pozwala uniezależnić się od innych źródeł energii. Jego wadą jest to, że wraz z powietrzem rurami przenosi się kurz. Można co prawda zainstalować filtry, ale zwiększają one opory przepływu powietrza.
Kominki z płaszczem wodnym
Pod względem funkcjonowania kominek z płaszczem wodnym pracuje podobnie jak kocioł na paliwo stałe, zapewniając jednocześnie bezpośrednie ogrzanie pomieszczenia, w którym jest postawiony. Ogrzana w otaczającym komorę spalania płaszczu woda kierowana jest do grzejników lub instalacji ogrzewania podłogowego (płaszczyznowego), skąd po schłodzeniu powraca do kominka.
Kominki z płaszczem wodnym wymagają wykonania podłączeń przewodów hydraulicznych zgodnie ze schematem instalacji, przy czym warto zapewnić sobie możliwie łatwy demontaż obudowy, pozwalającej na dostęp do jej wnętrza.
Wkłady kominkowe mogą być przystosowane do pracy w jednym z dwóch systemów. W układzie z otwartym naczyniem wzbiorczym analogicznym do tradycyjnego sposobu zabezpieczenia kotłów montaż jest dość kłopotliwy, choćby dlatego, że naczynie musi znaleźć się powyżej najwyżej położonego grzejnika. Alternatywą jest zakup wkładu wyposażonego w układ zabezpieczenia przed przegrzaniem – zwykle wężownicę schładzającą – który może pracować w zamkniętym systemie ogrzewania. Takie rozwiązanie jest mniej kłopotliwe wykonawczo, ale wymaga podłączenia domu do sieci wodociągowej. W układzie z własnym hydroforem brak prądu oznacza również brak wody do schłodzenia wkładu.
Dobrym rozwiązaniem będzie wyposażenie układu grzewczego z kominkiem w zbiornik akumulacyjny. Dzięki niemu palenie może się odbywać zawsze z mocą nominalną, a więc z najwyższa sprawnością i najmniejszą ilością zanieczyszczeń. Nadmiar ciepła, którego akurat w tym momencie nie potrzebujemy, przejmuje woda w zbiorniku. Mając taki zapas ciepła możemy dzięki dodatkowej pompie i zaworowi mieszającemu w szerokim zakresie regulować temperaturę wody zasilającej grzejniki – niezależnie od aktualnej intensywności wytwarzania ciepła w kominku. Problemem może być jednak znalezienie miejsca dla izolowanego cieplnie zbiornika, którego pojemność powinna wynosić 500–1000 l.
Ile kosztują kominki?
Najtańszy wkład kominkowy z DGP kosztuje ok. 1500 zł, droższe nawet ponad 10 000 zł. Modele z płaszczem wodnym są mniej popularne, co za tym idzie – w sprzedaży jest ich mniej, a ceny są wyższe. Kształtują się w granicach 3000–17 000 zł. Do tego trzeba oczywiście doliczyć koszt montażu i wykonania obudowy.